Handelingen 14
1 En het geschiedde te Ikonium, dat zij te zamen gingen in de synagoge der Joden, en alzo spraken, dat een grote menigte, beiden van Joden en Grieken, geloofde.
തൗ ദ്വൗ ജനൗ യുഗപദ് ഇകനിയനഗരസ്ഥയിഹൂദീയാനാം ഭജനഭവനം ഗത്വാ യഥാ ബഹവോ യിഹൂദീയാ അന്യദേശീയലോകാശ്ച വ്യശ്വസൻ താദൃശീം കഥാം കഥിതവന്തൗ|
2 Maar de Joden, die ongehoorzaam waren, verwekten en verbitterden de zielen der heidenen tegen de broeders.
കിന്തു വിശ്വാസഹീനാ യിഹൂദീയാ അന്യദേശീയലോകാൻ കുപ്രവൃത്തിം ഗ്രാഹയിത്വാ ഭ്രാതൃഗണം പ്രതി തേഷാം വൈരം ജനിതവന്തഃ|
3 Zij verkeerden dan aldaar een langen tijd, vrijmoediglijk sprekende in den Heere, Die getuigenis gaf aan het Woord Zijner genade, en gaf, dat tekenen en wonderen geschiedden door hun handen.
അതഃ സ്വാനുഗ്രഹകഥായാഃ പ്രമാണം ദത്വാ തയോ ർഹസ്തൈ ർബഹുലക്ഷണമ് അദ്ഭുതകർമ്മ ച പ്രാകാശയദ് യഃ പ്രഭുസ്തസ്യ കഥാ അക്ഷോഭേന പ്രചാര്യ്യ തൗ തത്ര ബഹുദിനാനി സമവാതിഷ്ഠേതാം|
4 En de menigte der stad werd verdeeld, en sommigen waren met de Joden, en sommigen met de apostelen.
കിന്തു കിയന്തോ ലോകാ യിഹൂദീയാനാം സപക്ഷാഃ കിയന്തോ ലോകാഃ പ്രേരിതാനാം സപക്ഷാ ജാതാഃ, അതോ നാഗരികജനനിവഹമധ്യേ ഭിന്നവാക്യത്വമ് അഭവത്|
5 En als er een oploop geschiedde, beiden van heidenen en van Joden, met hun oversten, om hun smaadheid aan te doen, en hen te stenigen,
അന്യദേശീയാ യിഹൂദീയാസ്തേഷാമ് അധിപതയശ്ച ദൗരാത്മ്യം കുത്വാ തൗ പ്രസ്തരൈരാഹന്തുമ് ഉദ്യതാഃ|
6 Zijn zij, alles overlegd hebbende, gevlucht naar de steden van Lykaonie, namelijk Lystre en Derbe, en het omliggende land;
തൗ തദ്വാർത്താം പ്രാപ്യ പലായിത്വാ ലുകായനിയാദേശസ്യാന്തർവ്വർത്തിലുസ്ത്രാദർബ്ബോ
7 En verkondigden aldaar het Evangelie.
തത്സമീപസ്ഥദേശഞ്ച ഗത്വാ തത്ര സുസംവാദം പ്രചാരയതാം|
8 En een zeker man, te Lystre, zat onmachtig aan de voeten, kreupel zijnde van zijner moeders lijf, die nooit had gewandeld.
തത്രോഭയപാദയോശ്ചലനശക്തിഹീനോ ജന്മാരഭ്യ ഖഞ്ജഃ കദാപി ഗമനം നാകരോത് ഏതാദൃശ ഏകോ മാനുഷോ ലുസ്ത്രാനഗര ഉപവിശ്യ പൗലസ്യ കഥാം ശ്രുതവാൻ|
9 Deze hoorde Paulus spreken; welke de ogen op hem houdende, en ziende, dat hij geloof had om gezond te worden,
ഏതസ്മിൻ സമയേ പൗലസ്തമ്പ്രതി ദൃഷ്ടിം കൃത്വാ തസ്യ സ്വാസ്ഥ്യേ വിശ്വാസം വിദിത്വാ പ്രോച്ചൈഃ കഥിതവാൻ
10 Zeide met grote stem: Sta recht op uw voeten! En hij sprong op en wandelde.
പദ്ഭ്യാമുത്തിഷ്ഠൻ ഋജു ർഭവ| തതഃ സ ഉല്ലമ്ഫം കൃത്വാ ഗമനാഗമനേ കുതവാൻ|
11 En de scharen, ziende, hetgeen Paulus gedaan had, verhieven hun stemmen, en zeiden in het Lycaonisch: De goden zijn den mensen gelijk geworden, en tot ons nedergekomen.
