Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Then responded Job, and said: —
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Hear ye patiently my words, and let this be your consolation:
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Suffer me, that, I, may speak, and, after I have spoken, thou canst mock!
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
Did, I, unto man, make my complaint? Wherefore, then, should my spirit not be impatient?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Turn round to me, and be astonished, and lay hand on mouth!
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
When I call to mind, then am I dismayed, and there seizeth my flesh a shuddering: —
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Wherefore do, lawless men, live, advance in years, even wax mighty in power?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Their seed, is established in their sight, along with them, yea their offspring, before their eyes;
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Their houses, are at peace, without dread, neither is, the rod of GOD, upon them;
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
His bull, covereth, and causeth not aversion, His cow safely calveth, and casteth not her young;
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
They send forth—like a flock—their young ones, and, their children, skip about for joy;
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
They rejoice aloud as [with] timbrel and lyre, and make merry to the sound of the pipe;
They complete, in prosperity, their days, and, in a moment to hades, they sink down. (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
Yet they said unto GOD, Depart from us, and, In the knowledge of thy ways, find we no pleasure.
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
What is the Almighty, that we should serve him? Or what shall we profit, that we should urge him?
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Lo! not in their own hand, is their welfare, The counsel of lawless men, is far from me!
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
How oft, the lamp of the lawless, goeth out, and their calamity, cometh upon them, Sorrows, apportioneth he in his anger;
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
They become as straw before the wind, and as chaff, which the storm stealeth away.
19 Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Shall, GOD, reserve, for his children, his sorrow? Let him recompense him so that he may know it;
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
His own eyes, shall see his misfortune, and, the wrath of the Almighty, shall he drink.
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
For what shall be his pleasure in his house after him, when, the number of his months, is cut in twain?
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Is it, to GOD, one can teach knowledge, seeing that, he, shall judge, them who are on high?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
This, man dieth, in the very perfection of his prosperity, wholly tranquil and secure;
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
His veins, are filled with nourishment, and, the marrow of his bones, is fresh;
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
Whereas, this other man, dieth, in bitterness of soul, and hath never tasted good fortune:
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
Together, in the dust, they lie down, and, the worm, spreadeth a covering over them.
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Lo! I know your plans, and the devices, wherewith ye would do me violence!
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
For ye say, Where is the house of the noble-minded? And where the dwelling-tent of the lawless?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Have ye not asked the passers-by in the way? And, their signs, can ye not recognise?
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
That, to the day of calamity, is the wicked reserved, to the day of indignant visitation, are they led.
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
Who can declare—to his face—his way? And, what, he, hath done, who shall recompense to him?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Yet, he, to the graves, is borne, and, over the tomb, one keepeth watch;
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Pleasant to him are the mounds of the torrent-bed, —and, after him, doth every man march, as, before him, there were without number.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
How then should ye comfort me with vanity, since, as for your replies, there lurketh, [in them] treachery?
