< Galaten 2 >
1 Daarna ben ik, na veertien jaren, wederom naar Jeruzalem opgegaan met Barnabas, ook Titus medegenomen hebbende.
Yǝnǝ buningdin on tɵt yil keyin, mǝn Barnabas bilǝn Yerusalemƣa qiⱪtim; Titusnimu ⱨǝmraⱨ ⱪilip bardim.
2 En ik ging op door een openbaring, en stelde hun het Evangelie voor, dat ik predik onder de heidenen; en in het bijzonder aan degenen, die in achting waren, opdat ik niet enigszins tevergeefs zou lopen of gelopen hebben.
Mǝn bir wǝⱨiygǝ binaǝn xu yǝrgǝ barƣanidim; wǝ mǝn bikar qapmiƣinimni yaki bikar qapmaywatⱪinimni jǝzmlǝxtürüx üqün [Yerusalemdikilǝrning] aldida (ǝmǝliyǝttǝ pǝⱪǝt «jamaǝtning tüwrükliri»dǝklǝrgǝ ayrim ⱨalda) ǝllǝr arisida jakarlaydiƣan hux hǝwǝrni bayan ⱪildim.
3 Maar ook Titus, die met mij was, een Griek zijnde, werd niet genoodzaakt zich te laten besnijden.
Nǝtijidǝ, ⱨǝtta manga ⱨǝmraⱨ bolƣan Titus Yunanliⱪ bolsimu, hǝtnini ⱪobul ⱪilixⱪa mǝjburlanmidi;
4 En dat om der ingekropen valse broederen wil, die van bezijden ingekomen waren, om te verspieden onze vrijheid, die wij in Christus Jezus hebben, opdat zij ons zouden tot dienstbaarheid brengen.
[xu qaƣdiki «hǝtnǝ» mǝsilisi»] bolsa, bizning Mǝsiⱨ Əysada muyǝssǝr bolƣan ⱨɵrlükümizni nazarǝt ⱪilix üqün arimizƣa soⱪunup kiriwalƣan, bizni ⱪulluⱪⱪa qüxürüxmǝkqi bolup, yalƣanqiliⱪ ⱪilƣan sahta ⱪerindaxlar tüpǝylidin bolƣanidi.
5 Denwelken wij ook niet een uur hebben geweken met onderwerping, opdat de waarheid van het Evangelie bij u zou verblijven.
Lekin biz hux hǝwǝrning ⱨǝⱪiⱪiti silǝrdin mǝⱨrum ⱪilinmisun dǝp ularƣa ⱨǝtta bir saǝtqimu yol ⱪoyƣinimiz yoⱪ;
6 En van degenen, die geacht waren, wat te zijn, hoedanigen zij eertijds waren, verschilt mij niet; God neemt den persoon des mensen niet aan; want die geacht waren, hebben mij niets toegebracht.
lekin abruyluⱪ ⱨesablanƣan adǝmlǝrdin bolsa (mening ularning nemǝ ikǝnliki bilǝn karim yoⱪ; Huda ⱨeqⱪandaⱪ insanning yüz hatirisini ⱪilmaydu!) — muxu abruyluⱪ [ǝrbablar] dǝp sanalƣanlarning mǝndiki [hux hǝwǝrgǝ] ⱪoxⱪini yoⱪ idi.
