Exodus 8
1 Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Faro khaeah caeh loe, Angraeng mah, Praezaek ah kai bok hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah.
2 En indien gij het weigert te laten trekken, zie, zo zal Ik uw ganse landpale met vorsen slaan;
Nihcae to na tacawtsak ai nahaeloe, Khenah, na prae thung boih ukong hoiah raihaih kang paek han;
3 Dat de rivier van vorsen zal krielen, die zullen opkomen, en in uw huis komen, en in uw slaapkamer, ja, op uw bed; ook in de huizen uwer knechten, en op uw volk, en in uw bakovens, en in uw baktroggen.
pop parai ukongnawk loe vapui thung hoiah tacawt o ueloe, na ohhaih siangpahrang im, na iihhhaih ahmuen, na iihhaih imthung, na tamnanawk ih imthung, nangmah kaminawk ih imthung, buh laom thung hoi takaw naephaih laom thung khoek to daw o tih.
4 En de vorsen zullen opkomen, op u, en op uw volk, en op al uw knechten.
Nangmah hoi na tamnanawk, nangmah kaminawk ih takpum nui boih ah ukongnawk to daw o tih, tiah a thuih, tiah thui paeh, tiah a naa.
5 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw hand uit met uw staf, over de stromen, en over de rivieren, en over de poelen; en doe vorsen opkomen over Egypteland.
Angraeng mah Mosi khaeah, Aaron hanah, Na ban ih cunghet to vacongnawk, vapui tuinawk hoi kangbuem tuinawk nuiah payangh ah loe, Izip prae boih ah ukongnawk to tacawtsak ah, tiah thuih pae han a naa.
6 En Aaron strekte zijn hand uit over de wateren van Egypte, en er kwamen vorsen op en bedekten Egypteland.
To pongah Aaron mah Izip prae thung ih tuinawk nuiah a ban to payangh naah, ukongnawk to tacawt o moe, Izip prae thung boih ah koi o.
7 Toen deden de tovenaars ook alzo, met hun bezweringen; en zij deden vorsen over Egypteland opkomen.
Toe miklet kop kaminawk mah doeh angmacae miklet kophaih hoiah to baktih hmuen to sak o moe, Izip prae thungah ukongnawk to tacawt o sak toeng.
8 En Farao riep Mozes en Aaron, en zeide: Bidt vuriglijk tot den HEERE, dat Hij de vorsen van mij en van mijn volk wegneme; zo zal ik het volk trekken laten, dat zij den HEERE offeren.
To pacoengah Faro mah Mosi hoi Aaron to kawk moe, Angraeng mah kai hoi kaimah ih kaminawk khaeah kaom ukongnawk to lak let hanah, Angraeng khaeah lawkthui paeh; to tiah nahaeloe nang ih kaminawk mah Angraeng khaeah angbawnhaih to sak hanah, kang caeh o sak han, tiah a naa.
9 Doch Mozes zeide tot Farao: Heb de eer boven mij! Tegen wanneer zal ik voor u, en voor uw knechten, en voor uw volk, vuriglijk bidden, om deze vorsen van u en van uw huizen te verdelgen, dat zij alleen in de rivier overblijven?
Mosi mah Faro khaeah, Ukongnawk loe vapui ah khue oh o moe, nangmah hoi na tamnanawk, nangmah ih kaminawk, nangmah im hoi nangmah kaminawk imthung ah kaom ukongnawk to dueksak hanah, lawk ka thuihaih atue to na pahoe paeh, tiah a naa.
10 Hij dan zeide: Tegen morgen. En hij zeide: Het zij naar uw woord, opdat gij weet, dat er niemand is, gelijk de HEERE, onze God.
Faro mah, Khawnbang ah soe, tiah a naa. Mosi mah Kaicae Angraeng Sithaw baktih mi doeh om ai, tiah na panoek thai hanah, na thuih ih lok baktiah om tih.
11 Zo zullen de vorsen van u, en van uw huizen, en van uw knechten, en van uw volk wijken; zij zullen alleen in de rivier overblijven.
Ukongnawk loe nangmah hoi na imnawk, na tamnanawk, nangmah ih kaminawk khae hoiah tacawt o boih tih, toe vapui ah khue ni om o tih boeh, tiah a naa.
