Job 24
1 Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?
¿Por qué no son ocultos los tiempos al Todopoderoso, pues los que le conocen no ven sus días?
2 Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.
Toman los términos, roban los ganados, y los apacientan.
3 Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.
Llévanse el asno de los huérfanos, prendan el buey de la viuda.
4 Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.
Hacen apartar del camino a los pobres, y todos los pobres de la tierra se esconden.
5 Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.
He aquí, que como asnos monteses en el desierto salen a su obra madrugando para robar; el desierto es su mantenimiento, y de sus hijos.
6 Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.
En el campo siegan su pasto, y los impíos vendimian la viña.
7 Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.
Al desnudo hacen dormir sin ropa, y que en el frío no tenga cobertura.
8 Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.
De la inundación de los montes fueron humedecidos; y abrazaron las peñas sin tener en que cubrirse.
9 Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.
Al huérfano del pecho roban, y de sobre el pobre toman la prenda.
10 Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.
Al desnudo hacen andar sin vestido, y a los hambrientos quitan los manojos.
11 Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.
De dentro de sus paredes exprimen el aceite, pisan los lagares, y mueren de sed.
12 Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.
De la ciudad claman los hombres, y las almas de los muertos dan voces, y Dios no puso estorbo.
13 Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.
Ellos son los que son rebeldes a la luz: nunca conocieron sus caminos, ni estuvieron en sus veredas.
14 Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.
A la luz se levanta el matador: mata al pobre y al necesitado, y de noche es como ladrón.
15 Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.
El ojo del adúltero está aguardando la noche, diciendo: No me verá nadie, y esconderá su rostro.
16 In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.
En las tinieblas minan las casas, que de día se señalaron: no conocen la luz.
17 Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.
Porque a todos ellos la mañana les es como sombra de muerte: si son conocidos, terrores de sombra de muerte los toman.
18 Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.
Son livianos sobre las aguas: su porción es maldita en la tierra. Nunca vienen por el camino de las viñas.
19 De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben. (Sheol h7585)
La sequedad, y también el calor roban las aguas de la nieve; y el sepulcro a los pecadores. (Sheol h7585)
20 De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.
El misericordioso se olvidará de ellos, los gusanos sentirán dulzura de ellos: nunca más habrá de ellos memoria; y como un árbol será quebrantada la iniquidad.
21 De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.
A la mujer estéril que no paría, afligió: y a la viuda nunca hizo bien.
22 Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.
Mas a los violentos adelantó con su poder: levantóse, y no fió a nadie en la vida.
23 Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.
Si algunos le dieron a crédito, y se afirmó en ellos; sus ojos tuvo puestos sobre los caminos de ellos.
24 Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.
Fueron enaltecidos por un poco, y desaparecieron, y son abatidos como cada cual: serán encerrados, y cortados como cabezas de espigas.
25 Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?
Y si no es así, ¿quién me desmentirá ahora, o tornará en nada mis palabras?