7 Maar daarentegen, als zij zagen, dat aan mij het Evangelie der voorhuid toebetrouwd was, gelijk aan Petrus dat der besnijdenis;
Dǝl ǝksiqǝ, hux hǝwǝrni hǝtnǝ ⱪilinƣanlarƣa yǝtküzüx wǝzipisi Petrusⱪa tapxurulƣandǝk, hǝtnisizlǝrgǝ yǝtküzüx wǝzipisi manga tapxurulƣan dǝp tonup yetip
8 (Want Die in Petrus krachtelijk wrocht tot het apostelschap der besnijdenis, Die wrocht ook krachtelijk in mij onder de heidenen);
(qünki Petrusni hǝtniliklǝrgǝ rosulluⱪⱪa Küqlǝndürgüqi bolsa, menimu ǝllǝrgǝ [rosul boluxⱪa] küqlǝndürgǝnidi),
9 En als Jakobus, en Cefas, en Johannes, die geacht waren pilaren te zijn, de genade, die mij gegeven was, bekenden, gaven zij mij en Barnabas de rechter hand der gemeenschap, opdat wij tot de heidenen, en zij tot de besnijdenis zouden gaan;
manga ata ⱪilinƣan xu meⱨir-xǝpⱪǝtni tonup yǝtkǝn «jamaǝtning tüwrükliri» ⱨesablanƣan Yaⱪup, Kefas wǝ Yuⱨannalar bolsa, silǝr ǝllǝrgǝ beringlar, biz hǝtniliklǝrgǝ barayli dǝp Barnabas bilǝn ikkimizgǝ ⱨǝmdǝmlik ong ⱪolini berixti.
10 Alleenlijk, dat wij den armen zouden gedenken; hetwelk zelf ik ook benaarstigd heb te doen.
Ularning bizgǝ pǝⱪǝt kǝmbǝƣǝllǝrni untumanglar degǝn birla tǝlipi bar idi; mǝn dǝl bu ixⱪa ⱪizƣin bolup keliwatattim.
11 En toen Petrus te Antiochie gekomen was, wederstond ik hem in het aangezicht, omdat hij te bestraffen was.
Biraⱪ, keyin Petrus Antakya xǝⱨirigǝ kǝlgǝndǝ, uning ǝyiblik ikǝnliki eniⱪ bolƣaqⱪa, mǝn uni yüzturanǝ ǝyiblidim.
12 Want eer sommigen van Jakobus gekomen waren, at hij mede met de heidenen; maar toen zij gekomen waren, onttrok hij zich en scheidde zichzelven af, vrezende degenen, die uit de besnijdenis waren.
Qünki Yaⱪupning yenidin bǝzi adǝmlǝr kelixtin ilgiri u yat ǝlliklǝr bilǝn ⱨǝmdastihan bolƣanidi; biraⱪ ular kǝlgǝndǝ, hǝtniliklǝrdin ⱪorⱪup [xu ⱪerindaxlardin] ɵzini tartti.
13 En ook de andere Joden veinsden met hem; alzo dat ook Barnabas mede afgetrokken werd door hun veinzing.
Ⱨǝtta baxⱪa Yǝⱨudiy [ⱪerindaxlar] uning bu sahtiliⱪiƣa ⱪoxulup kǝtti; ⱨǝtta Barnabasmu azdurulup ularning sahtipǝzlikigǝ xerik boldi.
14 Maar als ik zag, dat zij niet recht wandelden naar de waarheid van het Evangelie, zeide ik tot Petrus in aller tegenwoordigheid: Indien gij, die een Jood zijt, naar heidense wijze leeft, en niet naar Joodse wijze, waarom noodzaakt gij de heidenen naar de Joodse wijze te leven?
Əmma mǝn ularning hux hǝwǝrning ⱨǝⱪiⱪiti boyiqǝ durus mangmiƣanliⱪini kɵrüp, ⱨǝmmǝylǝnning aldidila Petrusⱪa: «Sǝn Yǝⱨudiy turup, Yǝⱨudiylarning adǝtliri boyiqǝ yaximay, bǝlki yat ǝlliklǝrdǝk yaxawatisǝn; xundaⱪ turuⱪluⱪ, nemixⱪa sǝn yat ǝlliklǝrni Yǝⱨudiylardǝk yaxaxⱪa zorlimaⱪqimusǝn?» — dedim,
15 Wij zijn van nature Joden, en niet zondaars uit de heidenen;
wǝ yǝnǝ: «Biz [ikkimiz] tuƣuluximizdinla Yǝⱨudiymiz, «gunaⱨkar dǝp ⱪaralƣan yat ǝlliklǝr»din ǝmǝsmiz,
16 Doch wetende, dat de mens niet gerechtvaardigd wordt uit de werken der wet, maar door het geloof van Jezus Christus, zo hebben wij ook in Christus Jezus geloofd, opdat wij zouden gerechtvaardigd worden uit het geloof van Christus, en niet uit de werken der wet; daarom dat uit de werken der wet geen vlees zal gerechtvaardigd worden.
