Job 15

1 Toen antwoordde Elifaz, de Themaniet, en zeide:

Felelt a Témánbeli Elífáz s mondta:

2 Zal een wijs man winderige wetenschap voor antwoord geven, en zal hij zijn buik vullen met oostenwind?

Vajon bölcs felel-e szeles tudással s megtölti-e keleti széllel belsejét –

3 Bestraffende door woorden, die niet baten, en door redenen, met dewelke hij geen voordeel doet?

bizonyítgatva mitsem érő beszéddel és szavakkal, melyekkel nem használ.

4 Ja, gij vernietigt de vreze, en neemt het gebed voor het aangezicht Gods weg.

Te az Isten félelmét is megbontod, csökkented az imaszót Isten előtt.

5 Want uw mond leert uw ongerechtigheid, en gij hebt de tong der arglistigen verkoren.

Mert bűnöd tanítja szájadat s a ravaszok nyelvét választod.

6 Uw mond verdoemt u, en niet ik; en uw lippen getuigen tegen u.

Szájad ítél el téged s nem én, s ajkaid vallanak ellened.

7 Zijt gij de eerste een mens geboren? Of zijt gij voor de heuvelen voortgebracht?

Elsőnek születtél-e az emberek közt a a halmoknál előbb létesültél?

8 Hebt gij den verborgen raad Gods gehoord, en hebt gij de wijsheid naar u getrokken?

Isten tanácsában hallottál-e valamit és csentél magadnak bölcsességet?

9 Wat weet gij, dat wij niet weten? Wat verstaat gij, dat bij ons niet is?

Mit tudsz te, mit mi nem tudunk, mit értesz, a mi nem volna mi nálunk?

10 Onder ons is ook een grijze, ja, een stokoude, meerder van dagen dan uw vader.

Vén is, aggastyán is van közöttünk, napokra apádnál korosabb.

11 Zijn de vertroostingen Gods u te klein, en schuilt er enige zaak bij u?

Kevés-e neked Isten vigasztalása s az ige, mely csínján bánt veled?

12 Waarom rukt uw hart u weg, en waarom wenken uw ogen?

Mit ragad el téged szíved, és mit integetnek szemeid,

13 Dat gij uw geest keert tegen God, en zulke redenen uit uw mond laat uitgaan.

hogy Isten ellen fordítod indulatodat és szájadból kibocsátasz szavakat?

14 Wat is de mens, dat hij zuiver zou zijn, en die geboren is van een vrouw, dat hij rechtvaardig zou zijn?

Mi a halandó, hogy tiszta legyen, s hogy igaz legyen asszony szülöttje?

15 Zie, op Zijn heiligen zou Hij niet vertrouwen, en de hemelen zijn niet zuiver in Zijn ogen.

Lám, szentjeiben nem hisz, az egek sem tiszták szemeiben;

16 Hoeveel te meer is een man gruwelijk en stinkende, die het onrecht indrinkt als water?

hát még az utálatos és megromlott, az ember, ki mint vizet issza a jogtalanságot.

17 Ik zal u wijzen, hoor mij aan, en hetgeen ik gezien heb, dat zal ik vertellen;

Hadd oktatlak, hallgass reám, s a mit láttam, hadd beszélem el;

18 Hetwelk de wijzen verkondigd hebben, en men voor hun vaderen niet verborgen heeft;

a mit hirdetnek bölcsek, és nem titkolták el őseik részéről –

19 Denwelken alleen het land gegeven was, en door welker midden niemand vreemds doorging.

nekik egyedül adatott az ország, s idegen nem járt közöttük:

20 Te allen dage doet de goddeloze zichzelven weedom aan; en weinige jaren in getal zijn voor den tiran weggelegd.

A gonosznak minden napjaiban kínlódik ő, s az évek száma alatt, melyek fentartvák az erőszakosnak.

21 Het geluid der verschrikkingen is in zijn oren; in den vrede zelven komt de verwoester hem over.

Rettegések hangja a fülében: békében jön reá pusztító.

22 Hij gelooft niet uit de duisternis weder te keren, maar dat hij beloerd wordt ten zwaarde.

Nem hiszi, hogy visszatér a sötétségből, ki van szemelve a kard számára.

23 Hij zwerft heen en weder om brood, waar het zijn mag; hij weet, dat bij zijn hand gereed is de dag der duisternis.

Bolyong ő kenyér után, hol van; tudja, hogy készen áll oldalán a sötétség napja.

24 Angst en benauwdheid verschrikken hem; zij overweldigt hem, gelijk een koning, bereid ten strijde.

Ijesztik őt szükség és szorongás, megragadja őt mint csatára kész király.

25 Want hij strekt tegen God zijn hand uit, en tegen den Almachtige stelt hij zich geweldiglijk aan.

Mert Isten ellen nyújtotta ki kezét a Mindenható ellen hősködik;

26 Hij loopt tegen Hem aan met den hals, met zijn dikke, hoog verhevene schilden.

nyakkal szalad ellene, pajzsainak vastag dudoraival.

27 Omdat hij zijn aangezicht met zijn vet bedekt heeft, en rimpelen gemaakt om de weekdarmen;

Mert arczát befödte zsírjával s hájat szerzett ágyékára.

28 En heeft bewoond verdelgde steden, en huizen, die men niet bewoonde, die gereed waren tot steen hopen te worden.

Letelepült megsemmisített városokban, házakban, melyeket nem laknak, melyek rendelve vannak kőhalmoknak.

29 Hij zal niet rijk worden, en zijn vermogen zal niet bestaan; en hun volmaaktheid zal zich niet uitbreiden op de aarde.

Nem gazdagszik meg, nem áll fönn a vagyona, nem hajlik a földre szerzeménye;

30 Hij zal van de duisternis niet ontwijken, de vlam zal zijn scheut verdrogen; hij zal wijken door het geblaas zijns monds.

nem térhet ki a sötétség elől, csemetéjét láng szárítja el s eltűnik – az ő szája leheletétől.

31 Hij betrouwe niet op ijdelheid, waardoor hij verleid wordt; want ijdelheid zal zijn vergelding wezen.

Ne higyjen a semmiségben, a ki megtévedett, mert semmiség lesz, a mit cserébe kap.

32 Als zijn dag nog niet is, zal hij vervuld worden; want zijn tak zal niet groenen.

Mielőtt itt volna a napja, beteljesedik, s pálmaága nem zöldellő.

33 Men zal zijn onrijpe druiven afrukken, als van een wijnstok, en zijn bloeisel afwerpen, als van een olijfboom.

Mint szőlőtő elvetéli egresét, s mint olajfa hullatja el virágát.

34 Want de vergadering der huichelaren wordt eenzaam, en het vuur verteert de tenten der geschenken.

Mert az istentelennek községe meddő, és tűz emészti a megvesztegetés sátrait:

35 Zijn ontvangen moeite, en baren ijdelheid, en hun buik richt bedrog aan.

bajt fogannak és jogtalanságot szülnek, és belsejük csalárdságot készít.