2 Samuël 22
1 En David sprak de woorden dezes lieds tot den HEERE, ten dage als de HEERE hem verlost had uit de hand van al zijn vijanden, en uit de hand van Saul.
Och David talade för Herranom denna visones ord, den tid då Herren hade hulpit honom ifrån alla hans fiendars hand, och ifrå Sauls hand;
2 Hij zeide dan: De HEERE is mij mijn Steenrots, en mijn Burg, en mijn Uithelper.
Och sade: Herren är min klippa, och min borg, och min Frälsare.
3 God is mijn Rots, ik zal op Hem betrouwen; mijn Schild en de Hoorn mijns heils, mijn Hoog Vertrek en mijn Toevlucht, mijn Verlosser! Van geweld hebt Gij mij verlost!
Gud är min tröst, på honom vill jag trösta; min sköld och mine helsos horn; mitt beskärm, och min tillflykt, min Frälsare, du som mig hjelper ifrån orätt.
4 Ik riep den HEERE aan, Die te prijzen is, en ik werd verlost van mijn vijanden.
Jag vill lofva och åkalla Herran, så blifver jag ifrå mina fiendar förlossad.
5 Want baren des doods hadden mij omvangen; beken Belials verschrikten mij.
Ty dödsens förderf hade omhvärft mig; och Belials bäcker hade förskräckt mig.
Helvetes band omhvärfde mig; och dödsens snaror öfverföllo mig. (Sheol h7585)
7 Als mij bange was, riep ik den HEERE aan, en riep tot mijn God; en Hij hoorde mijn stem uit Zijn paleis, en mijn geroep kwam in Zijn oren.
När jag bedröfvad är, vill jag åkalla Herran, och ropa till min Gud, så hörer han mina röst utaf sitt tempel; och mitt rop kommer för honom i hans öron.
8 Toen daverde en beefde de aarde; de fondamenten des hemels beroerden zich, en daverden, omdat Hij ontstoken was.
Jorden bäfvade och skalf; himmelens grundvalar hafva sig rört, och gifvit sig, då han var vred.
9 Rook ging op van Zijn neus, en een vuur uit Zijn mond verteerde; kolen werden daarvan aangestoken.
Rök gick upp utaf hans näso, och förtärande eld utaf hans mun; så att det ljungade deraf.
10 En Hij boog den hemel, en daalde neder; en donkerheid was onder Zijn voeten.
Himmelen böjde han, och steg neder; och mörker var under hans fötter.
11 En Hij voer op een cherub, en vloog, en werd gezien op de vleugelen des winds.
Och han steg på Cherub, och flög, och syntes på vädrens vingar.
12 En Hij zette duisternis rondom Zich tot tenten, een samenbinding der wateren, wolken des hemels.
Hans tjäll kringom honom var mörker, och svart tjockt moln.
13 Van den glans voor Hem henen werden kolen des vuurs aangestoken.
Af skenet för honom brann det med ljungande.
14 De HEERE donderde van den hemel, en de Allerhoogste gaf Zijn stem.
Herren dundrade af himmelen; och den Högste lät utgå sitt dunder.
15 En Hij zond pijlen uit en verstrooide ze; bliksemen en verschrikte ze.
Han sköt sina pilar, och förströdde dem; han lät ljunga, och förskräckte dem.
16 En de diepe kolken der zee werden gezien, de gronden der wereld werden ontdekt, door het schelden des HEEREN, van het geblaas des winds van Zijn neus.
Då såg man vattnet uppvälla; och jordenes grund vardt blottad genom Herrans straff, och genom hans näsos anda och blåst.
17 Hij zond van de hoogte, Hij nam mij, Hij trok mij op uit grote wateren.
Han sände utaf höjdene, och hemtade mig, och drog mig utu stor vatten.
18 Hij verloste mij van mijn sterken vijand, van mijn haters, omdat zij machtiger waren dan ik.
Han frälste mig ifrå mina starka fiendar; ifrå mina hatare, som mig för mägtige voro;
19 Zij hadden mij bejegend ten dage mijns ongevals; maar de HEERE was mij een Steunsel.
De mig öfverföllo i mine olyckos tid; och Herren är min tröst vorden.
20 En Hij voerde mij uit in de ruimte, en rukte mij uit, want Hij had lust aan mij.
Han hafver utfört mig på rymdena. Han tog mig ut; förty han hade lust till mig.
21 De HEERE vergold mij naar mijn gerechtigheid; Hij gaf mij weder naar de reinigheid mijner handen.
Herren gör väl vid mig efter mina rättfärdighet; han betalar mig efter mina händers renhet.
22 Want ik heb des HEEREN wegen gehouden, en ben van mijn God niet goddelooslijk afgegaan.
Ty jag håller Herrans vägar, och är icke ogudaktig vorden emot min Gud.
23 Want al Zijn rechten waren voor mij, en Zijn inzettingen, daarvan week ik niet af.
Förty alla hans rätter hafver jag för ögon; och hans bud kastar jag icke ifrå mig.
24 Maar ik was oprecht voor Hem; en ik wachtte mij voor mijn ongerechtigheid.
Men jag är utan vank för honom, och bevarar mig för synd.
25 Zo gaf mij de HEERE weder naar mijn gerechtigheid, naar mijn reinigheid, voor Zijn ogen.
Derföre vedergäller mig Herren efter min rättfärdighet; efter min renhet för hans ögon.
26 Bij den goedertierene houdt Gij U goedertieren; bij den oprechten held houdt Gij U oprecht.
Med de heliga äst du helig; med de fromma äst du from.
