Job 11

1 Toen antwoordde Zofar, de Naamathiet, en zeide:

Da svarede Zofar, Naamathiten, og sagde:

2 Zou de veelheid der woorden niet beantwoord worden, en zou een klapachtig man recht hebben?

Skal der ikke svares til de mange Ord? og mon en mundkaad Mand skal beholde Ret?

3 Zouden uw leugenen de lieden doen zwijgen, en zoudt gij spotten, en niemand u beschamen?

Skal din Skvalder bringe Folk til at tie? og skal du bespotte, og ingen beskæmme dig?

4 Want gij hebt gezegd: Mijn leer is zuiver, en ik ben rein in uw ogen.

Thi du sagde: Min Lærdom er klar, og jeg er ren for dine Øjne.

5 Maar gewisselijk, och, of God sprak, en Zijn lippen tegen u opende;

Men gid dog Gud vilde tale og oplade sine Læber imod dig!

6 En u bekend maakte de verborgenheden der wijsheid, omdat zij dubbel zijn in wezen! Daarom weet, dat God voor u vergeet van uw ongerechtigheid.

og at han vilde kundgøre dig Visdoms skjulte Ting! thi i den er dobbelt Kraft; da skulde du vide, at Gud endog eftergiver dig noget af din Misgerning.

7 Zult gij de onderzoeking Gods vinden? Zult gij tot de volmaaktheid toe den Almachtige vinden?

Mon du kan naa til Guds Dybheder? mon du kan naa til den Almægtiges Begrænsning?

8 Zij is als de hoogten der hemelen, wat kunt gij doen? Dieper dan de hel, wat kunt gij weten? (Sheol h7585)

Den er saa høj som Himmelen, hvad vil du gøre? den er dybere end Helvede, hvad kan du vide? (Sheol h7585)

9 Langer dan de aarde is haar maat, en breder dan de zee.

Dens Maal er længere end Jorden, den er bredere end Havet.

10 Indien Hij voorbijgaat, opdat Hij overlevere of vergadere, wie zal dan Hem afkeren?

Naar han farer frem og lukker til eller forsamler, hvo vil da holde ham tilbage?

11 Want Hij kent de ijdele lieden en Hij ziet de ondeugd; zou Hij dan niet aanmerken?

Thi han kender forfængelige Folk og ser Uretfærdighed; skulde han da ikke agte derpaa?

12 Dan zal een verstandeloos man kloekzinnig worden; hoewel de mens als het veulen eens woudezels geboren is.

Men en uforstandig vil faa Forstand, naar et Vildæsels Føl fødes til Menneske.

13 Indien gij uw hart bereid hebt, zo breid uw handen tot Hem uit.

Dersom du bereder dit Hjerte og udstrækker dine Hænder til ham,

14 Indien er ondeugd in uw hand is, doe die verre weg; en laat het onrecht in uw tenten niet wonen.

dersom du kaster Uretfærdigheden, som er i din Haand, langt bort og ikke lader Uret bo i dine Telte,

15 Want dan zult gij uw aangezicht opheffen uit de gebreken, en zult vast wezen, en niet vrezen.

da skal du, fri for Lyde, kunne opløfte dit Ansigt og blive fast og ikke frygte.

16 Want gij zult de moeite vergeten, en harer gedenken als der wateren, die voorbijgegaan zijn.

Thi du skal glemme din Møje, du skal komme den i Hu som det Vand, der er løbet forbi.

17 Ja, uw tijd zal klaarder dan de middag oprijzen; gij zult uitvliegen, als de morgenstond zult gij zijn.

Og din Levetid skal gaa frem klarere end Middagen, Mørket skal vorde som Morgenen.

18 En gij zult vertrouwen, omdat er verwachting zal zijn; en gij zult graven, gerustelijk zult gij slapen;

Og du skal være tryg, thi der er Haab, og du skal spejde omkring dig og sove tryggelig.

19 En gij zult nederliggen, en niemand zal u verschrikken; en velen zullen uw aangezicht smeken.

Og du skal lægge dig, og ingen skal forfærde dig; og mange skulle bønfalde for dit Ansigt.

20 Maar de ogen der goddelozen zullen bezwijken, en de toevlucht zal van hen vergaan; en hun verwachting zal zijn de uitblazing der ziel.

Men de ugudeliges Øjne skulle hentæres, og deres Tilflugt skal gaa tabt for dem, og deres Haab aandes ud med Livet.