Exodus 10
1 Daarna zeide de HEERE tot Mozes: Ga in tot Farao; want Ik heb zijn hart verzwaard, ook het hart zijner knechten, opdat Ik deze Mijn tekenen in het midden van hen zette;
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Faro khaeah caeh ah; anih hmaa ah hae baktih dawnrai hmuennawk kam tuengsak hanah, anih hoi a tamnanawk ih palungthin to kam taksak boeh;
2 En opdat gij voor de oren uwer kinderen en uwer kindskinderen moogt vertellen, wat Ik in Egypte uitgericht heb, en Mijn tekenen, die Ik onder hen gesteld heb; opdat gijlieden weet, dat Ik de HEERE ben.
Izip prae nuiah ka sak ih hmuen hoi nihcae khaeah ka sak ih dawnrai hmuennawk to, na capa hoi na capa ih capa patoeng khaeah thui paeh, tiah a naa.
3 Zo gingen Mozes en Aaron tot Farao, en zeiden tot hem: Zo zegt de HEERE, de God der Hebreen: Hoe lang weigert gij u voor Mijn aangezicht te verootmoedigen? Laat Mijn volk trekken, dat zij Mij dienen.
To pongah Mosi hoi Aaron loe Faro khaeah caeh hoi moe, anih khaeah, Hebru kaminawk ih Angraeng Sithaw mah, Ka hmaa ah poek pahnaem hanah nasetto maw nang maak han vop? Kai a bok o hanah, kai ih kaminawk to tacawtsak lai ah.
4 Want indien gij weigert Mijn volk te laten trekken, zie, zo zal Ik morgen sprinkhanen in uw landpale brengen.
Na tacawtsak ai nahaeloe, khenah, khawnbang ah na prae thung boih ah pakhuh kang tacawtsak han;
5 En zij zullen het gezicht des lands bedekken, alzo dat men de aarde niet zal kunnen zien; en zij zullen afeten het overige van hetgeen ontkomen is, hetgeen ulieden overgebleven was van den hagel; zij zullen ook al het geboomte afeten, dat ulieden uit het veld voortkomt.
pakhuh loe long ah koi o boih tih, long to na hnu o thai mak ai; nihcae loe qaetui mah bop ai ih kanghmat, lawk ah kamprawk aannawk hoi thingnawk to caa o king tih.
6 En zij zullen vervullen uw huizen, en de huizen van al uw knechten, en de huizen van alle Egyptenaren; dewelke uw vaders, noch de vaderen uwer vaders gezien hebben, van dien dag af, dat zij op den aardbodem geweest zijn, tot op dezen dag. En hij keerde zich om, en ging uit van Farao.
Nam panawk hoi nam panawk ih ampanawk mah hae long nuiah khosak o tangsuek nathuem hoi kamtong vaihni ni khoek to hnu o vai ai ih, to baktih pakhuhnawk loe na im, na tamnanawk ih im hoi Izip kaminawk ih im boih ah koi o tih, tiah a thuih, tiah a thuih pae hoi; to pacoengah Mosi mah Faro to caehtaak.
7 En de knechten van Farao zeiden tot hem: Hoe lang zal ons deze tot een strik zijn, laat de mannen trekken, dat zij den HEERE hun God dienen! weet gij nog niet, dat Egypte verloren is?
Faro ih tamnanawk mah anih khaeah, Hae kami mah aicae han nasetto maw thaang patung o vop tih? Angmacae ih Angraeng Sithaw to a bok o hanah, nihcae to tacawtsak lai ah; Izip prae loe amro boeh, tiah na panoek ai vop maw? tiah a naa o.
8 Toen werden Mozes en Aaron weder tot Farao gebracht, en hij zeide tot hen: Gaat henen, dient den HEERE, uw God! wie en wie zijn zij, die gaan zullen?
To pacoengah Mosi hoi Aaron to Faro khaeah kawk o let; Faro mah nihnik khaeah, Caeh hoi ah loe, na Angraeng Sithaw to bok oh; toe mi kawbaktih kaminawk maw caeh o tih? tiah a naa.