27 Bij den reine houdt Gij U rein; maar bij den verkeerde houdt Gij U verdraaid.
Med de rena äst du ren; och vid de afvoga ställer du dig afvog.
28 En Gij verlost het bedrukte volk; maar Uw ogen zijn tegen de hogen, Gij zult hen vernederen.
Ty du hjelper det elända folk; och med din ögon förnedrar du de höga.
29 Want Gij zijt mijn Lamp, o HEERE, en de HEERE doet mijn duisternis opklaren.
Ty du, Herre, äst min lykta; Herren upplyser mitt mörker.
30 Want met U loop ik door een bende; met mijn God spring ik over een muur.
Förty med dig kan jag nederslå krigsfolk; och genom min Gud springa öfver muren.
31 Gods weg is volmaakt; de rede des HEEREN is doorlouterd; Hij is een Schild allen, die op Hem betrouwen.
Guds vägar äro utan brist; Herrans tal är genomluttradt; han är en sköld allom dem som hoppas till honom.
32 Want wie is God, behalve de HEERE, en wie is een rotssteen, behalve onze God?
Ty hvilken är en Gud, utan Herren? Och hvilken är en tröst, utan vår Gud?
33 God is mijn Sterkte en Kracht; en Hij heeft mijn weg volkomen geopend.
Gud styrker mig med kraft, och visar mig en väg utan brist.
34 Hij maakt mijn voeten gelijk als der hinden, en stelt mij op mijn hoogten.
Han gör mina fötter lika som hjortars; och sätter mig uppå mina höjder.
35 Hij leert mijn handen ten strijde, zodat een stalen boog met mijn armen verbroken is.
Han lärer mina händer strida, och drifver mina armars kopparbåga.
36 Ook hebt Gij mij gegeven het schild Uws heils, en door Uw verootmoedigen hebt Gij mij groot gemaakt.
Och du gifver mig dine helsos sköld; och när du förnedrar mig, gör du mig storan.
37 Gij hebt mijn voetstap ruim gemaakt onder mij; en mijn enkelen hebben niet gewankeld.
Du gör rum för mig till att gå, att mina fötter icke slinta.
38 Ik vervolgde mijn vijanden, en verdelgde hen, en keerde niet weder, totdat ik ze verdaan had.
Jag vill jaga efter mina fiendar, och förgöra dem; och vill icke omvända, tilldess jag gör en ända med dem.
39 En ik verteerde hen, en doorstak ze, dat zij niet weder opstonden; maar zij vielen onder mijn voeten.
Jag vill förgöra dem, och nederslå dem, och de skola icke stå mig emot; de måste falla under mina fötter.
40 Want Gij omgorddet mij met kracht ten strijde; Gij deedt onder mij nederbukken, die tegen mij opstonden.
Du kan omgjorda mig med kraft till strid; du kan kasta dem under mig, som sätta sig upp emot mig.
41 En Gij gaaft mij den nek mijner vijanden, mijner haters, en ik vernielde hen.
Du gifver mig mina fiendar på flyktena, att jag må förstöra dem som mig hata.
42 Zij zagen uit, maar er was geen verlosser; naar den HEERE, maar Hij antwoordde hun niet.
De ropa, men der är ingen hjelpare; till Herran, men han svarar dem intet.
43 Toen vergruisde ik hen als stof der aarde; ik stampte ze, ik breidde hen uit als slijk der straten.
Jag skall sönderstöta dem såsom stoft på jordene; såsom träck uppå gatone skall jag göra dem till mull, och förströ dem.
44 Ook hebt Gij mij uitgeholpen van de twisten mijns volks, Gij hebt mij bewaard tot een hoofd der heidenen; het volk, dat ik niet kende, heeft mij gediend.
Du hjelper mig ifrå det trätosamma folket; och bevarar mig till ett hufvud öfver Hedningarna. Det folk, som jag intet kände, skall tjena mig.
45 Vreemden hebben zich mij geveinsdelijk onderworpen; zo haast als hun oor van mij hoorde, hebben zij mij gehoorzaamd.
De främmande barn försaka mig; men desse lyda mig med hörsam öron.
46 Vreemden zijn vervallen, en hebben zich aangegord uit hun sloten.
De främmande barn äro försmäktade, och brytas i sina bojor.
47 De HEERE leeft, en geloofd zij mijn Rotssteen; en verhoogd zij God, de Rotssteen mijns heils!
Herren lefver, och lofvad vare min tröst; och varde upphöjd Gud, mine helsos tröst.
48 De God, Die mij volkomene wraak geeft, en de volken onder mij nederwerpt;
Gud, som gifver mig hämnden, och kastar folk under mig;
49 En Die mij uitvoert van mijn vijanden; en Gij verhoogt mij boven degenen, die tegen mij opstaan; Gij redt mij van den man alles gewelds.
Han förer mig ut ifrå mina fiendar, och ifrå dem, som sätta sig emot mig, upphöjer du mig; och ifrå vrångvisa män frälsar du mig.
50 Daarom zal ik U, o HEERE, loven onder de heidenen, en Uw Naam zal ik psalmzingen.
Derföre vill jag tacka dig, Herre, ibland Hedningarna, och dino Namne lofsjunga;
51 Hij is een Toren der verlossingen Zijns konings, en Hij doet goedertierenheid aan Zijn gezalfde, aan David en aan zijn zaad, tot in eeuwigheid.
Den der stor salighet bevisar sinom Konung; och gör väl med David sinom smorda, och med hans säd i evig tid.
