Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
“Mi espíritu se consume. Mis días se extinguen y la tumba está lista para mí.
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
Seguramente hay burlones conmigo. Mi ojo se detiene en su provocación.
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
“Ahora da una prenda. Sé un aval para mí con tu persona. ¿Quién es el que se da la mano conmigo?
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
Porque has ocultado su corazón al entendimiento, por lo que no los exaltarás.
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
El que denuncia a sus amigos por el despojo, hasta los ojos de sus hijos fallarán.
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
“Pero él me ha convertido en un sinónimo del pueblo. Me escupen en la cara.
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
También mi ojo se oscurece a causa del dolor. Todos mis miembros son como una sombra.
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
Los hombres rectos se asombrarán de esto. El inocente se revolverá contra el impío.
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
Pero el justo se mantendrá en su camino. El que tiene las manos limpias se hará cada vez más fuerte.
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
Pero en cuanto a ustedes, vuelvan. No encontraré un hombre sabio entre vosotros.
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
Mis días han pasado. Mis planes se han roto, como los pensamientos de mi corazón.
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Algunos convierten la noche en día, diciendo: “La luz está cerca”, en presencia de las tinieblas.
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
Si busco el Seol como mi casa, si he extendido mi sofá en las tinieblas, (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
si he dicho a la corrupción: “Tú eres mi padre y al gusano: “Mi madre” y “Mi hermana”.
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
¿dónde está entonces mi esperanza? En cuanto a mi esperanza, ¿quién la verá?
