Haggaï 2

1 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Ын а доуэзечь ши уна зи а луний а шаптя, кувынтул Домнулуй а ворбит прин пророкул Хагай астфел:

2 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

„Ворбеште луй Зоробабел, фиул луй Шеалтиел, дрегэторул луй Иуда, луй Иосуа, фиул луй Иоцадак, мареле преот, ши рэмэшицей попорулуй ши спуне-ле:

3 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

‘Чине а май рэмас ынтре вой дин чей че ау вэзут Каса ачаста ын слава ей динтый? Ши кум о ведець акум? Аша кум есте, ну паре еа ка о нимика ын окий воштри?

4 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Акум фий таре, Зоробабел!’, зиче Домнул. ‘Фий таре ши ту, Иосуа, фиул луй Иоцадак, мареле преот! Фий таре ши ту, тот попорул дин царэ’, зиче Домнул, ‘ши лукраць! Кэч Еу сунт ку вой’, зиче Домнул оштирилор.

5 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

‘Еу рэмын крединчос легэмынтулуй пе каре л-ам фэкут ку вой кынд аць ешит дин Еӂипт ши Духул Меу есте ын мижлокул востру; ну вэ темець!’

6 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Кэч аша ворбеште Домнул оштирилор: ‘Ынкэ пуцинэ време ши вой клэтина ынкэ о датэ черуриле ши пэмынтул, маря ши ускатул;

7 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

вой клэтина тоате нямуриле; комориле тутурор нямурилор вор вени ши вой умпле де славэ Каса ачаста’, зиче Домнул оштирилор.

8 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

‘Ал Меу есте арӂинтул ши ал Меу есте аурул’, зиче Домнул оштирилор.

9 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

‘Слава ачестей Касе дин урмэ ва фи май маре декыт а челей динтый’, зиче Домнул оштирилор, ‘ши ын локул ачеста вой да пачя’, зиче Домнул оштирилор.”

10 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Ын а доуэзечь ши патра зи а луний а ноуа, ын анул ал дойля ал луй Дариус, кувынтул Домнулуй а ворбит прин пророкул Хагай астфел:

11 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

„Аша ворбеште Домнул оштирилор: ‘Пуне преоцилор урмэтоаря ынтребаре асупра Леӂий:

12 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

«Дакэ поартэ чинева ын поала хайней сале карне сфинцитэ ши атинӂе ку хайна луй пыне, букате ферте, вин, унтделемн сау о мынкаре оарекаре, лукруриле ачестя вор фи сфинците?»’” Преоций ау рэспунс: „Ну!”

13 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Ши Хагай а зис: „Дакэ се атинӂе чинева спуркат прин атинӂеря де ун труп морт, де тоате ачесте лукрурь, вор фи еле спуркате оаре?” Преоций ау рэспунс: „Вор фи спуркате.”

14 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Атунч, Хагай, луынд ярэшь кувынтул, а зис: „‘Тот аша есте ши попорул ачеста, тот аша есте ши нямул ачеста ынаинтя Мя’, зиче Домнул, ‘аша сунт тоате лукрэриле мынилор лор: че-Мь адук ей аколо ка жертфэ есте спуркат!

15 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Уйтаци-вэ дар ку бэгаре де сямэ ла челе че с-ау ынтымплат пынэ ын зиуа де азь, пынэ сэ се фи пус пятрэ пе пятрэ ла Темплул Домнулуй!

16 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Атунч кынд веняу ла о грэмадэ де доуэзечь де мэсурь, ну ерау ын еа декыт зече; кынд веняу ла тяск сэ скоатэ чинчзечь де мэсурь, ну ерау ын ел декыт доуэзечь!

17 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

В-ам ловит ку руӂинэ ын грыу ши ку тэчуне ши ку гриндинэ; ам ловит тот лукрул мынилор воастре. Ши ку тоате ачестя, тот ну в-аць ынторс ла Мине’, зиче Домнул.

18 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

‘Уйтаци-вэ ку бэгаре де сямэ ла челе че с-ау петрекут пынэ ын зиуа де азь, пынэ ын а доуэзечь ши патра зи а луний а ноуа, дин зиуа кынд а фост ынтемеят Темплул Домнулуй, уйтаци-вэ ку бэгаре де сямэ ла еле!

19 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Май ера сэмынцэ ын грынаре? Нич вия, нич смокинул, нич родиул, нич мэслинул н-ау май адус нимик. Дар, дин зиуа ачаста, Ымь вой да бинекувынтаря Мя.’”

20 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Кувынтул Домнулуй а ворбит а доуа оарэ луй Хагай, ын а доуэзечь ши патра зи а луний, астфел:

21 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

„Ворбеште луй Зоробабел, дрегэторул луй Иуда, ши спуне: ‘Вой клэтина черуриле ши пэмынтул;

22 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

вой рэстурна скаунул де домние ал ымпэрэциилор, вой нимичи путеря ымпэрэциилор нямурилор, вой рэстурна ши кареле де рэзбой ши пе чей че се суе ын еле; каий ши кэлэреций лор вор фи трынтиць ла пэмынт ши унул ва пери учис де сабия алтуя.

23 Dit is die stad, die opspringt van vreugde, die zeker woont, die in haar hart zegt: Ik ben het, en buiten mij is geen meer; hoe is zij geworden tot woestheid, een rustplaats van het gedierte! Een ieder, die daardoor trekt, zal ze aanfluiten, hij zal zijn hand bewegen.

Ын зиуа ачея’, зиче Домнул оштирилор, ‘пе тине, Зоробабеле, фиул луй Шеалтиел, робул Меу’, зиче Домнул, ‘те вой луа ши те вой пэстра ка пе о печете, кэч Еу те-ам алес’, зиче Домнул оштирилор.”