Handelingen 11

1 De apostelen nu, en de broeders, die in Judea waren, hebben gehoord, dat ook de heidenen het Woord Gods aangenomen hadden.

ഇത്ഥം ഭിന്നദേശീയലോകാ അപീശ്വരസ്യ വാക്യമ് അഗൃഹ്ലൻ ഇമാം വാർത്താം യിഹൂദീയദേശസ്ഥപ്രേരിതാ ഭ്രാതൃഗണശ്ച ശ്രുതവന്തഃ|

2 En toen Petrus opgegaan was naar Jeruzalem, twistten tegen hem degenen, die uit de besnijdenis waren,

തതഃ പിതരേ യിരൂശാലമ്നഗരം ഗതവതി ത്വക്ഛേദിനോ ലോകാസ്തേന സഹ വിവദമാനാ അവദൻ,

3 Zeggende: Gij zijt ingegaan tot mannen, die de voorhuid hebben, en hebt met hen gegeten.

ത്വമ് അത്വക്ഛേദിലോകാനാം ഗൃഹം ഗത്വാ തൈഃ സാർദ്ധം ഭുക്തവാൻ|

4 Maar Petrus, beginnende, verhaalde het hun vervolgens, zeggende:

തതഃ പിതര ആദിതഃ ക്രമശസ്തത്കാര്യ്യസ്യ സർവ്വവൃത്താന്തമാഖ്യാതുമ് ആരബ്ധവാൻ|

5 Ik was in de stad Joppe, biddende en zag in een vertrekking van zinnen een gezicht, namelijk een zeker vat, gelijk een groot linnen laken, nederdalende, bij de vier hoeken nedergelaten uit den hemel, en het kwam tot bij mij;

യാഫോനഗര ഏകദാഹം പ്രാർഥയമാനോ മൂർച്ഛിതഃ സൻ ദർശനേന ചതുർഷു കോണേഷു ലമ്ബനമാനം വൃഹദ്വസ്ത്രമിവ പാത്രമേകമ് ആകാശദവരുഹ്യ മന്നികടമ് ആഗച്ഛദ് അപശ്യമ്|

6 Op welk laken als ik de ogen hield, zo merkte ik, en zag de viervoetige dieren der aarde, en de wilde, en de kruipende dieren, en de vogelen des hemels.

പശ്ചാത് തദ് അനന്യദൃഷ്ട്യാ ദൃഷ്ട്വാ വിവിച്യ തസ്യ മധ്യേ നാനാപ്രകാരാൻ ഗ്രാമ്യവന്യപശൂൻ ഉരോഗാമിഖേചരാംശ്ച ദൃഷ്ടവാൻ;

7 En ik hoorde een stem, die tot mij zeide: Sta op, Petrus, slacht en eet.

ഹേ പിതര ത്വമുത്ഥായ ഗത്വാ ഭുംക്ഷ്വ മാം സമ്ബോധ്യ കഥയന്തം ശബ്ദമേകം ശ്രുതവാംശ്ച|

8 Maar ik zeide: Geenszins, Heere, want nooit is iets, dat gemeen of onrein was, in mijn mond ingegaan.

തതോഹം പ്രത്യവദം, ഹേ പ്രഭോ നേത്ഥം ഭവതു, യതഃ കിഞ്ചന നിഷിദ്ധമ് അശുചി ദ്രവ്യം വാ മമ മുഖമധ്യം കദാപി ന പ്രാവിശത്|

9 Doch de stem antwoordde mij ten tweeden male uit den hemel: Hetgeen God gereinigd heeft, zult gij niet gemeen maken.

അപരമ് ഈശ്വരോ യത് ശുചി കൃതവാൻ തന്നിഷിദ്ധം ന ജാനീഹി ദ്വി ർമാമ്പ്രതീദൃശീ വിഹായസീയാ വാണീ ജാതാ|

10 En dit geschiedde tot driemaal; en alles werd wederom opgetrokken in den hemel.

ത്രിരിത്ഥം സതി തത് സർവ്വം പുനരാകാശമ് ആകൃഷ്ടം|

11 En ziet, ter zelfder ure stonden er drie mannen voor het huis, daar ik in was, die van Cesarea tot mij afgezonden waren.

പശ്ചാത് കൈസരിയാനഗരാത് ത്രയോ ജനാ മന്നികടം പ്രേഷിതാ യത്ര നിവേശനേ സ്ഥിതോഹം തസ്മിൻ സമയേ തത്രോപാതിഷ്ഠൻ|

12 En de Geest zeide tot mij, dat ik met hen gaan zou, niet twijfelende. En met mij gingen ook deze zes broeders, en wij zijn in des man huis ingegaan.

