Exodus 15
1 Toen zong Mozes en de kinderen Israels de HEERE dit lied, en spraken, zeggende: Ik zal den HEERE zingen; want Hij is hogelijk verheven! Het paard en zijn ruiter heeft Hij in de zee geworpen.
To pacoengah Mosi hoi Israel kaminawk mah Angraeng khaeah hae laa hae a sak o; Angraeng mah lensawkhaih hoiah pazawk boeh pongah, anih khaeah laa to ka sak han; anih mah hrang hoi a nuiah angthueng kaminawk tui thungah vah boih boeh.
2 De HEERE is mijn Kracht en Lied, en Hij is mij tot een Heil geweest; deze is mijn God; daarom zal ik Hem een liefelijke woning maken; Hij is mijns vaders God, dies zal ik Hem verheffen!
Agraeng loe ka thacakhaih hoi kai ih laa ah oh moe, kai pahlonghaih ah oh; anih loe ka Sithaw ah oh pongah, anih to ka pakoeh han; kam pa ih Sithaw ah oh pongah, ka pakoeh han.
3 De HEERE is een krijgsman; HEERE is Zijn Naam!
Angraeng loe misatuh kami ah oh, anih ih ahmin loe Angraeng, tiah oh.
4 Hij heeft Farao's wagenen en zijn heir in de zee geworpen; en de keure zijner hoofdlieden zijn verdronken in de Schelfzee.
Anih mah Faro ih hrang leeng hoi misatuh kaminawk to tui thungah vah boih boeh; Faro mah kahoih koek qoih ih misatuh angraengnawk loe kathim tuipui thungah uem o boih boeh.
5 De afgronden hebben hen bedekt; zij zijn in de diepten gezonken als een steen.
Kathuk tuili mah nihcae to khuk khoep, nihcae loe thlung baktiah tui thungah krak o tathuk boeh.
6 O HEERE! Uw rechterhand is verheerlijkt geworden in macht; Uw rechterhand, o HEERE! heeft den vijand verbroken!
Aw Angraeng, thacak na bantang ban hoiah na misanawk to kadip pueng ah na hnoih.
7 En door Uw grote hoogheid hebt Gij, die tegen U opstonden, omgeworpen; Gij hebt Uw brandenden toorn uitgezonden, die hen verteerd heeft als een stoppel.
Na lensawk na thacakhaih hoiah na misanawk to na vah phaeng, nihcae to na palungphuihaih mah anghnoeng baktiah kangh boeh.
8 En door het geblaas van Uw neus zijn de wateren opgehoopt geworden; de stromen hebben overeind gestaan, als een hoop; de afgronden zijn stof geworden in het hart der zee.
Na hnahkhaw ih takhi hoiah tuinawk to nang cuusak; tuiphu to im tapang baktiah nang doetsak moe, kathuk tuipui um li ah tui to tha na caksak.
9 De vijand zeide: Ik zal vervolgen, ik zal achterhalen, ik zal den buit delen, mijn ziel zal van hen vervuld worden, ik zal mijn zwaard uittrekken, mijn hand zal hen uitroeien.
Misanawk mah, nihcae kae hanah, ka patom o moe, lomh ih hmuennawk to kam zet o han, to naah loe ka koehhaih akoep tih boeh; ka sumsen to ka phongh moe, nihcae to ka ban hoiah ka hum han, tiah a thuih o.
10 Gij hebt met Uw wind geblazen; de zee heeft hen gedekt, zij zonken onder als lood in geweldige wateren!
Toe nang hahhaih takhi hoiah na hmuh, nihcae loe tuipui mah khuk khoep; nihcae loe kalen parai tuinawk thungah, kimlok baktiah krak o zuep boeh.
11 O HEERE! wie is als Gij onder de goden? wie is als Gij, verheerlijkt in heiligheid, vreselijk in lofzangen, doende wonder?
Aw Angraeng, sithawnawk thungah mi maw nang baktiah kaom? Mi maw nang baktiah, lensawk ciimcaihaih, zit kathok pakoehhaih hoiah dawnrai hmuennawk to sah thaih?
12 Gij hebt Uw rechterhand uitgestrekt, de aarde heeft hen verslonden!
Na bantang ban na payangh naah, long mah nihcae to paaeh.
13 Gij leiddet door Uw weldadigheid dit volk, dat Gij verlost hebt; Gij voert hen zachtkens door Uw sterkte tot de liefelijke woning Uwer heiligheid.
Kaboeng thai ai na palung nathaih hoiah na krang ih kaminawk to na zaeh; na thacakhaih hoiah na ohhaih hmuenciim to nihcae hanah na patuek.
14 De volken hebben het gehoord, zij zullen sidderen; weedom heeft de ingezetenen van Palestina bevangen.
Kaminawk mah thaih o naah, zii o tih; Philistin kaminawk loe tasoehhaih hoiah om o tih.
15 Dan zullen de vorsten van Edom verbaasd wezen; beving zal de machtigen der Moabieten bevangen; al de ingezetenen van Kanaan zullen versmelten!
Edom ukkungnawk loe dawnrai o ueloe, Moab zaehoikungnawk doeh tasoeh o tih; Kanaan kaminawk loe palungboeng o tih.
