< Job 24 >
1 Waarom zouden van den Almachtige de tijden niet verborgen zijn, dewijl zij, die Hem kennen, Zijn dagen niet zien?
Защо, ако времената не са открити от Всемогъщия, Ония които Го познават, не виждат дните Му за съд?
2 Zij tasten de landpalen aan; de kudden roven zij, en weiden ze.
Едни преместят межди, Грабят стада и ги пасат;
3 Den ezel der wezen drijven zij weg; den os ener weduwe nemen zij te pand.
Откарват осела на сирачетата; Вземат в залог говедото на вдовицата;
4 Zij doen de nooddruftigen wijken van den weg; te zamen versteken zich de ellendigen des lands.
Изтласкват бедните от пътя; Сиромасите на земята се крият заедно от тях.
5 Ziet, zij zijn woudezels in de woestijn; zij gaan uit tot hun werk, makende zich vroeg op ten roof; het vlakke veld is hem tot spijs, en den jongeren.
Ето, като диви осли в пустинята излизат по работата си, Подраняват да търсят храна; Пустинята из доставя храна за чадата им.
6 Op het veld maaien zij zijn voeder, en den wijnberg des goddelozen lezen zij af.
Жънат фуража в нивата, за да го ядат. И берат лозата на неправедника;
7 Den naakten laten zij vernachten zonder kleding, die geen deksel heeft tegen de koude.
Цяла нощ лежат голи без дрехи, И нямат завивка в студа;
8 Van den stroom der bergen worden zij nat, en zonder toevlucht zijnde, omhelzen zij de steenrotsen.
Измокрюват се от планинските дъждове, И прегръщат скалата, понеже нямат прибежище.
9 Zij rukken het weesje van de borst, en dat over den arme is, nemen zij te pand.
Други грабват сирачето от съседите, И вземат залог от сиромаха.
10 Den naakte doen zij weggaan zonder kleed, en hongerig, die garven dragen.
Голи, тия ходят крадешком без дреха, И гладни, носят сноповете;
11 Tussen hun muren persen zij olie uit, treden de wijnpersen, en zijn dorstig.
Изтискват дървено масло в техните огради, Тъпчат линовете им, а остават жадни.
12 Uit de stad zuchten de lieden, en de ziel der verwonden schreeuwt uit; nochtans beschikt God niets ongerijmds.
Умиращите охкат из града, И душата на ранените вика; Но пак това безумие Бог не гледа.
13 Zij zijn onder de wederstrevers des lichts; zij kennen Zijn wegen niet, en zij blijven niet op Zijn paden.
Дали са от противниците на виделината; Не знаят пътищата й, И не стоят в пътеките й,
14 Met het licht staat de moorder op, doodt den arme en den nooddruftige; en des nachts is hij als een dief.
Убиецът става в зори и убива сиромаха и нуждаещия се, А нощем е като крадец.
15 Ook neemt het oog des overspelers de schemering waar, zeggende: Geen oog zal mij zien; en hij legt een deksel op het aangezicht.
Така и окото на прелюбодееца очаква да се мръкне, Като казва: Око не ще ме види; И преличава лицето си.
16 In de duisternis doorgraaft hij de huizen, die zij zich des daags afgetekend hadden; zij kennen het licht niet.
В тъмнината пробиват къщи; Те се затварят през деня, Видело не познават.
17 Want de morgenstond is hun te zamen de schaduw des doods; als men hen kent, zijn zij in de strikken van des doods schaduw.
Защото за всички тях зората е като мрачната сянка; Понеже познават ужасите на мрачната сянка.
18 Hij is licht op het vlakke der wateren; vervloekt is hun deel op de aarde; hij wendt zich niet tot den weg der wijngaarden.
Бърже се отдалечат по лицето на водата; Делът им е проклет на земята; Не се обръщат вече към пътя за лозята.
19 De droogte mitsgaders de hitte nemen de sneeuwwateren weg; alzo het graf dergenen, die gezondigd hebben. (Sheol )
Както сушата и топлината поглъщат водата от снега, Така и преизподнята грешните. (Sheol )
20 De baarmoeder vergeet hem, het gewormte is hem zoet, zijns wordt niet meer gedacht; en het onrecht wordt gebroken als een hout.
Майчината утроба ще ги забрави; Червеят ще има сладко ястие в тях; Няма вече да се спомнят; И неправдата ще се строши като дърво.
21 De onvruchtbare, die niet baart, teert hij af, en aan de weduwe doet hij niets goeds.
Поглъщат неплодната, която ражда; И на вдовицата не правят добро,
22 Ook trekt hij de machtigen door zijn kracht; staat hij op, zo is men des levens niet zeker.
Влачат и мощните със силата си; Те стават, и никой не е безопасен в живота си.
23 Stelt hem God in gerustigheid, zo steunt hij daarop; nochtans zijn Zijn ogen op hun wegen.
Бог им дава безопасност, и те се успокояват с нея, Но очите Му са върху пътищата им.
24 Zij zijn een weinig tijds verheven, daarna is er niemand van hen; zij worden nedergedrukt; gelijk alle anderen worden zij besloten; en gelijk de top ener aar worden zij afgesneden.
Въздигнаха се за малко, и, ето, че ги няма! Снишават се; и както всички други си отиват, И отсичат се като главите на класовете.
25 Indien het nu zo niet is, wie zal mij leugenachtig maken, en mijn rede tot niet brengen?
И сега, ако не е така, кой ще ме изкара лъжец, И ще обърне в нищо думите ми?