Job 12

1 Maar Job antwoordde en zeide:

Da antwortete Hiob und sprach:

2 Trouwens, omdat gijlieden het volk zijt, zo zal de wijsheid met ulieden sterven!

Ja, ihr seid die Leute; mit euch wird die Weisheit sterben!

3 Ik heb ook een hart even als gijlieden, ik zwicht niet voor u; en bij wien zijn niet dergelijke dingen?

Ich habe so wohl ein Herz als ihr und bin nicht geringer denn ihr; und wer ist, der solches nicht wisse?

4 Ik ben het, die zijn vriend een spot is, maar roepende tot God, Die hem verhoort; de rechtvaardige en oprechte is een spot.

Wer von seinem Nächsten verlachet wird, der wird Gott anrufen, der wird ihn erhören. Der Gerechte und Fromme muß verlachet sein

5 Hij is een verachte fakkel, naar de mening desgenen, die gerust is; hij is gereed met den voet te struikelen.

und ist ein verachtet Lichtlein vor den Gedanken der Stolzen, stehet aber, daß sie sich dran ärgern.

6 De tenten der verwoesters hebben rust, en die Gode tergen, hebben verzekerdheden, om hetgene God met Zijn hand toebrengt.

Der Verstörer Hütten haben die Fülle und toben wider Gott türstiglich, wiewohl es ihnen Gott in ihre Hände gegeben hat.

7 En waarlijk, vraag toch de beesten, en elkeen van die zal het u leren; en het gevogelte des hemels, dat zal het u te kennen geven.

Frage doch das Vieh, das wird dich's lehren, und die Vögel unter dem Himmel, die werden dir's sagen.

8 Of spreek tot de aarde, en zij zal het u leren; ook zullen het u de vissen der zee vertellen.

Oder rede mit der Erde, die wird dich's lehren, und die Fische im Meer werden dir's erzählen.

9 Wie weet niet uit alle deze, dat de hand des HEEREN dit doet?

Wer weiß solches alles nicht, daß des HERRN Hand das gemacht hat,

10 In Wiens hand de ziel is van al wat leeft, en de geest van alle vlees des mensen.

daß in seiner Hand ist die Seele alles des, das da lebet, und der Geist alles Fleisches eines jeglichen?

11 Zal niet het oor de woorden proeven, gelijk het gehemelte voor zich de spijze smaakt?

Prüfet nicht das Ohr die Rede; und der Mund schmecket die Speise?

12 In de stokouden is de wijsheid, en in de langheid der dagen het verstand.

Ja, bei den Großvätern ist die Weisheit und der Verstand bei den Alten.

13 Bij Hem is wijsheid en macht; Hij heeft raad en verstand.

Bei ihm ist Weisheit und Gewalt, Rat und Verstand.

14 Ziet, Hij breekt af, en het zal niet herbouwd worden; Hij besluit iemand, en er zal niet opengedaan worden.

Siehe, wenn er zerbricht, so hilft kein Bauen; wenn er jemand verschleußt, kann niemand aufmachen.

15 Ziet, Hij houdt de wateren op, en zij drogen uit; ook laat Hij ze uit, en zij keren de aarde om.

Siehe, wenn er das Wasser verschleußt, so wird's alles dürre; und wenn s ausläßt, so kehret es das Land um.

16 Bij Hem is kracht en wijsheid; Zijns is de dwalende, en die doet dwalen.

Er ist stark und führet es aus. Sein ist, der da irret, und der da verführet.

17 Hij voert de raadsheren beroofd weg, en de rechters maakt Hij uitzinnig,

Er führet die Klugen wie einen Raub und machet die Richter toll.

18 Den band der koningen maakt Hij los, en Hij bindt den gordel aan hun lenden.

Er löset auf der Könige Zwang und gürtet mit einem Gürtel ihre Lenden.

19 Hij voert de oversten beroofd weg, en de machtigen keert Hij om.

Er führet die Priester wie einen Raub und lässet es fehlen den Festen.

20 Hij beneemt den getrouwen de spraak, en der ouden oordeel neemt Hij weg.

Er wendet weg die Lippen der Wahrhaftigen und nimmt weg die Sitten der Alten.

21 Hij giet verachting over de prinsen uit, en Hij verslapt den riem der geweldigen.

Er schüttet Verachtung auf die Fürsten und macht den Bund der Gewaltigen los.

22 Hij openbaart de diepten uit de duisternis, en des doods schaduwe brengt Hij voort in het licht.

Er öffnet die finstern Gründe und bringet heraus das Dunkel an das Licht.

23 Hij vermenigvuldigt de volken, en verderft ze; Hij breidt de volken uit, en leidt ze.

Er macht etliche zum großen Volk und bringet sie wieder um. Er breitet ein Volk aus und treibet es wieder weg.

24 Hij neemt het hart van de hoofden des volks der aarde weg, en doet hen dwalen in het woeste, waar geen weg is.

Er nimmt weg den Mut der Obersten des Volks im Lande und macht sie irre auf einem Umwege, da kein Weg ist,

25 Zij tasten in de duisternis, waar geen licht is; en Hij doet hen dwalen, als een dronkaard.

daß sie in der Finsternis tappen ohne Licht; und macht sie irre wie die Trunkenen.