Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
わが氣息は已にくさり 我日すでに盡なんとし墳墓われを待つ
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
まことに嘲弄者等わが傍に在り 我目は彼らの辨爭ふを常に見ざるを得ず
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
願くは質を賜ふて汝みづから我の保證となりたまへ 誰か他にわが手をうつ者あらんや
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
汝彼らの心を閉て悟るところ無らしめたまへり 必ず彼らをして愈らしめたまはじ
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
朋友を交付して掠奪に遭しむる者は其子等の目潰るべし
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
彼われを世の民の笑柄とならしめたまふ 我は面に唾せらるべき者となれり
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
かつまた我目は憂愁によりて昏み 肢體は凡て影のごとし
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
義しき者は之に驚き 無辜者は邪曲なる者を見て憤ほる
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
然ながら義しき者はその道を堅く持ち 手に潔淨き者はますます力を得るなり
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
請ふ汝ら皆ふたたび來れ 我は汝らの中に一人も智き者あるを見ざるなり
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
わが日は已に過ぎ わが計る所わが心に冀ふ所は已に敗れたり
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
彼ら夜を晝に變ふ 黒暗の前に光明ちかづく
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
我もし俟つところ有ば是わが家たるべき陰府なるのみ 我は黒暗にわが牀を展ぶ (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
われ朽腐に向ひては汝はわが父なりと言ひ 蛆に向ひては汝は我母わが姉妹なりと言ふ
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
然ばわが望はいづくにかある 我望は誰かこれを見る者あらん