തദാ നിഃസന്ദേഹം തൈഃ സാർദ്ധം യാതുമ് ആത്മാ മാമാദിഷ്ടവാൻ; തതഃ പരം മയാ സഹൈതേഷു ഷഡ്ഭ്രാതൃഷു ഗതേഷു വയം തസ്യ മനുജസ്യ ഗൃഹം പ്രാവിശാമ|

13 En hij heeft ons verhaald, hoe hij een engel gezien had, die in zijn huis stond, en tot hem zeide: Zend mannen naar Joppe, en ontbied Simon, die toegenaamd is Petrus;

സോസ്മാകം നികടേ കഥാമേതാമ് അകഥയത് ഏകദാ ദൂത ഏകഃ പ്രത്യക്ഷീഭൂയ മമ ഗൃഹമധ്യേ തിഷ്ടൻ മാമിത്യാജ്ഞാപിതവാൻ, യാഫോനഗരം പ്രതി ലോകാൻ പ്രഹിത്യ പിതരനാമ്നാ വിഖ്യാതം ശിമോനമ് ആഹൂയയ;

14 Die woorden tot u zal spreken, door welke gij zult zalig worden, en al uw huis.

തതസ്തവ ത്വദീയപരിവാരാണാഞ്ച യേന പരിത്രാണം ഭവിഷ്യതി തത് സ ഉപദേക്ഷ്യതി|

15 En als ik begon te spreken, viel de Heilige Geest op hen, gelijk ook op ons in het begin.

അഹം താം കഥാമുത്ഥാപ്യ കഥിതവാൻ തേന പ്രഥമമ് അസ്മാകമ് ഉപരി യഥാ പവിത്ര ആത്മാവരൂഢവാൻ തഥാ തേഷാമപ്യുപരി സമവരൂഢവാൻ|

16 En ik werd gedachtig aan het woord des Heeren, hoe Hij zeide: Johannes doopte wel met water, maar gijlieden zult gedoopt worden met den Heiligen Geest.

തേന യോഹൻ ജലേ മജ്ജിതവാൻ ഇതി സത്യം കിന്തു യൂയം പവിത്ര ആത്മനി മജ്ജിതാ ഭവിഷ്യഥ, ഇതി യദ്വാക്യം പ്രഭുരുദിതവാൻ തത് തദാ മയാ സ്മൃതമ്|

17 Indien dan God hun evengelijke gave gegeven heeft, als ook ons, die in de Heere Jezus Christus geloofd hebben, wie was ik toch, die God konde weren?

അതഃ പ്രഭാ യീശുഖ്രീഷ്ടേ പ്രത്യയകാരിണോ യേ വയമ് അസ്മഭ്യമ് ഈശ്വരോ യദ് ദത്തവാൻ തത് തേഭ്യോ ലോകേഭ്യോപി ദത്തവാൻ തതഃ കോഹം? കിമഹമ് ഈശ്വരം വാരയിതും ശക്നോമി?

18 En als zij dit hoorden, waren zij tevreden, en verheerlijkten God, zeggende: Zo heeft dan God ook den heidenen de bekering gegeven ten leven!

കഥാമേതാം ശ്രുവാ തേ ക്ഷാന്താ ഈശ്വരസ്യ ഗുണാൻ അനുകീർത്ത്യ കഥിതവന്തഃ, തർഹി പരമായുഃപ്രാപ്തിനിമിത്തമ് ഈശ്വരോന്യദേശീയലോകേഭ്യോപി മനഃപരിവർത്തനരൂപം ദാനമ് അദാത്|

19 Degenen nu, die verstrooid waren door de verdrukking, die over Stefanus geschied was, gingen het land door tot Fenicie toe, en Cyprus, en Antiochie, tot niemand het Woord sprekende, dan alleen tot de Joden.

സ്തിഫാനം പ്രതി ഉപദ്രവേ ഘടിതേ യേ വികീർണാ അഭവൻ തൈ ഫൈനീകീകുപ്രാന്തിയഖിയാസു ഭ്രമിത്വാ കേവലയിഹൂദീയലോകാൻ വിനാ കസ്യാപ്യന്യസ്യ സമീപ ഈശ്വരസ്യ കഥാം ന പ്രാചാരയൻ|

20 En er waren enige Cyprische en Cyreneische mannen uit hen, welken te Antiochie gekomen zijnde, spraken tot de Grieksen, verkondigende den Heere Jezus.

