Ezechiël 9
1 Daarna riep Hij voor mijn oren met luider stem, zeggende: Doet de opzieners der stad naderen, en elkeen met zijn verdervend wapen in zijn hand.
To pacoengah anih mah, Kaminawk hanah a ban ah amrohaih maiphaw to sin o sak boih ah loe, vangpui toep kaminawk to hae ah angzo o haih ah, tiah tha hoi kawk ih lok to ka thaih.
2 En ziet, zes mannen kwamen van den weg der Hoge poort, die gekeerd is naar het noorden, en elkeen met zijn verpletterend wapen in zijn hand; en een man in het midden van hen was met linnen bekleed, en een schrijvers-inktkoker was aan zijn lenden; en zij kwamen in, en stonden bij het koperen altaar.
To naah aluek bangah kaom kasang khongkha hoiah kami tarukto angzoh o, nihcae loe humhaih maiphaw to ban ah sin o boih; nihcae thung ih kami maeto loe puu ngan laihaw to angkhuk moe, panak bangah catui tabu to aken: athung bangah caeh o moe, sumkamling hoiah sak ih hmaicam taengah angdoet o.
3 En de heerlijkheid des Gods van Israel hief zich op van den cherub, waarop Hij was, tot den dorpel van het huis; en Hij riep tot den man, die met linnen bekleed was, die de schrijvers-inktkoker aan zijn lenden had.
To naah Israel Sithaw lensawkhaih loe cherubim khae hoiah tacawt tahang moe, a ohhaih ahmuen hoiah tempul toepkungnawk ohhaih ahmuen ah caeh. To pacoengah anih mah panak bangah catui tabu kavak puu ngan angkhuk kami to a kawk,
4 En de HEERE zeide tot hem: Ga door, door het midden der stad, door het midden van Jeruzalem, en teken een teken op de voorhoofden der lieden, die zuchten en uitroepen over al deze gruwelen, die in het midden derzelve gedaan worden.
Angraeng mah anih khaeah, Jerusalem vangpui thungah caeh ah loe, hae ah sak ih panuet thok hmuennawk pongah palungphui moe, palung sae haih kaminawk ih lupataeh ah angmathaih to sah ah, tiah a naa.
5 Maar tot die anderen zeide Hij voor mijn oren: Gaat door, door de stad achter hem, en slaat, ulieder oog verschone niet, en spaart niet!
Lok ka tahngaih li naah kalah kaminawk khaeah, Nangcae doeh anih hnukah vangpui thungah bang oh loe hum oh; paquem o hmah, tahmen doeh tahmen o hmah.
6 Doodt ouden, jongelingen en maagden, en kinderkens en vrouwen, tot verdervens toe; maar genaakt aan niemand, op denwelken het teken is, en begint van Mijn heiligdom. En zij begonnen van de oude mannen, die voor het huis waren.
Mitongnawk hoi thendoengnawk, tanglanawk, nawkta tanawk hoi nongpatanawk to hum oh; toe angmathaih tawn kaminawk taengah caeh o hmah, ka hmuenciim hoiah hum amtong oh, tiah a naa. To pongah tempul hmaa ah kaom kacoehtanawk khae hoiah hum amtong o.
7 En Hij zeide tot hen: Verontreinigt het huis, en vervult de voorhoven met verslagenen; gaat henen uit. En zij gingen henen uit, en zij sloegen in de stad.
To pacoengah anih mah nihcae khaeah, Tempul to amhnong o sak ah loe, longhma to kami qok hoiah koi o sak ah, caeh o lai ah, tiah a naa. To pongah nihcae to caeh o moe, vangpui thungah kami to hum o.
8 Het geschiedde nu, als zij hen geslagen hadden, en ik overgebleven was, dat ik op mijn aangezicht viel, en riep, en zeide: Ach, Heere HEERE, zult Gij al het overblijfsel van Israel verderven, met Uw grimmigheid uit te gieten over Jeruzalem?
Nihcae mah kami hum o naah, Kaimabueng ah ka oh, akuephaih hoiah ka qah, Aw Angraeng Sithaw! Jerusalem nuiah palungphuihaih na kraih moe, kanghmat Israelnawk to na hum boih han boeh maw? tiah ka naa.
9 Toen zeide Hij tot mij: De ongerechtigheid van het huis van Israel en van Juda is gans zeer groot, en het land is met bloed vervuld, en de stad is vol van afwijking; want zij zeggen: De HEERE heeft het land verlaten, en de HEERE ziet niet.
Anih mah kai khaeah, Israel hoi Judah imthung takoh ih zaehaih loe thui laek ai len boeh, prae loe athii longhaih hoiah koi boeh moe, oep kaom ai hmuen hoiah vangpui to koi boeh; nihcae mah, Angraeng mah prae to pahnawt sut boeh pongah, Angraeng mah hnu mak ai, tiah a thuih o.
10 Daarom ook, wat Mij aangaat, Mijn oog zal niet verschonen, en Ik zal niet sparen; Ik zal hun weg op hun hoofd geven.
To pongah ka pathlung mak ai, tahmen doeh ka tahmen mak ai, a sak o ih hmuen baktih toengah angmacae lu nuiah ka kraksak let han, tiah ang naa.
11 En ziet, de man, die met linnen bekleed was, aan wiens lenden de inktkoker was, bracht bescheid weder, zeggende: Ik heb gedaan, gelijk als Gij mij geboden hadt.
To pacoengah khenah, puu ngan khukbuen hoi kamthoep, panak ah catui tabu aken kami mah, lok palaem pae, Na thuih ih lok baktiah ka sak boeh, tiah a naa.