16 Verschrikking en vrees zal op hen vallen; door de grootheid van Uw arm zullen zij verstommen, als een steen, totdat Uw volk, HEERE! henen doorkome; totdat dit volk henen doorkome, dat Gij verworven hebt.
Zithaih hoi tasoehhaih to nihcae nuiah krah tih; Aw Angraeng, nangmah ih kaminawk to poeng o moe, na qan ih kaminawk poeng o pacoengah, kalensawk na ban thacakhaih rang hoiah nihcae to thlung baktiah angtawt ai ah nang hngaisak duem tih.
17 Die zult Gij inbrengen, en planten hen op den berg Uwer erfenis, ter plaatse, welke Gij, o HEERE! gemaakt hebt tot Uw woning, het heiligdom, hetwelk Uw handen gesticht hebben, o HEERE!
Aw Angraeng, qawk ah na toep ih mae, oh hanah na sak ih ahmuen thungah, nangmah ih kaminawk to na kun haih tih; Aw Angraeng, na ban hoi sak ih hmuenciim ah nihcae to na omsak tih.
18 De HEERE zal in eeuwigheid en geduriglijk regeren!
Angraeng mah dungzan hoi dungzan khoek to uk poe tih, tiah laa to a sak o.
19 Want Farao's paard, met zijn wagen, met zijn ruiters, zijn in de zee gekomen, en de HEERE heeft de wateren der zee over hen doen wederkeren; maar de kinderen Israels zijn op het droge in het midden van de zee gegaan.
Faro ih hrangnawk, hrang leengnawk hoi hrang angthueng kaminawk loe, tuipui thungah caeh o pacoengah, Angraeng mah nihcae nuiah tuipui to amlaemsak let; toe Israel kaminawk loe tuipui um li ah saoeng baktiah caeh o.
20 En Mirjam, de profetes, Aarons zuster, nam een trommel in haar hand; en al de vrouwen gingen uit, haar na, met trommelen en met reien.
To naah Aaron ih tanuh, tahmaa nongpata Miriam mah, cingceng to ban ah sin moe, nongpatanawk boih anih hnuk ah cingceng bohhaih hoiah hnawh o.
21 Toen antwoordde Mirjam hunlieden: Zingt den HEERE; want Hij is hogelijk verheven! Hij heeft het paard met zijn ruiter in de zee gestort!
Miriam mah, Angraeng khaeah laa to sah oh; anih mah lensawkhaih hoiah pazawk boeh; hrang hoi a nuiah angthueng kaminawk to tuipui thungah a vah boih boeh, tiah laa to sak.
22 Hierna deed Mozes de Israelieten voortreizen van de Schelfzee af; en zij trokken uit tot in de woestijn Sur, en zij gingen drie dagen in de woestijn, en vonden geen water.
Mosi mah Israel kaminawk tuipui kathim hoiah zaeh moe, Shur praezaek ah a caeh haih; ni thumto thung tui om ai ah, praezaek ah a caeh o.
23 Toen kwamen zij te Mara; doch zij konden het water van Mara niet drinken, want het was bitter; daarom werd derzelver naam genoemd Mara.
Marah ahmuen to a phak o naah, tui loe khaa pongah, Marah ih tui to nae o thai ai; to pongah to ahmuen to Marah, tiah kawk o.
24 Toen murmureerde het volk tegen Mozes, zeggende: Wat zullen wij drinken?
To pongah kaminawk mah Mosi khaeah, Timaw ka naek o han? tiah laisaep o thuih.
25 Hij dan riep tot den HEERE; en de HEERE wees hem een hout, dat wierp hij in dat water; toen werd het water zoet. Aldaar stelde Hij het volk een inzetting en recht, en aldaar verzocht Hij hetzelve,
To naah Mosi mah Angraeng khaeah hangh, to naah Angraeng mah thing maeto a hnuksak; anih mah to thing to tui thungah vah naah, tui to luep; to ahmuen ah Anih mah nihcae to tanoek, a sak o zong ih hmuen hoi daan to a sak pae.
26 En zeide: Is het, dat gij met ernst naar de stem des HEEREN uws Gods horen zult, en doen, wat recht is in Zijn ogen, en uw oren neigt tot Zijn geboden, en houdt al Zijn inzettingen; zo zal Ik geen van de krankheden op u leggen, die Ik op Egypteland gelegd heb; want Ik ben de HEERE, uw Heelmeester!
Nihcae khaeah, Na Angraeng Sithaw ih lok kahoih ah na tahngaih o, a mikhnuk ah katoeng hmuen to na sak o moe, ang paek o ih lok to na tahngaih o pacoengah, anih ih daannawk to na pazui o nahaeloe, Izip kaminawk nuiah ka phaksak ih nathaih to, nangcae nuiah ka phasak mak ai; Kai loe nangcae ngantuisakkung, Angraeng ah ka oh, tiah a naa.
27 Toen kwamen zij te Elim, en daar waren twaalf waterfonteinen, en zeventig palmbomen; en zij legerden zich aldaar aan de wateren.
Nihcae loe tui khaw hathlai hnetto hoi ungsikung qui sarihto ohhaih, Elim ahmuen ah caeh o moe, tui taengah anghak o.