9 En Mozes zeide: Wij zullen gaan met onze jonge en met onze oude lieden; met onze zonen en met onze dochteren, met onze schapen en met onze runderen zullen wij gaan; want wij hebben een feest des HEEREN.
Mosi mah, Angraeng khaeah poihsak han oh pongah, thendoengnawk, mitongnawk, kaimacae ih capa hoi canunawk, tuunawk hoi maitawnawk hoi nawnto ka caeh o han, tiah a naa.
10 Toen zeide hij tot hen: De HEERE zij alzo met ulieden, gelijk ik u en uw kleine kinderen zal trekken laten: ziet toe, want er is kwaad voor ulieder aangezicht!
To naah Faro mah, Caeh hanah nangcae hoi nawktanawk kang prawt o baktih toengah, nangcae khaeah Angraeng to om nasoe; acoe oh; kasae sak han na poek o bae hae!
11 Niet alzo gij, mannen, gaat nu heen, en dient den HEERE; want dat hebt gijlieden verzocht! En men dreef hen uit van Farao's aangezicht.
To tiah poek han om ai! Nongpanawk khue caeh o nasoe loe, canghni ah nang hnik o ih baktih toengah, Angraeng to bok o nasoe, tiah a naa. To naah Mosi hoi Aaron to Faro hmaa hoiah haek o ving.
12 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit over Egypteland, om de sprinkhanen, dat zij opkomen over Egypteland, en al het kruid des lands opeten, al wat de hagel heeft over gelaten.
To naah Angraeng mah Mosi khaeah, Izip prae thungah pakhuh angzoh moe, qaetui mah tahmat ih, long ah amprawk aankungnawk to caak boih hanah, na ban to Izip prae nuiah payangh ah, tiah a naa.
13 Toen strekte Mozes zijn staf over Egypteland, en de HEERE bracht een oostenwind in dat land, dien gehele dag en dien gansen nacht; het geschiedde des morgens, dat de oostenwind de sprinkhanen opbracht.
To pongah Mosi mah a ban ih cunghet to Izip prae nuiah phok; to na niah aqum athun Angraeng mah ni angzae bang ih takhi to songsak; khawnbang phak naah loe takhi mah pakhuhnawk to caeh haih boih.
14 En de sprinkhanen kwamen op over het ganse Egypteland, en lieten zich neder aan al de palen der Egyptenaren, zeer zwaar; voor dezen zijn dergelijke sprinkhanen, als deze, nooit geweest, en na dezen zullen er zulke niet wezen;
Izip prae thung boih ah pakhu to koi, Izip prae angzithaih ramri taeng khoek to, kroek laek ai ah oh o; to baktih pakhuhnawk loe natuek naah doeh to tiah om vai ai; angzo han koi atue ah doeh to tiah om mak ai.
15 Want zij bedekten het gezicht des gansen lands, alzo dat het land verduisterd werd; en zij aten al het kruid des lands op, en al de vruchten der bomen, die de hagel had over gelaten; en er bleef niets groens aan de bomen, noch aan de kruiden des velds, in het ganse Egypteland.
Long boih ah koi o pongah, long loe amnum ving; qaetui mah bop ai ih kanghmat, lawk ah kamprawk aankungnawk hoi thingkung pong ih kanghmat thingthainawk to a caak o boih; Izip prae thung boih ah thingkung kahing, to ai boeh loe lawk ih aannawk roe om ai boeh.
16 Toen haastte Farao, om Mozes en Aaron te roepen, en zeide: Ik heb gezondigd tegen den HEERE, uw God, en tegen ulieden.
Faro mah Mosi hoi Aaron to karangah kawk moe, Nangcae ih Angraeng Sithaw hoi nanghnik nuiah zaehaih ka sak moeng boeh.
17 En nu vergeeft mij toch mijn zonde alleen ditmaal, en bidt vuriglijk tot den HEERE, uw God, dat Hij slechts dezen dood van mij wegneme.
To pongah vaihi ka zaehaih to tahmen ah loe, na Angraeng Sithaw mah hae duekhaih maeto hae kai khae hoiah takhoe ving hanah, lawk na thui paeh, tiah a naa.
