Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
| «روح من تلف شده، و روزهایم تمام گردیده، و قبر برای من حاضر است. | ۱ |
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
| به درستی که استهزاکنندگان نزد منند، و چشم من در منازعت ایشان دائم می‌ماند. | ۲ |
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
| الان گرو بده و به جهت من نزد خود ضامن باش. والا کیست که به من دست دهد؟ | ۳ |
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
| چونکه دل ایشان را از حکمت منع کرده‌ای، بنابراین ایشان را بلند نخواهی ساخت. | ۴ |
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
| کسی‌که دوستان خود را به تاراج تسلیم کند، چشمان فرزندانش تار خواهد شد. | ۵ |
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
| مرا نزدامت‌ها مثل ساخته است، و مثل کسی‌که بر رویش آب دهان اندازند شده‌ام. | ۶ |
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
| چشم من از غصه کاهیده شده است، و تمامی اعضایم مثل سایه گردیده. | ۷ |
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
| راستان به‌سبب این، حیران می‌مانند وصالحان خویشتن را بر ریاکاران برمی انگیزانند. | ۸ |
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
| لیکن مرد عادل به طریق خود متمسک می‌شود، و کسی‌که دست پاک دارد، در قوت ترقی خواهدنمود. | ۹ |
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
| «اما همه شما برگشته، الان بیایید و در میان شما حکیمی نخواهم یافت. | ۱۰ |
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
| روزهای من گذشته، و قصدهای من و فکرهای دلم منقطع شده است. | ۱۱ |
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
| شب را به روز تبدیل می‌کنند و باوجود تاریکی می‌گویند روشنایی نزدیک است. | ۱۲ |
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
| وقتی که امید دارم هاویه خانه من می‌باشد، وبستر خود را در تاریکی می‌گسترانم، (Sheol h7585) | ۱۳ |
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
| و به هلاکت می‌گویم تو پدر من هستی و به کرم که تومادر و خواهر من می‌باشی. | ۱۴ |
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
| پس امید من کجااست؟ و کیست که امید مرا خواهد دید؟ | ۱۵ |
