Genesis 48
1 Het geschiedde nu na deze dingen, dat men Jozef zeide: Zie, uw vader is krank! Toen nam hij zijn twee zonen met zich, Manasse en Efraim!
After these things, someone said to Joseph [May he add], “Behold, your father is sick.” He took with him his two sons, Manasseh [Causing to forget] and Ephraim [Fruit].
2 En men boodschapte Jakob, en men zeide: Zie, uw zoon Jozef komt tot u! Zo versterkte zich Israel, en zat op het bed.
Someone told Jacob [Supplanter], and said, “Behold, your son Joseph [May he add] comes to you,” and Israel [God prevails] strengthened himself, and sat on the bed.
3 Daarna zeide Jakob tot Jozef: God de Almachtige, is mij verschenen te Luz, in het land Kanaan, en Hij heeft mij gezegend;
Jacob [Supplanter] said to Joseph [May he add], “El Shaddai [God Almighty] appeared to me at Luz in the land of Canaan [Humbled], and blessed me,
4 En Hij heeft tot mij gezegd: Zie, Ik zal u vruchtbaar maken, en u vermenigvuldigen, en u tot een hoop van volken stellen; en Ik zal aan uw zaad na u dit land tot een eeuwige bezitting geven.
and said to me, ‘Behold, I will make you fruitful, and multiply you, and I will make of you a company of peoples, and will give this land to your offspring after you for an everlasting possession.’
5 Nu dan, uw twee zonen, die u in Egypteland geboren waren, eer ik in Egypte tot u gekomen ben, zijn mijne; Efraim en Manasse zullen mijne zijn, als Ruben en Simeon.
Now your two sons, who were born to you in the land of Egypt [Abode of slavery] before I came to you into Egypt [Abode of slavery], are mine; Ephraim [Fruit] and Manasseh [Causing to forget], even as Reuben [See, a son!] and Simeon [Hearing], will be mine.
6 Maar uw geslacht, dat gij na hen zult gewinnen, zullen uwe zijn; zij zullen naar hunner broederen naam genoemd worden in hun erfdeel.
Your issue, whom you become the father of after them, will be yours. They will be called after the name of their brothers in their inheritance.
7 Toen ik nu van Paddan kwam, zo is Rachel bij mij gestorven in het land Kanaan, op den weg, als het nog een kleine streek lands was, om tot Efrath te komen; en ik begroef haar aldaar aan den weg van Efrath, welke is Bethlehem.
As for me, when I came from Paddan, Rachel [Ewe sheep] died by me in the land of Canaan [Humbled] on the way, when there was still some distance to come to Ephrath, and I buried her there on the way to Ephrath (also called Bethlehem [House of Bread]).”
8 En Israel zag de zonen van Jozef, en zeide: Wiens zijn deze?
Israel [God prevails] saw Joseph [May he add]’s sons, and said, “Whose are these?”
9 En Jozef zeide tot zijn vader: Zij zijn mijn zonen, die mij God hier gegeven heeft. En hij zeide: Breng hen toch tot mij, dat ik hen zegene!
Joseph [May he add] said to his father, “They are my sons, whom God has given me here.” He said, “Please bring them to me, and I will bless them.”
10 Doch de ogen van Israel waren zwaar van ouderdom; hij kon niet zien; en hij deed hen naderen tot zich; toen kuste hij hen, en omhelsde hen.
Now the eyes of Israel [God prevails] were dim for age, so that he couldn’t see. He brought them near to him; and he kissed them, and embraced them.
11 En Israel zeide tot Jozef: Ik had niet gemeend uw aangezicht te zien; maar zie, God heeft mij ook uw zaad doen zien!
Israel [God prevails] said to Joseph [May he add], “I didn’t think I would see your face, and behold, God has let me see your offspring also.”
12 Toen deed hen Jozef uitgaan van zijn knieen; en hij boog zich voor zijn aangezicht neder ter aarde.
Joseph [May he add] brought them out from between his knees, and he bowed himself with his face to the earth.
