Deuteronomium 29
1 Dit zijn de woorden des verbonds, dat de HEERE Mozes geboden heeft te maken met de kinderen Israels, in het land van Moab, boven het verbond, dat Hij met hen gemaakt had aan Horeb.
Hae ih loknawk loe Horeb ah Angraeng mah Israel kaminawk hoi sak ih lokmaihaih pacoengah, Moab prae ah Mosi mah Israel kaminawk hoi lokmaihaih sak hanah, Angraeng mah paek ih lok ah oh.
2 En Mozes riep gans Israel, en zeide tot hen: Gij hebt gezien al wat de HEERE in Egypteland voor uw ogen gedaan heeft, aan Farao, en aan al zijn knechten, en aan zijn land;
Mosi mah Israel kaminawk to kawk boih moe, nihcae khaeah, Izip prae ah Angraeng mah Faro khaeah sak ih hmuen, a tamnanawk boih hmaa ah sak ih hmuen hoi prae pum ah sak ih hmuennawk loe,
3 De grote verzoekingen, die uw ogen gezien hebben, diezelve tekenen en grote wonderen.
nangmacae ih mik hoi roe ah kalen parai tanoekhaih hmuennawk, angmathaih hoi kalen parai dawnraihaih hmuennawk to na hnuk o boeh;
4 Maar de HEERE heeft ulieden niet gegeven een hart om te verstaan, noch ogen om te zien, noch oren om te horen, tot op dezen dag.
toe vaihni khoek to Angraeng mah panoek thaihaih palungthin, hnukhaih mik hoi thaikophaih naanawk to na paek o ai vop, tiah a naa.
5 En Ik heb ulieden veertig jaren doen wandelen in de woestijn; uw klederen zijn aan u niet verouderd, en uw schoen is niet verouderd aan uw voet.
Saning qui palito thung praezaek ah kang zaeh o naah, na khukbuennawk to prawn ai moe, na khokpanainawk doeh prawn ai.
6 Brood hebt gij niet gegeten, en wijn en sterken drank hebt gij niet gedronken; opdat gij wistet, dat Ik de HEERE, uw God, ben.
Kai loe na Angraeng Sithaw ah ka oh, tiah na panoek o thai hanah, takaw na caa o ai, misurtui maw, to tih ai boeh loe mu doeh na nae o ai.
7 Toen gij nu kwaamt aan deze plaats, toog Sihon, de koning van Hesbon, uit, en Og, de koning van Bazan, ons tegemoet, ten strijde; en wij sloegen hen.
Hae ahmuen ah na phak o naah, Heshbon siangpahrang Sihon hoi Bashan siangpahrang Og loe aicae tuk hanah angzoh hoi; toe nihcae to a pazawk o.
8 En wij hebben hun land ingenomen, en dat ten erve gegeven aan de Rubenieten en Gadieten, mitsgaders aan den halven stam der Manassieten.
Nihcae ih prae to a lak pae o moe, Reuben acaeng, Gad acaeng hoi ahap Manaseh acaeng ah kaom kaminawk khaeah qawk ah a paek o.
9 Houdt dan de woorden dezes verbonds, en doet ze; opdat gij verstandelijk handelt in alles, wat gij doen zult.
Na sak ih hmuen ah hmacawn boih hanah, hae lokmaihaih hae pazui oh loe sah oh.
10 Gij staat heden allen voor het aangezicht des HEEREN, uws Gods: uw hoofden uwer stammen, uw oudsten, en uw ambtlieden, alle man van Israel;
Nangcae acaeng zaehoikungnawk, kacoehtanawk, ukkungnawk hoi Israel nongpanawk boih,
11 Uw kinderkens, uw vrouwen, en uw vreemdeling, die in het midden van uw leger is, van uw houthouwer tot uw waterputter toe;
na caa nawktanawk, na zunawk hoi na tai o haih ahmuen ah kaom, nangcae ih thing aek kami hoi tui doh kaminawk boih, vaihni na Angraeng Sithaw hmaa ah nang doet o;
12 Om over te gaan in het verbond des HEEREN, uws Gods, en in Zijn vloek, hetwelk de HEERE, uw God, heden met u maakt;
na Angraeng Sithaw mah vaihniah, nangcae hoi nawnto sak ih, Angraeng Sithaw lokkamhaih thungah na kun o hanah,
13 Opdat Hij u heden Zichzelven tot een volk bevestige, en Hij u tot een God zij, gelijk als Hij tot u gesproken heeft, en gelijk als Hij uw vaderen, Abraham, Izak en Jakob, gezworen heeft.