12 Toen ging Mozes en Aaron uit van Farao; en Mozes riep tot den HEERE, ter oorzake der vorsen, die Hij Farao had opgelegd.
Mosi hoi Aaron mah Faro to caeh hoi taak pacoengah, Faro khae hoi ukongnawk anghmat o hanah, Mosi mah Sithaw khaeah lawkthuih.
13 En de HEERE deed naar het woord van Mozes; en de vorsen stierven, uit de huizen, uit de voorzalen, en uit de velden.
Mosi mah hnik ih baktih toengah, Angraeng mah sak pae; imthung, avangnawk hoi lawknawk ah kaom ukongnawk loe duek o.
14 En zij vergaderden ze samen bij hopen, en het land stonk.
Kadueh qok to nawnto tapop o pongah, prae thung boih ah ahmui set.
15 Toen nu Farao zag, dat er verademing was, verzwaarde hij zijn hart, dat hij naar hen niet hoorde, gelijk als de HEERE gesproken had.
Toe hoikhang boeh, tiah Faro mah panoek naah, palungthahsak let moe, Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Mosi hoi Aaron ih lok to tahngai pae ai.
16 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Zeg tot Aaron: Strek uw staf uit, en sla het stof der aarde, dat het tot luizen worde, in het ganse Egypteland.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Aaron han, Na cunghet to payangh sak tahang ah loe, long ih maiphu to bopsak ah; to naah Izip prae thung boih ih maiphunawk to alung ah angcoeng tih, tiah a thuihsak.
17 En zij deden alzo; want Aaron strekte zijn hand uit met zijn staf, en sloeg het stof der aarde, en er werden vele luizen aan de mensen, en aan het vee; al het stof der aarde werd luizen, in het ganse Egypteland.
To tiah a sak hoi. Aaron mah a ban ih cunghet to payangh tahang moe, long ih maiphu to boh; to naah kaminawk hoi moinawk nuiah alungh to oh; Izip prae thung boih ih maiphunawk loe alungh ah angcoeng.
18 De tovenaars deden ook alzo met hun bezweringen, opdat zij luizen voortbrachten; doch zij konden niet; zo waren de luizen aan de mensen, en aan het vee.
Toe Izip prae thung ih miklet kop kaminawk mah angmacae kophaih hoiah alungh ah angcoengsak hanah a sak o, toe angcoeng o sak thai ai; to pongah alungh loe kami hoi moinawk nui boih ah acuk o.
19 Toen zeiden de tovenaars tot Farao: Dit is Gods vinger! Doch Farao's hart verstijfde, zodat hij naar hen niet hoorde, gelijk de HEERE gesproken had.
To pacoeng loe miklet kop kaminawk mah Faro khaeah, Hae hmuen loe Sithaw ih ban rang hoiah ni oh boeh, tiah a naa o. Toe Angraeng mah thuih ih lok baktih toengah, Faro ih palung to thahsak toengtoeng vop pongah, nihnik mah thuih ih lok to tahngai pae ai.
20 Verder zeide de HEERE tot Mozes: Maak u morgen vroeg op, en stel u voor Farao's aangezicht; zie, hij zal aan het water uitgaan, en zeg tot hem: Zo zegt de HEERE: Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen;
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Khawnthaw ah angthawk ah loe, Faro vapui ah caeh naah anih to tongh hanah zing ah; Angraeng mah, Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak ah, tiah Angraeng mah thuih, tiah a thuisak.
21 Want zo gij Mijn volk niet laat trekken, zie, zo zal Ik een vermenging van ongedierte zenden op u, en op uw knechten, en op uw volk, en in uw huizen; alzo dat de huizen der Egyptenaren met deze vermenging zullen vervuld worden, en ook het aardrijk, waarop zij zijn.
Kai ih kaminawk na tacawtsak ai nahaeloe, Khenah, nangmah hoi na tamnanawk, nangmah ih kami hoi na imthung ah, taksae to kang patoeh han; Izip kaminawk ih imthung boih ah taksae to koi tih, nihcae ohhaih long ah doeh taksae cing ah om tih.
22 En Ik zal te dien dage het land Gosen, waarin Mijn volk woont, afzonderen, dat daar geen vermenging van ongedierte zij, opdat gij weet, dat Ik, de HEERE, in het midden dezes lands ben.
