Deuteronomium 29

1 Dit zijn de woorden des verbonds, dat de HEERE Mozes geboden heeft te maken met de kinderen Israels, in het land van Moab, boven het verbond, dat Hij met hen gemaakt had aan Horeb.

Te hae kahhe Moab kho ah Israel carhoek neh moia boh vaengah tahae kah olka he BOEIPAloh Mosesa uentih Horeb ah khaw amih taengah moia boh thil bal.

2 En Mozes riep gans Israel, en zeide tot hen: Gij hebt gezien al wat de HEERE in Egypteland voor uw ogen gedaan heeft, aan Farao, en aan al zijn knechten, en aan zijn land;

Te vaengah Israel pum te Mosesloh a hueh tih, “BOEIPAloh na mikhmuh ah Egypt kho kah Pharaoh neh a salrhoek boeih, a diklai boeiha saii te boeihna hmuhuh.

3 De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, diezelve tekenen en grote wonderen.

Noemcainaha len len neh kopoekrhaia len len te na mikloh miknoeklaa hmuhcoeng.

4 Maar de HEERE heeft ulieden niet gegeven een hart om te verstaan, noch ogen om te zien, noch oren om te horen, tot op dezen dag.

Tedae ming thai ham lungbuei, hmuh thainah ham mik, yaak thainah hamnah hna khaw tihnin duela BOEIPAloh nangmih m'pae pawt nim?

5 En Ik heb ulieden veertig jaren doen wandelen in de woestijn; uw klederen zijn aan u niet verouderd, en uw schoen is niet verouderd aan uw voet.

Nangmih te khosoek ah kum likip kam mawttih na pum dongkah na himbailoh hmawn pawh. Na kho dongkah na khokhom khaw hmawn pawh.

6 Brood hebt gij niet gegeten, en wijn en sterken drank hebt gij niet gedronken; opdat gij wistet, dat Ik de HEERE, uw God, ben.

Buhna cauh pawt tih misurtui neh yuna okuh pawt daengah kai he BOEIPA na Pathen la nan minguh.

7 Toen gij nu kwaamt aan deze plaats, toog Sihon, de koning van Hesbon, uit, en Og, de koning van Bazan, ons tegemoet, ten strijde; en wij sloegen hen.

Hekah hmuenna phauh vaengah caemtloek neh mamih doe hamla Heshbon manghai Sihon neh Bashan manghai Oga ha pawk tih amih rhoi te n'tloekuh.

8 En wij hebben hun land ingenomen, en dat ten erve gegeven aan de Rubenieten en Gadieten, mitsgaders aan den halven stam der Manassieten.

Amih khohmuen te n'lohuh tih Reuben koca, Gad koca neh Manasseh koca hlangvang taengah rho la m'paekuh.

9 Houdt dan de woorden dezes verbonds, en doet ze; opdat gij verstandelijk handelt in alles, wat gij doen zult.

Te dongah paipi ol he ngaithuenuh lamtah vaiuh. Te daengahnina saii boeih tena cangbam uh thai eh.

10 Gij staat heden allen voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods: uw hoofden uwer stammen, uw oudsten, en uw ambtlieden, alle man van Israel;

Tihninah nangmih na Pathen BOEIPA mikhmuh kahaka pai nangmih boeih khaw, na boeilu rhoek khaw, namah koca rhoek khaw, nangmiha hamcarhoek neh Israel hlang khaw,

11 Uw kinderkens, uw vrouwen, en uw vreemdeling, die in het midden van uw leger is, van uw houthouwer tot uw waterputter toe;

na yuu na ca neh na rhaehhmuen khuiah na thingaka toptih na tuiaka than yinlai khaw,

12 Om over te gaan in het verbond des HEEREN, uws Gods, en in Zijn vloek, hetwelk de HEERE, uw God, heden met u maakt;

BOEIPA na Pathen kah paipi neh tihninah BOEIPA na Pathenloh nang taengaha saii a olcaeng khuila kun puei laeh.

13 Opdat Hij u heden Zichzelven tot een volk bevestige, en Hij u tot een God zij, gelijk als Hij tot u gesproken heeft, en gelijk als Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworen heeft.

Tihninah nang te amah kah pilnam la pai sak vetih namah taeng neh na parhoek Abraham, Isaak, Jakob taengkaha toemngam tih a thui vanbangla na Pathen la ha om ni.

14 En niet met ulieden alleen maak ik dit verbond en dezen vloek;

Tahae kah paipi neh olcaeng he namah neh namah loh na saii pawttih kamah long ni ka saii.

15 Maar met dengene, die heden hier bij ons voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, staat; en met dengene, die hier heden bij ons niet is.

Tihnin kah BOEIPA Pathen mikhmuh kahaka pai mamih taengahaka om neh tihnin kah mamih taengah aka om pawtrhoek taengah khaw a saii.

16 Want gij weet, hoe wij in Egypteland gewoond hebben, en hoe wij doorgetogen zijn door het midden der volken, die gij doorgetogen zijt.

Egypt kho ah metla ng'om tih namtom lakli ahna caehuhvaengah metlana caeh uh khaw namamih lohna minguh.

17 En gij hebt gezien hun verfoeiselen, en hun drekgoden, hout en steen, zilver en goud, die bij hen waren.

Amih taengkaha sarhingkoi la thingngo, lungto, sui neh ngun mueirhol tena hmuhuh.