അപരം തേഷാം കുപ്രീയാഃ കുരീനീയാശ്ച കിയന്തോ ജനാ ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗത്വാ യൂനാനീയലോകാനാം സമീപേപി പ്രഭോര്യീശോഃ കഥാം പ്രാചാരയൻ|

21 En de hand des Heeren was met hen; en een groot getal geloofde, en bekeerde zich tot den Heere.

പ്രഭോഃ കരസ്തേഷാം സഹായ ആസീത് തസ്മാദ് അനേകേ ലോകാ വിശ്വസ്യ പ്രഭും പ്രതി പരാവർത്തന്ത|

22 En het gerucht van hen kwam tot de oren der Gemeente, die te Jeruzalem was; en zij zonden Barnabas uit, dat hij het land doorging tot Antiochie toe.

ഇതി വാർത്തായാം യിരൂശാലമസ്ഥമണ്ഡലീയലോകാനാം കർണഗോചരീഭൂതായാമ് ആന്തിയഖിയാനഗരം ഗന്തു തേ ബർണബ്ബാം പ്രൈരയൻ|

23 Dewelke, daar gekomen zijnde, en de genade Gods ziende, werd verblijd, en vermaande hen allen, dat zij met een voornemen des harten bij den Heere zouden blijven.

തതോ ബർണബ്ബാസ്തത്ര ഉപസ്ഥിതഃ സൻ ഈശ്വരസ്യാനുഗ്രഹസ്യ ഫലം ദൃഷ്ട്വാ സാനന്ദോ ജാതഃ,

24 Want hij was een goed man, en vol des Heiligen Geestes en des geloofs; en er werd een grote schare den Heere toegevoegd.

സ സ്വയം സാധു ർവിശ്വാസേന പവിത്രേണാത്മനാ ച പരിപൂർണഃ സൻ ഗനോനിഷ്ടയാ പ്രഭാവാസ്ഥാം കർത്തും സർവ്വാൻ ഉപദിഷ്ടവാൻ തേന പ്രഭോഃ ശിഷ്യാ അനേകേ ബഭൂവുഃ|

25 En Barnabas ging uit naar Tarsen, om Saulus te zoeken; en als hij hem gevonden had, bracht hij hem te Antiochie.

ശേഷേ ശൗലം മൃഗയിതും ബർണബ്ബാസ്താർഷനഗരം പ്രസ്ഥിതവാൻ| തത്ര തസ്യോദ്ദേശം പ്രാപ്യ തമ് ആന്തിയഖിയാനഗരമ് ആനയത്;

26 En het is geschied, dat zij een geheel jaar samen vergaderden in de Gemeente, en een grote schare leerden; en dat de discipelen eerst te Antiochie Christenen genaamd werden.

തതസ്തൗ മണ്ഡലീസ്ഥലോകൈഃ സഭാം കൃത്വാ സംവത്സരമേകം യാവദ് ബഹുലോകാൻ ഉപാദിശതാം; തസ്മിൻ ആന്തിയഖിയാനഗരേ ശിഷ്യാഃ പ്രഥമം ഖ്രീഷ്ടീയനാമ്നാ വിഖ്യാതാ അഭവൻ|

27 En in dezelfde dagen kwamen enige profeten af van Jeruzalem te Antiochie.

തതഃ പരം ഭവിഷ്യദ്വാദിഗണേ യിരൂശാലമ ആന്തിയഖിയാനഗരമ് ആഗതേ സതി

28 En een uit hen, met name Agabus, stond op, en gaf te kennen door den Geest, dat er een grote hongersnood zou wezen over de gehele wereld; dewelke ook gekomen is onder den keizer Claudius.

ആഗാബനാമാ തേഷാമേക ഉത്ഥായ ആത്മനഃ ശിക്ഷയാ സർവ്വദേശേ ദുർഭിക്ഷം ഭവിഷ്യതീതി ജ്ഞാപിതവാൻ; തതഃ ക്ലൗദിയകൈസരസ്യാധികാരേ സതി തത് പ്രത്യക്ഷമ് അഭവത്|

29 En naardat een iegelijk der discipelen vermocht, besloot elk van hen iets te zenden ten dienste der broederen, die in Judea woonden.

തസ്മാത് ശിഷ്യാ ഏകൈകശഃ സ്വസ്വശക്ത്യനുസാരതോ യിഹൂദീയദേശനിവാസിനാം ഭ്രതൃണാം ദിനയാപനാർഥം ധനം പ്രേഷയിതും നിശ്ചിത്യ

30 Hetwelk zij ook deden, en zonden het tot de ouderlingen, door de hand van Barnabas en Saulus.

ബർണബ്ബാശൗലയോ ർദ്വാരാ പ്രാചീനലോകാനാം സമീപം തത് പ്രേഷിതവന്തഃ|