angmah ih kami ah nangcae to suek moe, nam panawk ah kaom Abraham, Issak hoi Jakob khaeah, a thuih ih lokkamhaih baktih toengah, anih loe nangcae ih Sithaw ah om tih.
14 En niet met ulieden alleen maak ik dit verbond en dezen vloek;
Hae lokkamhaih hoi lokmaihaih loe nangcae hoi khue ah ka sah ai,
15 Maar met dengene, die heden hier bij ons voor het aangezicht des HEEREN, onzes Gods, staat; en met dengene, die hier heden bij ons niet is.
vaihniah aicae Angraeng Sithaw hmaa ah aicae hoi nawnto angdoe kaminawk khue hoiah lokkamhaih to ka sah ai, vaihniah aicae hoi nawnto kaom ai kaminawk hoiah doeh ka sak.
16 Want gij weet, hoe wij in Egypteland gewoond hebben, en hoe wij doorgetogen zijn door het midden der volken, die gij doorgetogen zijt.
(Izip prae thungah kawbang maw na oh o moe, hae ahmuen ah nang zoh o naah kawbang maw prae na poeng o, tito na panoek o;
17 En gij hebt gezien hun verfoeiselen, en hun drekgoden, hout en steen, zilver en goud, die bij hen waren.
nihcae khae kaom panuet kathok, thing, thlung, sui hoi sum kanglung hoiah sak ih krangnawk to na hnuk o boeh: )
18 Dat onder ulieden niet zij een man, of vrouw, of huisgezin, of stam, die zijn hart heden wende van den HEERE, onzen God, om te gaan dienen de goden dezer volken; dat onder ulieden niet zij een wortel, die gal en alsem drage;
nangcae khae kaom nongpa, nongpata, imthung takoh, to tih ai boeh loe acaeng thung ih kami loe, vaihniah aicae Angraeng Sithaw khae hoiah poekhaih palungthin amkhraeng o ving moe, haeah kaom prae kaminawk ih sithawnawk to bok o moeng han ai ah acoe oh; to tih ai nahaeloe nangcae salakah ahmuet baktiah kakhaa thingthai hoi tangzun kakhaa tacawtsak thing to amprawk moeng tih.
19 En het geschiede, als hij de woorden dezes vloeks hoort, dat hij zichzelven zegene in zijn hart, zeggende: Ik zal vrede hebben, wanneer ik schoon naar mijns harten goeddunken zal wandelen, om den dronkene te doen tot den dorstige.
To baktih kami mah hae tangoenghaih loknawk hae thaih naah, Tui anghaehhaih nuiah mu paquihaih thap aep hanah, palung thung hoi poek ih baktiah ka caeh langlacadoeh, misa monghaih ka tawn tih, tiah angmah ih palung thung hoiah angmah hoi angmah to tahamhoihaih angpaek tih.
20 De HEERE zal hem niet willen vergeven; maar alsdan zal des HEEREN toorn en ijver roken over denzelven man, en al de vloek, die in dit boek geschreven is, zal op hem liggen; en de HEERE zal zijn naam van onder den hemel uitdelgen.
Angraeng mah to kami to pathlung mak ai; Angraeng palungphuihaih hoi uthaih loe to kami nuiah hmai baktiah kangh ueloe, hae cabu thungah tarik ih tangoenghaih anih nuiah krahsak boih tih; to pacoengah, Angraeng mah anih ih ahmin to van tlim hoiah phrae ving tih.