തദാ ലോകാഃ പൗലസ്യ തത് കാര്യ്യം വിലോക്യ ലുകായനീയഭാഷയാ പ്രോച്ചൈഃ കഥാമേതാം കഥിതവന്തഃ, ദേവാ മനുഷ്യരൂപം ധൃത്വാസ്മാകം സമീപമ് അവാരോഹൻ|
12 En zij noemden Barnabas Jupiter, en Paulus Mercurius, omdat hij het woord voerde.
തേ ബർണബ്ബാം യൂപിതരമ് അവദൻ പൗലശ്ച മുഖ്യോ വക്താ തസ്മാത് തം മർകുരിയമ് അവദൻ|
13 En de priester van Jupiter, die voor hun stad was, als hij ossen en kransen aan de voorpoorten gebracht had, wilde hij offeren met de scharen.
തസ്യ നഗരസ്യ സമ്മുഖേ സ്ഥാപിതസ്യ യൂപിതരവിഗ്രഹസ്യ യാജകോ വൃഷാൻ പുഷ്പമാലാശ്ച ദ്വാരസമീപമ് ആനീയ ലോകൈഃ സർദ്ധം താവുദ്ദിശ്യ സമുത്സൃജ്യ ദാതുമ് ഉദ്യതഃ|
14 Maar de apostelen, Barnabas en Paulus, dat horende, scheurden hun klederen, en sprongen onder de schare, roepende,
തദ്വാർത്താം ശ്രുത്വാ ബർണബ്ബാപൗലൗ സ്വീയവസ്ത്രാണി ഛിത്വാ ലോകാനാം മധ്യം വേഗേന പ്രവിശ്യ പ്രോച്ചൈഃ കഥിതവന്തൗ,
15 En zeggende: Mannen, waarom doet gij deze dingen? Wij zijn ook mensen van gelijke bewegingen als gij, en verkondigen ulieden, dat gij u zoudt van deze ijdele dingen bekeren tot den levenden God, Die gemaakt heeft den hemel, en de aarde, en de zee, en al hetgeen in dezelve is;
ഹേ മഹേച്ഛാഃ കുത ഏതാദൃശം കർമ്മ കുരുഥ? ആവാമപി യുഷ്മാദൃശൗ സുഖദുഃഖഭോഗിനൗ മനുഷ്യൗ, യുയമ് ഏതാഃ സർവ്വാ വൃഥാകൽപനാഃ പരിത്യജ്യ യഥാ ഗഗണവസുന്ധരാജലനിധീനാം തന്മധ്യസ്ഥാനാം സർവ്വേഷാഞ്ച സ്രഷ്ടാരമമരമ് ഈശ്വരം പ്രതി പരാവർത്തധ്വേ തദർഥമ് ആവാം യുഷ്മാകം സന്നിധൗ സുസംവാദം പ്രചാരയാവഃ|
16 Welke in de verledene tijden al de heidenen heeft laten wandelen in hun wegen;
സ ഈശ്വരഃ പൂർവ്വകാലേ സർവ്വദേശീയലോകാൻ സ്വസ്വമാർഗേ ചലിതുമനുമതിം ദത്തവാൻ,
17 Hoewel Hij nochtans Zichzelven niet onbetuigd gelaten heeft, goed doende van den hemel, ons regen en vruchtbare tijden gevende, vervullende onze harten met spijs en vrolijkheid.
തഥാപി ആകാശാത് തോയവർഷണേന നാനാപ്രകാരശസ്യോത്പത്യാ ച യുഷ്മാകം ഹിതൈഷീ സൻ ഭക്ഷ്യൈരാനനദേന ച യുഷ്മാകമ് അന്തഃകരണാനി തർപയൻ താനി ദാനാനി നിജസാക്ഷിസ്വരൂപാണി സ്ഥപിതവാൻ|
18 En dit zeggende, wederhielden zij nauwelijks de scharen, dat zij hun niet offerden.
കിന്തു താദൃശായാം കഥായാം കഥിതായാമപി തയോഃ സമീപ ഉത്സർജനാത് ലോകനിവഹം പ്രായേണ നിവർത്തയിതും നാശക്നുതാമ്|
19 Maar daarover kwamen Joden van Antiochie en Ikonium, en overreedden de scharen, en stenigden Paulus, en sleepten hem buiten de stad, menende, dat hij dood was.