13 En Jozef nam die beiden, Efraim met zijn rechterhand, tegenover Israels linkerhand, en Manasse met zijn linkerhand, tegenover Israels rechterhand, en hij deed hen naderen tot hem.
Joseph [May he add] took them both, Ephraim [Fruit] in his right hand toward Israel [God prevails]’s left hand, and Manasseh [Causing to forget] in his left hand toward Israel [God prevails]’s right hand, and brought them near to him.
14 Maar Israel strekte zijn rechterhand uit, en legde die op het hoofd van Efraim, hoewel hij de minste was, en zijn linkerhand op het hoofd van Manasse; hij bestierde zijn handen verstandelijk; want Manasse was de eerstgeborene.
Israel [God prevails] stretched out his right hand, and laid it on Ephraim [Fruit]’s head, who was the younger, and his left hand on Manasseh [Causing to forget]’s head, guiding his hands knowingly, for Manasseh [Causing to forget] was the firstborn.
15 En hij zegende Jozef, en zeide: De God, voor Wiens aangezicht mijn vaders, Abraham en Izak, gewandeld hebben, die God, Die mij gevoed heeft, van dat ik was, tot op dezen dag;
He blessed Joseph [May he add], and said, “The God before whom my fathers Abraham [Father of a multitude] and Isaac [Laughter] walked, the God who has fed me all my life long to this day,
16 Die Engel, Die mij verlost heeft van alle kwaad, zegene deze jongeren, en dat in hen mijn naam genoemd worde, en de naam mijner vaderen, Abraham en Izak, en dat zij vermenigvuldigen als vissen in menigte, in het midden des lands!
the angel who has redeemed me from all evil, bless the lads, and let my name be named on them, and the name of my fathers Abraham [Father of a multitude] and Isaac [Laughter]. Let them grow into a multitude upon the earth.”
17 Toen Jozef zag, dat zijn vader zijn rechterhand op het hoofd van Efraim legde, zo was het kwaad in zijn ogen, en hij ondervatte zijns vaders hand, om die van het hoofd van Efraim op het hoofd van Manasse af te brengen.
When Joseph [May he add] saw that his father laid his right hand on the head of Ephraim [Fruit], it displeased him. He held up his father’s hand, to remove it from Ephraim [Fruit]’s head to Manasseh [Causing to forget]’s head.
18 En Jozef zeide tot zijn vader: Niet alzo, mijn vader! want deze is de eerstgeborene; leg uw rechterhand op zijn hoofd.
Joseph [May he add] said to his father, “Not so, my father; for this is the firstborn; put your right hand on his head.”
19 Maar zijn vader weigerde het, en zeide: Ik weet het, mijn zoon! ik weet het; hij zal ook tot een volk worden, en hij zal ook groot worden; maar nochtans zal zijn kleinste broeder groter worden dan hij, en zijn zaad zal een volle menigte van volkeren worden.
His father refused, and said, “I know, my son, I know. He also will become a people, and he also will be great. However, his younger brother will be greater than he, and his offspring will become a multitude of nations.”
20 Alzo zegende hij ze te dien dage, zeggende: In u zal Israel zegenen, zeggende: God zette u als Efraim en als Manasse! En hij zette Efraim voor Manasse.
He blessed them that day, saying, “In you will Israel [God prevails] bless, saying, ‘God make you as Ephraim [Fruit] and as Manasseh [Causing to forget]’” He set Ephraim [Fruit] before Manasseh [Causing to forget].
21 Daarna zeide Israel tot Jozef: Zie, ik sterf; maar God zal met ulieden wezen, en Hij zal u wederbrengen in het land uwer vaderen.
Israel [God prevails] said to Joseph [May he add], “Behold, I am dying, but God will be with you, and bring you again to the land of your fathers.
22 En ik heb u een stuk lands gegeven boven uw broederen; hetwelk ik, met mijn zwaard en met mijn boog, uit de hand der Amorieten genomen heb.
Moreover I have given to you one portion above your brothers, which I took out of the hand of the Amorite [Descendants of Talkers] with my sword and with my bow.”
