Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
“Meu espírito está consumido. Meus dias estão extintos e o túmulo está pronto para mim.
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
Com certeza, há zombadores comigo. Meu olho se detém na provocação deles.
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
“Agora dê um juramento. Seja uma garantia para mim com você mesmo. Quem vai bater as mãos comigo?
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
Pois você escondeu o coração deles da compreensão, portanto, você não os exaltará.
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
Aquele que denuncia seus amigos por saque, até mesmo os olhos de seus filhos falharão.
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
“Mas ele me fez uma palavra de ordem do povo. Eles cuspiram na minha cara.
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
Meu olho também está embaçado por causa da dor. Todos os meus membros são como uma sombra.
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
Os homens íntegros ficarão espantados com isso. O inocente se agitará contra o ímpio.
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
No entanto, os justos se agarrarão a seu caminho. Aquele que tem as mãos limpas se tornará cada vez mais forte.
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
Mas, quanto a todos vocês, voltem. Não vou encontrar um homem sábio entre vocês.
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
Meus dias já passaram. Meus planos estão rompidos, como são os pensamentos do meu coração.
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
Eles transformam a noite em dia, dizendo “A luz está próxima” na presença da escuridão.
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
Se eu procuro o Sheol como minha casa, se eu tiver espalhado meu sofá na escuridão, (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
if Eu disse à corrupção: 'Você é meu pai'. e ao verme, “Minha mãe,” e “Minha irmã,
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
onde então está minha esperança? Quanto à minha esperança, quem a verá?
