Job 17
1 Mijn geest is verdorven, mijn dagen worden uitgeblust, de graven zijn voor mij.
我的心靈消耗，我的日子滅盡； 墳墓為我預備好了。
2 Zijn niet bespotters bij mij, en overnacht niet mijn oog in hunlieder verbittering?
真有戲笑我的在我這裏， 我眼常見他們惹動我。
3 Zet toch bij, stel mij een borg bij U; wie zal hij zijn? Dat in mijn hand geklapt worde.
願主拿憑據給我，自己為我作保。 在你以外誰肯與我擊掌呢？
4 Want hun hart hebt Gij van kloek verstand verborgen; daarom zult Gij hen niet verhogen.
因你使他們心不明理， 所以你必不高舉他們。
5 Die met vleiing den vrienden wat aanzegt, ook zijner kinderen ogen zullen versmachten.
控告他的朋友、以朋友為可搶奪的， 連他兒女的眼睛也要失明。
6 Doch Hij heeft mij tot een spreekwoord der volken gesteld; zodat ik een trommelslag ben voor ieders aangezicht.
上帝使我作了民中的笑談； 他們也吐唾沫在我臉上。
7 Daarom is mijn oog door verdriet verdonkerd, en al mijn ledematen zijn gelijk een schaduw.
我的眼睛因憂愁昏花； 我的百體好像影兒。
8 De oprechten zullen hierover verbaasd zijn, en de onschuldige zal zich tegen den huichelaar opmaken;
正直人因此必驚奇； 無辜的人要興起攻擊不敬虔之輩。
9 En de rechtvaardige zal zijn weg vasthouden, en die rein van handen is, zal in sterkte toenemen.
然而，義人要持守所行的道； 手潔的人要力上加力。
10 Maar toch gij allen, keert weder, en komt nu; want ik vind onder u geen wijze.
至於你們眾人，可以再來辯論吧！ 你們中間，我找不着一個智慧人。
11 Mijn dagen zijn voorbijgegaan; uitgerukt zijn mijn gedachten, de bezittingen mijns harten.
我的日子已經過了； 我的謀算、我心所想望的已經斷絕。
12 Den nacht verstellen zij in den dag; het licht is nabij den ondergang vanwege de duisternis.
他們以黑夜為白晝， 說：亮光近乎黑暗。
13 Zo ik wacht, het graf zal mijn huis wezen; in de duisternis zal ik mijn bed spreiden. (Sheol h7585)
我若盼望陰間為我的房屋， 若下榻在黑暗中， (Sheol h7585)
14 Tot de groeve roep ik: Gij zijt mijn vader! Tot het gewormte: Mijn moeder, en mijn zuster!
若對朽壞說：你是我的父； 對蟲說：你是我的母親姊妹；
15 Waar zou dan nu mijn verwachting wezen? Ja, mijn verwachting, wie zal ze aanschouwen?
這樣，我的指望在哪裏呢？ 我所指望的誰能看見呢？