18 Dat onder ulieden niet zij een man, of vrouw, of huisgezin, of stam, die zijn hart heden wende van den HEERE, onzen God, om te gaan dienen de goden dezer volken; dat onder ulieden niet zij een wortel, die gal en alsem drage;

Mamih kah Pathen BOEIPA taeng lamloh a thinkoaka maelhtih namtom pathen taengah thothueng hamlaaka cet huta, tongpa khaw, huiko neh, pilnam koca he tihnin kah nangmih khuiah om ve. Anrhat neh pantong yungaka pungtailoh nangmih taengah om ve.

19 En het geschiede, als hij de woorden dezes vloeks hoort, dat hij zichzelven zegene in zijn hart, zeggende: Ik zal vrede hebben, wanneer ik schoon naar mijns harten goeddunken zal wandelen, om den dronkene te doen tot den dorstige.

Te dongah tahae kah thaephoei ol a yaak vaengah a thinko khuiah yoethen pae uh vetih, “Ka lungbuei thinthahnah ah ka pongpa daengahni khosul tuihalh neh ka khoengvoep vetih kai ham ngaimongnaha om eh?,” ti ve.

20 De HEERE zal hem niet willen vergeven; maar alsdan zal des HEEREN toorn en ijver roken over denzelven man, en al de vloek, die in dit boek geschreven is, zal op hem liggen; en de HEERE zal zijn naam van onder den hemel uitdelgen.

BOEIPAloh anih te khodawkngai ham a ngaih moenih. BOEIPA kah thintoek neh amah hlang taengkah a thatlainah tah khuu yoeyah ni. Te dongah he cabu dongkaha daek thaephoeinah boeih he anih soah kol ni. Te vaengah BOEIPAloh anih ming te vaan hmui lamloha phae ni.

21 En de HEERE zal hem ten kwade afscheiden van al de stammen Israels, naar alle vloeken des verbonds, dat in het boek dezer wet geschreven is.

Te dongah tahae kah olkhueng cabu khuiaha daek thaephoeinah paipi cungkuem van bangla Israel koca boeih khui kah khaw BOEIPAloh yoethaenah la a boe ni.

22 Dan zal zeggen het navolgend geslacht, uw kinderen, die na ulieden opstaan zullen, en de vreemde, die uit verren lande komen zal, als zij zullen zien de plagen dezes lands en deszelfs krankheden, waarmede de HEERE het gekrenkt heeft;

Te vaengah nangmih hnuk lamkahaka thoo na carhoek, lamhnuk kah cadilcahma neh kho hla lamkahaka pai kholong long khaw thui saeh. He khohmuen kah hmasoe neh BOEIPAloh anih soaha tloh sak a tlohtat te hmu uh saeh.

23 Dat zijn ganse aarde zij zwavel en zout der verbranding; die niet bezaaid zal zijn, en geen spruit zal voortgebracht hebben, noch enig kruid daarin zal opgekomen zijn; gelijk de omkering van Sodom en Gomorra, Adama en Zeboim, die de HEERE heeft omgekeerd in Zijn toorn en in Zijn grimmigheid;

Kat neh lungkaeh khohmuen ungkhang boeih he tawnuh pawt vetih baelhingloh pakhat khaw a daih mueh la poe mahpawh. Sodom neh Gomorrah imrhong bangla Admah neh Zeboiim khaw BOEIPAloh amah kah kosi thintoek neha palet ni.

24 En alle volken zullen zeggen: Waarom heeft de HEERE aan dit land alzo gedaan? Wat is de ontsteking van dezen groten toorn?

Te vaengah namtom rhoek loh balae tih khohmuen he BOEIPAloh thintoek thinling neh boeiha saii aih,” a ti uh ni.

25 Dan zal men zeggen: Omdat zij het verbond des HEEREN, des Gods hunner vaderen, hebben verlaten, dat Hij met hen gemaakt had, als Hij hen uit Egypteland uitvoerde;

Tedae, “Egypt kho lamkah amih hang khuen vaengah a naparhoek kah BOEIPA Pathenloh amih neha saii paipi tea hnoouh dongahni te,” a ti uh ni.

26 En zij heengegaan zijn, en andere goden gediend en zich voor die gebogen hebben; goden, die hen niet gekend hadden, en geen van welke hun iets medegedeeld had;

Cetuh tih pathen tloe taengah tho a thuenguh dongah amih taengah bakopuh. Te pathen rhoek loh amihte minguh pawt tih amih ham boe a soep moenih.

27 Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen dit land, om daarover te brengen al dezen vloek, die in dit boek geschreven is.

Te dongah cabu dongkaha daek rhunkhuennah boeih he khuen thil ham BOEIPA kah thintoek tah khohmuen taengah saicoeng.

28 En de HEERE heeft hen uit hun land uitgetrokken, in toorn, en in grimmigheid, en in grote verbolgenheid; en Hij heeft hen verworpen in een ander land, gelijk het is te dezen dage.

BOEIPAloh amihte khohmuen khui lamkah thintoek kosi thinhul bat laa phuk vetih kho tloe ah tihnin kah banglaa voeih ni.

29 De verborgene dingen zijn voor den HEERE, onzen God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden dezer wet.

Mamih kah Pathen BOEIPA taengah thuh cakhaw kumhal duela vai ham olkhueng ol boeih he mamih taeng neh mamih kah n'ca rhoek taengah ha phoecoeng.