18 En hij ging uit van Farao, en bad vuriglijk tot den HEERE.
Mosi mah Faro to tacawt taak moe, Angraeng khaeah lawk a thuih.
19 Toen keerde de HEERE een zeer sterken westenwind, die hief de sprinkhanen op, en wierp ze in de Schelfzee; er bleef niet een sprinkhaan over in al de landpalen van Egypte.
To naah Angraeng mah thacak takhi to niduem bang hoiah songsak moe, pakhuhnawk to tuipui kathim thungah hmuh pae boih; Izip prae thung boih ah pakhuh maeto doeh anghmat ai boeh.
20 Doch de HEERE verstokte Farao's hart, dat hij de kinderen Israels niet liet trekken.
Toe Angraeng mah Faro to palungthahsak toengtoeng vop pongah, Israel kaminawk to prawt ai.
21 Toen zeide de HEERE tot Mozes: Strek uw hand uit naar den hemel, en er zal duisternis komen over Egypteland, dat men de duisternis tasten zal.
To pacoengah Angraeng mah Mosi khaeah, Khoving mah Izip prae to khuk khoep hanah, van bangah na ban to payangh ah, tiah a naa.
22 Als Mozes zijn hand uitstrekte naar den hemel, werd er een dikke duisternis in het ganse Egypteland, drie dagen.
To pongah Mosi mah van bangah ban to payangh; to naah kathah parai khoving mah Izip prae to ni thumto thung khuk khoep.
23 Zij zagen de een de ander niet; er stond ook niemand op van zijn plaats, in drie dagen; maar bij al de kinderen Israels was het licht in hun woningen.
Maeto hoi maeto ang hnuh o thai ai moe, ni thumto thung naa ah doeh caeh o thai ai; toe Israel kaminawk ohhaih ahmuen ah loe aanghaih to oh.
24 Toen riep Farao Mozes, en zeide: Gaat heen, dient den HEERE! alleen uw schapen en uw runderen zullen vast blijven; ook zullen uw kinderkens met u gaan.
To naah Faro mah Mosi to kawk moe, anih khaeah, Caeh oh loe Angraeng to bok oh; nongpata hoi nawktanawk doeh caeh o boih ah; tuunawk hoi maitawnawk khue to caeh o taak ah, tiah a naa.
25 Doch Mozes zeide: Ook zult gij slachtofferen en brandofferen in onze handen geven, die wij den HEERE, onzen God, doen mogen;
Toe Mosi mah anih khaeah, Kaicae Angraeng Sithaw khaeah angbawnhaih hoi hmuen paekhaih ka sak o haih hanah moi hoi hmuennawk to na paek ah.
26 En ons vee zal ook met ons gaan, er zal niet een klauw achterblijven; want van hetzelve zullen wij nemen, om den HEERE, onzen God, te dienen; want wij weten niet, waarmede wij den HEERE, onzen God, dienen zullen, totdat wij daar komen.
Ka pacah o ih moinawk doeh ka caeh o haih han; maeto doeh ka caeh o taak mak ai; to moinawk loe kaimacae ih Angraeng Sithaw to bok hanah ka patoh o han; to ahmuen ka pha o ai karoek to, kaimacae ih Angraeng Sithaw to kawbaktih moi hoiah maw ka bok o han, tito ka panoek o ai vop, tiah a naa.
27 Doch de HEERE verhardde Farao's hart; en hij wilde hen niet laten trekken.
Toe Angraeng mah Faro palungthahsak pongah, nihcae to caehsak han koeh ai.
28 Maar Farao zeide tot hem: Ga van mij! wacht u, dat gij niet meer mijn aangezicht ziet; want op welken dag gij mijn aangezicht zult zien, zult gij sterven!
Faro mah Mosi khaeah, Ka hmaa hoi tacawt ah, kai tongh hanah angzo let hmah lai ah! Ka mikhmai na hnuk lethaih ni loe, na duekhaih niah om tih boeh, tiah a naa.
29 Mozes nu zeide: Gij hebt recht gesproken; ik zal niet meer uw aangezicht zien!
Mosi mah, Na thuih ih lok loe hoih; na hmaa ah kam tueng let mak ai boeh, tiah a naa.
