Job 28
1 Gewisselijk, er is voor het zilver een uitgang, en een plaats voor het goud, dat zij smelten.
Cak ham a khorhui om tih sui ham khaw a ciil nah hmuen om.
2 Het ijzer wordt uit stof genomen, en uit steen wordt koper gegoten.
Thicung khaw laipi lamloh a loh tih lungto te rhohum la a tlae.
3 Het einde, dat God gesteld heeft voor de duisternis, en al het uiterste onderzoekt hij; het gesteente der donkerheid en der schaduw des doods.
A bawtnah te a hmuep neh a khuetnah a cungkuem hil a khueh. Anih loh lungto te a hmuep neh dueknah hlipkhup ah khaw a hoem.
4 Breekt er een beek door, bij dengene, die daar woont, de wateren vergeten zijnde van den voet, worden van den mens uitgeput, en gaan weg.
Soklong te aka bakuep taeng lamloh a yoe tih kho neh caeh khaw a hnilh uh. Hlanghing lamkah aka tlayae rhoek khaw hinghuen uh.
5 Uit de aarde komt het brood voort, en onder zich wordt zij veranderd, alsof zij vuur ware.
Diklai amah lamloh buh thoeng tih, a hmui ah hmai bangla om.
6 Haar stenen zijn de plaats van den saffier, en zij heeft stofjes van goud.
A lungto te minhum hmuen tih, a taengah sui laipi om.
7 De roofvogel heeft het pad niet gekend, en het oog der kraai heeft het niet gezien.
A hawn te vatlung loh ming pawt tih, maisi mik loh hmu pawh.
8 De jonge hoogmoedige dieren hebben het niet betreden, de felle leeuw is daarover niet heengegaan.
Te te sa ca rhoek loh cawt pawt tih te donglong te sathuengca long khaw pawn pawh.
9 Hij legt zijn hand aan de keiachtige rots, hij keert de bergen van den wortel om.
Hmailung soah a kut a hlah tih tlang pataeng a yung ah a phil.
10 In de rotsstenen houwt hij stromen uit, en zijn oog ziet al het kostelijke.
Sokko lungpang dongah a khoel tih umponah cungkuem khaw a mik loh a hmuh.
11 Hij bindt de rivier toe, dat niet een traan uitkomt, en het verborgene brengt hij uit in het licht.
Tuiva tuilong khaw a kueng tih, olhuep te khosae la a khuen.
12 Maar de wijsheid, van waar zal zij gevonden worden? En waar is de plaats des verstands?
Tedae me rhoek ah nim cueihnah a hmuh tih, yakmingnah hmuen he menim?
13 De mens weet haar waarde niet, en zij wordt niet gevonden in het land der levenden.
A phu te hlanghing loh ming pawt tih, mulhing khohmuen ah a hmuh moenih.
14 De afgrond zegt: Zij is in mij niet; en de zee zegt: Zij is niet bij mij.
Tuidung loh, “Te te kai ah moenih,” a ti tih, tuitunli loh, “Kai taengah moenih,” a ti.
15 Het gesloten goud kan voor haar niet gegeven worden, en met zilver kan haar prijs niet worden opgewogen.
Te ham te sui cilh khaw pae thai pawt tih, cueihnah a phu te cak khaw a khiing pah.
16 Zij kan niet geschat worden tegen fijn goud van Ofir, tegen den kostelijken Schoham, en den Saffier.
Ophir sui nen khaw, oitha lung vang nen khaw minhum nen ting pawh.
17 Men kan het goud of het kristal haar niet gelijk waarderen; ook is zij niet te verwisselen voor een kleinood van dicht goud.
Te te sui neh canglung neh tluk pawt tih, a hnothung he suicilh hnopai bal moenih.
18 De Ramoth en Gabisch zal niet gedacht worden; want de trek der wijsheid is meerder dan der Robijnen.
Maerhuhlung neh disaehlung khaw thui lawk pawt tih, cueihnah rhovoep tah lungvang lakah then.
19 Men kan de Topaas van Morenland haar niet gelijk waarderen; en bij het fijn louter goud kan zij niet geschat worden.
Te te Kusah vaya nen khaw tluk pawt tih, sui cilh nen khaw ting pawh.
20 Die wijsheid dan, van waar komt zij, en waar is de plaats des verstands?
Te dongah cueihnah he me lamkah nim ha pawk tih, yakmingnah hmuen he menim?
21 Want zij is verholen voor de ogen aller levenden, en voor het gevogelte des hemels is zij verborgen.
Mulhing boeih kah mik lamloh a thuh pah tih, vaan kah vaa taeng lamloh a thuh.
22 Het verderf en de dood zeggen: Haar gerucht hebben wij met onze oren gehoord.
Abaddon neh dueknah loh, “A olthang te kaimih hna neh ka yaak uh,” a ti.
23 God verstaat haar weg, en Hij weet haar plaats.
Pathen loh a longpuei a yakming tih, a hmuen te khaw amah loh a ming.
24 Want Hij schouwt tot aan de einden der aarde, Hij ziet onder al de hemelen.
Amah loh diklai khobawt hil a paelki tih, vaan hmui khaw boeih a hmuh.
25 Als Hij den wind het gewicht maakte, en de wateren opwoog in mate;
Yilh kah a khiing a khueh pah tih tui khaw cungnueh neh a nueh.
26 Als Hij den regen een gezette orde maakte, en een weg voor het weerlicht der donderen;
Amah loh khotlan ham rhi a suem tih rhaek ol ham khaw longpuei a khueh.
27 Toen zag Hij haar, en vertelde ze; Hij schikte ze, en ook doorzocht Hij ze.
Cueihnah te a hmuh tih a tae. Cueihnah te a sikim sak tih a khe bal.
28 Maar tot den mens heeft Hij gezegd: Zie, de vreze des HEEREN is de wijsheid, en van het kwade te wijken is het verstand.
Hlang taengah khaw, ‘Ka Boeipa hinyahnah he cueihnah la om tih boethae lamloh nong he yakmingnah,’ a ti,” a ti nah.
