Jesaja 64

1 Och, dat Gij de hemelen scheurdet, dat Gij nederkwaamt, dat de bergen van Uw aangezicht vervloten;

Oh que você rasgaria os céus, que você desceria, que as montanhas podem tremer com sua presença.

2 Gelijk een smeltvuur brandt, en het vuur de wateren doet opbobbelen, om Uw Naam aan Uw wederpartijders bekend te maken! Laat alzo de heidenen voor Uw aangezicht beven.

como quando o fogo acende a lenha, e o fogo faz com que a água ferva. Dê a conhecer seu nome a seus adversários, que as nações possam tremer com sua presença!

3 Toen Gij vreselijke dingen deedt, die wij niet verwachtten; Gij kwaamt neder, van Uw aangezicht vervloten de bergen.

Quando você fez coisas incríveis que nós não procuramos, você desceu, e as montanhas tremeram com sua presença.

4 Ja, van ouds heeft men het niet gehoord, noch met oren vernomen, en geen oog heeft het gezien, behalve Gij, o God! wat Hij doen zal dien, die op Hem wacht.

Pois de homens velhos não ouviram falar, nem percebido pelo ouvido, nem o olho viu um Deus além de você, que trabalha para aquele que espera por ele.

5 Gij ontmoet den vrolijke, en die gerechtigheid doet dengenen, die Uwer gedenken op Uw wegen; zie, Gij waart verbolgen, omdat wij gezondigd hebben; in dezelve is de eeuwigheid, opdat wij behouden wierden.

Você encontra aquele que se alegra e faz a justiça, aqueles que se lembram de você em seus caminhos. Eis que você estava com raiva, e nós pecamos. Estamos em pecado há muito tempo. Devemos ser salvos?

6 Doch wij allen zijn als een onreine, en al onze gerechtigheden zijn als een wegwerpelijk kleed; en wij allen vallen af als een blad, en onze misdaden voeren ons henen weg als een wind.

Pois todos nós nos tornamos como alguém que está impuro, e toda nossa retidão é como uma peça de vestuário poluída. Todos nós desbotamos como uma folha; e nossas iniqüidades, como o vento, nos levam embora.

7 En er is niemand, die Uw Naam aanroept, die zich opwekt, dat hij U aangrijpe; want Gij verbergt Uw aangezicht voor ons, en Gij doet ons smelten, door middel van onze ongerechtigheden.

Não há ninguém que invoque seu nome, que se agita para se apoderar de você; pois você escondeu seu rosto de nós, e nos consumiram por meio de nossas iniqüidades.

8 Doch nu, HEERE! Gij zijt onze Vader; wij zijn leem, en Gij zijt onze pottenbakker, en wij allen zijn Uwer handen werk.

Mas agora, Yahweh, você é nosso Pai. Nós somos o barro e você nosso oleiro. Todos nós somos o trabalho de sua mão.

9 HEERE! wees niet zo zeer verbolgen, en gedenk niet eeuwiglijk der ongerechtigheid; zie, aanschouw toch, wij allen zijn Uw volk.

Don não fique furioso, Yahweh. Não se lembre da iniqüidade para sempre. Olhe e veja, nós lhe imploramos, somos todos seu povo.

10 Uw heilige steden zijn een woestijn geworden, Sion is een woestijn geworden, Jeruzalem een verwoesting.

Suas cidades sagradas se tornaram uma região selvagem. Zion se tornou uma região selvagem, Jerusalém, uma desolação.

11 Ons heilig en ons heerlijk huis, waarin onze vaders U loofden, is met vuur verbrand; en al onze gewenste dingen zijn tot woestheid geworden.

Nossa santa e nossa bela casa onde nossos pais o elogiaram é queimado com fogo. Todos os nossos lugares agradáveis são resíduos.

12 HEERE! zoudt Gij U over deze dingen inhouden, zoudt Gij stilzwijgen, en ons zozeer bedrukken?

Will, você se retrai por estas coisas, Yahweh? Você vai ficar calado e nos castigar muito severamente?