ആന്തിയഖിയാ-ഇകനിയനഗരാഭ്യാം കതിപയയിഹൂദീയലോകാ ആഗത്യ ലോകാൻ പ്രാവർത്തയന്ത തസ്മാത് തൈ പൗലം പ്രസ്തരൈരാഘ്നൻ തേന സ മൃത ഇതി വിജ്ഞായ നഗരസ്യ ബഹിസ്തമ് ആകൃഷ്യ നീതവന്തഃ|
20 Doch als hem de discipelen omringd hadden, stond hij op, en kwam in de stad; en des anderen daags ging hij met Barnabas uit naar Derbe.
കിന്തു ശിഷ്യഗണേ തസ്യ ചതുർദിശി തിഷ്ഠതി സതി സ സ്വയമ് ഉത്ഥായ പുനരപി നഗരമധ്യം പ്രാവിശത് തത്പരേഽഹനി ബർണബ്ബാസഹിതോ ദർബ്ബീനഗരം ഗതവാൻ|
21 En als zij derzelve stad het Evangelie verkondigd en vele discipelen gemaakt hadden, keerden zij weder naar Lystre, en Ikonium, en Antiochie;
തത്ര സുസംവാദം പ്രചാര്യ്യ ബഹുലോകാൻ ശിഷ്യാൻ കൃത്വാ തൗ ലുസ്ത്രാമ് ഇകനിയമ് ആന്തിയഖിയാഞ്ച പരാവൃത്യ ഗതൗ|
22 Versterkende de zielen der discipelen, en vermanende, dat zij zouden blijven in het geloof, en dat wij door vele verdrukkingen moeten ingaan in het Koninkrijk Gods.
ബഹുദുഃഖാനി ഭുക്ത്വാപീശ്വരരാജ്യം പ്രവേഷ്ടവ്യമ് ഇതി കാരണാദ് ധർമ്മമാർഗേ സ്ഥാതും വിനയം കൃത്വാ ശിഷ്യഗണസ്യ മനഃസ്ഥൈര്യ്യമ് അകുരുതാം|
23 En als zij in elke Gemeente, met opsteken der handen, ouderlingen verkoren hadden, gebeden hebbende met vasten, bevalen zij hen den Heere, in Welken zij geloofd hadden.
മണ്ഡലീനാം പ്രാചീനവർഗാൻ നിയുജ്യ പ്രാർഥനോപവാസൗ കൃത്വാ യത്പ്രഭൗ തേ വ്യശ്വസൻ തസ്യ ഹസ്തേ താൻ സമർപ്യ
24 En Pisidie doorgereisd hebbende, kwamen zij in Pamfylie.
പിസിദിയാമധ്യേന പാമ്ഫുലിയാദേശം ഗതവന്തൗ|
25 En als zij te Perge het Woord gesproken hadden, kwamen zij af naar Attalie.
പശ്ചാത് പർഗാനഗരം ഗത്വാ സുസംവാദം പ്രചാര്യ്യ അത്താലിയാനഗരം പ്രസ്ഥിതവന്തൗ|
26 En van daar scheepten zij af naar Antiochie, van waar zij der genade Gods bevolen waren geweest tot het werk, dat zij volbracht hadden.
തസ്മാത് സമുദ്രപഥേന ഗത്വാ താഭ്യാം യത് കർമ്മ സമ്പന്നം തത്കർമ്മ സാധയിതും യന്നഗരേ ദയാലോരീശ്വരസ്യ ഹസ്തേ സമർപിതൗ ജാതൗ തദ് ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗതവന്താ|
27 En daar gekomen zijnde, en de Gemeente vergaderd hebbende, verhaalden zij, wat grote dingen God met hen gedaan had, en dat Hij den heidenen de deur des geloofs geopend had.
തത്രോപസ്ഥായ തന്നഗരസ്ഥമണ്ഡലീം സംഗൃഹ്യ സ്വാഭ്യാമ ഈശ്വരോ യദ്യത് കർമ്മകരോത് തഥാ യേന പ്രകാരേണ ഭിന്നദേശീയലോകാൻ പ്രതി വിശ്വാസരൂപദ്വാരമ് അമോചയദ് ഏതാൻ സർവ്വവൃത്താന്താൻ താൻ ജ്ഞാപിതവന്തൗ|
28 En zij verkeerden aldaar geen kleinen tijd met de discipelen.
തതസ്തൗ ശിര്യ്യൈഃ സാർദ്ധം തത്ര ബഹുദിനാനി ന്യവസതാമ്|