lekin insanning ⱨǝⱪⱪaniy ⱪilinixini Tǝwrat ⱪanuniƣa ǝmǝl ⱪilixⱪa intilixliri bilǝn ǝmǝs, bǝlki Əysa Mǝsiⱨning etiⱪad-sadaⱪǝtliki bilǝn bolidu, dǝp bilimiz. Xunga Tǝwrat ⱪanuniƣa ǝmǝl ⱪilixⱪa intilix bilǝn ǝmǝs, bǝlki Mǝsiⱨgǝ baƣlanƣan etiⱪad bilǝn ⱨǝⱪⱪaniy ⱪiliniximiz üqün bizmu Mǝsiⱨ Əysaƣa etiⱪad ⱪilduⱪ — qünki ⱨeq ǝt igisi Tǝwrat ⱪanuniƣa ǝmǝl ⱪilixⱪa intilixliri bilǝn ⱨǝⱪⱪaniy ⱪilinmaydu» — dedim.
17 Maar indien wij, die in Christus zoeken gerechtvaardigd te worden, ook zelven zondaars bevonden worden, is dan Christus een dienaar der zonde? Dat zij verre.
Əmma Mǝsiⱨtǝ ⱨǝⱪⱪaniy ⱪilinixⱪa izdǝnginimizdǝ, bizmu «gunaⱨkar» dǝp ispatlanƣan bolsaⱪmu, Mǝsiⱨ ǝmdi gunaⱨning hizmitidǝ bolƣuqimu?! Yaⱪ, ⱨǝrgiz!
18 Want indien ik, hetgeen ik afgebroken heb, datzelve wederom opbouw, zo stel ik mijzelven tot een overtreder.
Əmma mǝn ǝslidǝ ƣulatⱪan nǝrsilǝrni ⱪaytidin ⱪursam, ɵzümni [Tǝwrat ⱪanuniƣa] hilapliⱪ ⱪilƣuqi dǝp ispatlap kɵrsǝtkǝn bolimǝn.
19 Want ik ben door de wet der wet gestorven, opdat ik Gode leven zou.
Qünki mǝn Tǝwrat ⱪanuni bilǝn Tǝwrat ⱪanuniƣa nisbǝtǝn ɵldüm; nǝtijidǝ, mǝn Hudaƣa yüzlinip yaxawatimǝn.
20 Ik ben met Christus gekruist; en ik leef, doch niet meer ik, maar Christus leeft in mij; en hetgeen ik nu in het vlees leef, dat leef ik door het geloof des Zoons van God, Die mij liefgehad heeft, en Zichzelven voor mij overgegeven heeft.
Mǝn Mǝsiⱨ bilǝn billǝ krestlǝngǝnmǝn, lekin mana, yaxawatimǝn! Lekin yaxawatⱪini mǝn ǝmǝs, bǝlki mǝndǝ turuwatⱪan Mǝsiⱨdur. Wǝ mening ⱨazir ǝtlirimdǝ yaxawatⱪan ⱨayat bolsa, meni sɵygǝn wǝ mǝn üqün Ɵzini pida ⱪilƣan Hudaning Oƣlining iman-etiⱪadidindur.
21 Ik doe de genade Gods niet te niet; want indien de rechtvaardigheid door de wet is, zo is dan Christus tevergeefs gestorven.
Mǝn Hudaning meⱨir-xǝpⱪitini bikar ⱪiliwǝtmǝymǝn; qünki ⱨǝⱪⱪaniyliⱪ Tǝwrat ⱪanuni arⱪiliⱪ kelidiƣan bolsa, Mǝsiⱨning ɵlüxi bikardin-bikar bolup ⱪalatti.