Job 19
1 Maar Job antwoordde en zeide:
Felelt Jób és mondta:
2 Hoe lang zult gijlieden mijn ziel bedroeven, en mij met woorden verbrijzelen?
Meddig búsítjátok lelkemet és összezúztok szavakkal?
3 Gij hebt nu tienmaal mij schande aangedaan; gij schaamt u niet, gij verhardt u tegen mij.
Immár tizedszer pirítottatok reám, nem szégyenlitek durván bánni velem?
4 Maar ook het zij waarlijk, dat ik gedwaald heb, mijn dwaling zal bij mij vernachten.
De ha valóban tévedtem is, magamnál marad tévedésem.
5 Indien gijlieden waarlijk u verheft tegen mij, en mijn smaad tegen mij drijft;
Ha valóban fennhéjáztok ellenem s rám bizonyítjátok gyalázatomat:
6 Weet nu, dat God mij heeft omgekeerd, en mij met Zijn net omsingeld.
tudjátok meg tehát, hogy Isten elnyomott engem s körülfogott engem hálójával.
7 Ziet, ik roep, geweld! doch word niet verhoord; ik schreeuw, doch er is geen recht.
Lám, kiáltok erőszak, de reám hallgattatom meg, fohászkodom, de nincs ítélet.
8 Hij heeft mijn weg toegemuurd, dat ik niet doorgaan kan, en over mijn paden heeft Hij duisternis gesteld.
Utamat elfalazta, reám vonulhatok tova, s ösvényeimre sötétséget vet.
9 Mijn eer heeft Hij van mij afgetrokken, en de kroon mijns hoofds heeft Hij weggenomen.
Méltóságomat lehúzta rólam s levette fejem koronáját.
10 Hij heeft mij rondom afgebroken, zodat ik henenga, en heeft mijn verwachting als een boom weggerukt.
Leront engem köröskörül, hogy eltűnök, s kirántotta, mint a fát, reményemet.
11 Daartoe heeft Hij Zijn toorn tegen mij ontstoken, en mij bij Zich geacht als Zijn vijanden.
Fellobbantotta ellenem haragját s olyannak tekint engem mint ellenségeit.
12 Zijn benden zijn te zamen aangekomen, en hebben tegen mij haar weg gebaand, en hebben zich gelegerd rondom mijn tent.
Egyaránt jöttek csapatai és feltöltik ellenem útjukat és táboroznak körülötte sátoromnak.
13 Mijn broeders heeft Hij verre van mij gedaan; en die mij kennen, zekerlijk, zij zijn van mij vervreemd.
Testvéreimet eltávolította tőlem, és ismerőseim bizony elidegenedtek tőlem.
14 Mijn nabestaanden houden op, en mijn bekenden vergeten mij.
Elmaradtak rokonaim, és meghittjeim elfelejtettek.
15 Mijn huisgenoten en mijn dienstmaagden achten mij voor een vreemde; een uitlander ben ik in hun ogen.
Házam zsellérei és szolgálóim idegennek tekintenek engem, ismeretlen lettem szemeikben.
16 Ik riep mijn knecht, en hij antwoordde niet; ik smeekte met mijn mond tot hem.
Szolgámat hívtam s nem felel, szájammal kell könyörögnöm neki.
17 Mijn adem is mijn huisvrouw vreemd; en ik smeek om der kinderen mijns buiks wil.
Leheletem undorító a feleségemnek, és szagom a velem egy méhből valóknak.
18 Ook versmaden mij de jonge kinderen; sta ik op, zo spreken zij mij tegen.
Gyerkőczök is megvetnek engem, a mint felkeltem, beszéltek ellenem.
19 Alle mensen mijns heimelijken raads hebben een gruwel aan mij; en die ik liefhad, zijn tegen mij gekeerd.
Megutáltak mind a bizalmas embereim, és a kiket szerettem, ellenem fordultak.
20 Mijn gebeente kleeft aan mijn huid en aan mijn vlees; en ik ben ontkomen met de huid mijner tanden.
Bőrömhöz és húsomhoz tapadt csontom, a csak fogaim bőrével menekültem meg?
21 Ontfermt u mijner, ontfermt u mijner, o gij, mijn vrienden! want de hand Gods heeft mij aangeraakt.
Könyörüljetek, könyörüljetek rajtam ti, én barátaim, mert Isten keze megérintett engem!
22 Waarom vervolgt gij mij als God, en wordt niet verzadigd van mijn vlees?
Mért üldöztök engem mint Isten s nem laktok jól húsommal?
23 Och, of nu mijn woorden toch opgeschreven wierden. Och, of zij in een boek ook wierden ingetekend!
Bárha felíratnának szavaim, bárha csak könyvben jegyeztetnének föl;
24 Dat zij met een ijzeren griffie en lood voor eeuwig in een rots gehouwen wierden!
vastollal meg ólommal örökre sziklába vésetnének be!
25 Want ik weet: mijn Verlosser leeft, en Hij zal de laatste over het stof opstaan;
De én tudom, megváltóm él s utolsónak ott fog állni a por fölött.
26 En als zij na mijn huid dit doorknaagd zullen hebben, zal ik uit mijn vlees God aanschouwen;
S bőröm után leverték azt – s húsom nélkül fogom látni Istent!
27 Denwelken ik voor mij aanschouwen zal, en mijn ogen zien zullen, en niet een vreemde; mijn nieren verlangen zeer in mijn schoot.
A kit én magam fogok látni, és szemeim látják meg s nem idegen: elepednek veséim belsőmben.
28 Voorwaar, gij zoudt zeggen: Waarom vervolgen wij hem? Nademaal de wortel der zaak in mij gevonden wordt.
Midőn mondjátok: mennyire üldözzük őt! s hogy a dolog gyökere én bennem találtatik:
29 Schroomt u vanwege het zwaard; want de grimmigheid is over de misdaden des zwaards; opdat gij weet, dat er een gericht zij.
rettegjetek hát a kardtól, mert harag éri a kardnak való bűnöket, azért hogy tudjátok, hogy ítélet vagyon.