Toe Kai loe Angraeng ni, tiah long um li ah na panoek o hanah, to na ni hoi kamtong kaimah ih kaminawk ohhaih Goshen to, kalah ta ah ka pahoe han, to ahmuen ah loe taksae roe om mak ai.
23 En Ik zal een verlossing zetten tussen Mijn volk en tussen uw volk; tegen morgen zal dit teken geschieden!
Kai ih kami hoi nang ih kaminawk to ka tapraek han; hae dawnrai hmuen loe khawnbang ah om amtong tih, tiah a thuih, tiah thuih pae han a naa.
24 En de HEERE deed alzo; en er kwam een zware vermenging van ongedierte in het huis van Farao, en in de huizen van zijn knechten, en over het ganse Egypteland; het land werd verdorven van deze vermenging.
Angraeng mah to tiah hmuen to ohsak pongah, Faro siangpahrang ih im, a tamna ih im hoi Izip prae thung boih ah taksae to koi.
25 Toen riep Farao Mozes en Aaron, en zeide: Gaat heen, en offert uwen God in dit land.
To naah Faro mah Mosi hoi Aaron to kawk moe, Caeh oh loe, na Sithaw khaeah sak ih angbawnhaih to hae prae thungah sah oh, tiah a naa.
26 Mozes dan zeide: Het is niet recht, dat men alzo doe; want wij zouden der Egyptenaren gruwel den HEERE, onzen God, mogen offeren; zie, indien wij der Egyptenaren gruwel voor hun ogen offerden, zouden zij ons niet stenigen?
Toe Mosi mah, To tiah loe amsoem mak ai; Kaicae Angraeng Sithaw khaeah, ka sak o ih angbawnhaih loe Izip kaminawk hanah panuet thok hmuen ah om tih; khenah, nangcae mikhnuk ah Izip kaminawk panuet thok ah angbawnhaih to ka sak o nahaeloe, thlung hoi na va o mak ai maw?
27 Laat ons den weg van drie dagen in de woestijn gaan, dat wij den HEERE onzen God offeren, gelijk Hij tot ons zeggen zal.
To pongah ni thumto caehhaih praezaek ah ka caeh o moe, ang thuih ih lok baktih toengah, kaicae Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih to ka sak o han, tiah a naa.
28 Toen zeide Farao: Ik zal u trekken laten, dat gijlieden den HEERE, uwen God, offert in de woestijn; alleen, dat gijlieden in het gaan geenszins te verre trekt! Bidt vuriglijk voor mij.
Faro mah, Praezaek ah nangmacae ih Angraeng Sithaw khaeah, angbawnhaih sak hanah kang caeh o sak han; toe kangthla ah caeh o hmah; vaihi kai hanah lawk na thui paeh, tiah a naa.
29 Mozes nu zeide: Zie, ik ga van u, en zal tot den HEERE vuriglijk bidden, dat deze vermenging van ongedierte van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk morgen wegwijke! Alleen, dat Farao niet meer bedriegelijk handele, dit volk niet latende gaan, om den HEERE te offeren.
Mosi mah, Khenah, nang khae hoi ka tacawt pacoengah, khawnbang hoi kamtong, taksaenawk mah Faro hoi a tamnanawk, angmah ih kaminawk to tacawt taak hanah, Angraeng khaeah lawk ka thuih roep han; toe Israel kaminawk Angraeng khaeah angbawnhaih sak o thai hanah, Faro mah na ling hmah nasoe loe, caehsak ai ah om hmah nasoe, tiah a naa.
30 Toen ging Mozes uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.
To pacoengah Mosi mah Faro to caehtaak moe, Angraeng khaeah lawk a thuih.
31 En de HEERE deed naar het woord van Mozes, en de vermenging van ongedierte week van Farao, van zijn knechten, en van zijn volk; er bleef niet een over.
Mosi mah hnik ih lok baktih toengah, Angraeng mah sak pae; taksaenawk loe Faro hoi a tamnanawk, anih ih kaminawk khae hoiah tacawt o; to pacoeng hoiah loe taksae to om ai boeh.
32 Doch Farao verzwaarde zijn hart ook op ditmaal, en hij liet het volk niet trekken.
To nathuem ah doeh Faro loe palung thah vop moe, kaminawk to caehsak ai.