21 En de HEERE zal hem ten kwade afscheiden van al de stammen Israels, naar alle vloeken des verbonds, dat in het boek dezer wet geschreven is.
Hae kaalok cabu thungah tarik ih lokmaihaih hoi tangoeng ih loknawk baktih toengah, anih nuiah sethaih phaksak hanah, Angraeng mah anih to Israel acaengnawk boih thung hoiah tapraek ving tih.
22 Dan zal zeggen het navolgend geslacht, uw kinderen, die na ulieden opstaan zullen, en de vreemde, die uit verren lande komen zal, als zij zullen zien de plagen dezes lands en deszelfs krankheden, waarmede de HEERE het gekrenkt heeft;
Nangcae hnukah kaom na caanawk hoi prae kangthla hoiah angzo angvinnawk mah, to prae nuiah Angraeng mah phaksak ih patangkhanghaih hoi nathaihnawk to hnuk o naah,
23 Dat zijn ganse aarde zij zwavel en zout der verbranding; die niet bezaaid zal zijn, en geen spruit zal voortgebracht hebben, noch enig kruid daarin zal opgekomen zijn; gelijk de omkering van Sodom en Gomorra, Adama en Zeboim, die de HEERE heeft omgekeerd in Zijn toorn en in Zijn grimmigheid;
kaat hmai mah kangh ih paloi baktiah prae thungah om boih ueloe, aanmu to patii thai mak ai, tidoeh amprawk mak ai; kawbaktih qam doeh amprawk mak ai; Angraeng mah kanung parai palungphuihaih hoiah vah phaeng ih, Sodom hoi Gomorrah, Admah hoi Zeboim baktiah oh ving boeh, tiah thui o tih;
24 En alle volken zullen zeggen: Waarom heeft de HEERE aan dit land alzo gedaan? Wat is de ontsteking van dezen groten toorn?
prae kaminawk boih mah, Tipongah Angraeng mah hae prae hae to tiah sak moe, kanung parai hae palungphuihaih to ohsak loe? tiah thui o tih.
25 Dan zal men zeggen: Omdat zij het verbond des HEEREN, des Gods hunner vaderen, hebben verlaten, dat Hij met hen gemaakt had, als Hij hen uit Egypteland uitvoerde;
To naah kaminawk mah, Hae kaminawk loe Izip prae thung hoi nihcae zaehhoikung, ampanawk ih Angraeng Sithaw mah nihcae hoiah sak ih lokmaihaih to pahnawt pae o ving,
26 En zij heengegaan zijn, en andere goden gediend en zich voor die gebogen hebben; goden, die hen niet gekend hadden, en geen van welke hun iets medegedeeld had;
nihcae mah panoek o vai ai, nihcae han paek doeh paek ai ih kalah sithawnawk to a bok o moe, a tok to sak pae o pongah,
27 Daarom is de toorn des HEEREN ontstoken tegen dit land, om daarover te brengen al dezen vloek, die in dit boek geschreven is.
Angraeng palungphuihaih mah hae prae hae hmai baktiah kangh moe, hae cabu thungah tarik ih tangoenghaih to nihcae nuiah phaksak boih;
28 En de HEERE heeft hen uit hun land uitgetrokken, in toorn, en in grimmigheid, en in grote verbolgenheid; en Hij heeft hen verworpen in een ander land, gelijk het is te dezen dage.
hmai baktih kamngaeh, kalen parai Angraeng palungphuihaih hoi palungbethaih mah, nihcae to angmacae prae thung hoiah aphongh moe, vaihni ni khoek to nihcae to prae kalah ah vah ving boeh, tiah thui o tih.
29 De verborgene dingen zijn voor den HEERE, onzen God; maar de geopenbaarde zijn voor ons en voor onze kinderen, tot in eeuwigheid, om te doen al de woorden dezer wet.
Kamtueng ai tamquta ah kaom hmuennawk loe aicae Angraeng Sithaw ih hmuen ah oh; toe hae kaaloknawk hae a pazui o boih thai hanah, kamtueng hmuennawk loe, dungzan khoek to aicae hoi aicae ih caanawk hanah oh.
