Job 21
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Then answered Job, and said,
2 Hoort aandachtelijk mijn rede, en laat dit zijn uw vertroostingen.
Hear, O hear my speech, and let this be wherewith you give consolations.
3 Verdraagt mij, en ik zal spreken; en nadat ik gesproken zal hebben, spot dan.
Bear with me that I may indeed speak: and after my speaking, then canst thou mock.
4 Is (mij aangaande) mijn klacht tot den mens? Doch of het zo ware, waarom zou mijn geest niet verdrietig zijn?
As for me, —is against man my complaint? and if this be so, why should my spirit not be impatient?
5 Ziet mij aan, en wordt verbaasd, en legt de hand op den mond.
Turn yourselves unto me, and be astounded, and lay your hand upon your mouth.
6 Ja, wanneer ik daaraan gedenk, zo word ik beroerd, en mijn vlees heeft een gruwen gevat.
Yea, when I think of it, I am terrified, and shuddering seizeth hold of my flesh.
7 Waarom leven de goddelozen, worden oud, ja, worden geweldig in vermogen?
Wherefore do the wicked live, become old, yea, grow strong in power?
8 Hun zaad is bestendig met hen voor hun aangezicht, en hun spruiten zijn voor hun ogen.
Their seed is firmly established in their presence with them. their offspring are before their eyes.
9 Hun huizen hebben vrede zonder vreze, en de roede Gods is op hen niet.
Their houses are at peace without any dread, and no rod of God [cometh] over them.
10 Zijn stier bespringt, en mist niet; zijn koe kalft, en misdraagt niet.
The bull of each one gendereth, and disappointeth not: the cow of each one calveth, and casteth not her young.
11 Hun jonge kinderen zenden zij uit als een kudde, en hun kinderen huppelen.
They send forth their little ones like a flock, and their children skip about [with joy].
12 Zij heffen op met de trommel en de harp, en zij verblijden zich op het geluid des orgels.
They sing to the timbrel and harp, and rejoice at the sound of the pipe.
They wear out their days in happiness, and in a moment they go down to the nether world. (Sheol h7585)
14 Nochtans zeggen zij tot God: Wijk van ons, want aan de kennis Uwer wegen hebben wij geen lust.
And yet they say unto God, “Depart from us; and the knowledge of thy ways we desire not.
15 Wat is de Almachtige, dat wij Hem zouden dienen? En wat baat zullen wij hebben, dat wij Hem aanlopen zouden?
What is the Almighty, that we should serve him? and what profit shall we have, if we entreat him urgently?”
16 Doch ziet, hun goed is niet in hun hand; de raad der goddelozen is verre van mij.
Lo, not in their hand doth their happiness rest! The counsel of the wicked be [still] far from me.
17 Hoe dikwijls geschiedt het, dat de lamp der goddelozen uitgeblust wordt, en hun verderf hun overkomt; dat God hun smarten uitdeelt in Zijn toorn!
How often is the lamp of the wicked quenched? and how often cometh over them their calamity? and doth [God] distribute their lot in his anger?
18 Dat zij gelijk stro worden voor den wind, en gelijk kaf, dat de wervelwind wegsteelt;
Are they as straw before the wind, and as chaff which the stealeth away?
19 Dat God Zijn geweld weglegt, voor Zijn kinderen, hem vergeldt, dat hij het gewaar wordt;
Should God lay up for his children his wrong-doing? it were better that he reward him, that he might know it himself.
20 Dat zijn ogen zijn ondergang zien, en hij drinkt van de grimmigheid des Almachtigen!
His own eyes ought to see his downfall, and from the wrath of the Almighty ought he to drink.
21 Want wat lust zou hij na zich aan zijn huis hebben, als het getal zijner maanden afgesneden is?
For what care hath he for his household after him, when the number of his months is all apportioned to him?
22 Zal men God wetenschap leren, daar Hij de hogen richt?
Is this fitting God, who teacheth knowledge? him who judgeth those that are highest?
23 Deze sterft in de kracht zijner volkomenheid, daar hij gans stil en gerust was;
That this one dieth in his full strength, being wholly at ease and quiet;
24 Zijn melkvaten waren vol melk, en het merg zijner benen was bevochtigd.
His vessels being full of healthy fluid, and the marrow of his bones being well moistened:
25 De ander daarentegen sterft met een bittere ziel, en hij heeft van het goede niet gegeten.
While this other dieth with an embittered soul, and hath never partaken of any happiness;
26 Zij liggen te zamen neder in het stof, en het gewormte overdekt ze.
[And yet] together they must lie down in the dust, and the worms will cover them?
27 Ziet, ik weet ulieder gedachten, en de boze verdichtselen, waarmede gij tegen mij geweld doet.
Behold, I know your thoughts, and the opinions which ye wrongfully devise against me.
28 Want gij zult zeggen: Waar is het huis van den prins, en waar is de tent van de woningen der goddelozen?
For ye say, Where is the house of the noble-minded? and where is the tent of the dwelling-places of the wicked?
29 Hebt gijlieden niet gevraagd de voorbijgaanden op den weg, en kent gij hun tekenen niet?
Have ye not asked the wayfarers? surely their token ye cannot disregard,
30 Dat de boze onttrokken wordt ten dage des verderfs; dat zij ten dage der verbolgenheden ontvoerd worden.
That the bad man is reserved for the day of calamity, [that the wicked] are carried forward to the day of wrath.
31 Wie zal hem in het aangezicht zijn weg vertonen? Als hij wat doet, wie zal hem vergelden?
[But] who will tell him to his face of his way? and who will repay him what he hath done?
32 Eindelijk wordt hij naar de graven gebracht, en is gedurig in den aardhoop.
Yea he will indeed be carried to the grave, and men will quickly think of his monument:
33 De kluiten des dals zijn hem zoet, en hij trekt na zich alle mensen; en dergenen, die voor hem geweest zijn, is geen getal.
Sweet are to him the clods of the valley; and after him succeedeth every man, as those that were before him are without number.
34 Hoe vertroost gij mij dan met ijdelheid, dewijl in uw antwoorden overtreding overig is?
How then will ye comfort me with vanity? and of your answers there remaineth only deception.
