< 2 Koningen 3 >

1 Joram nu, de zoon van Achab, werd koning over Israel te Samaria, in het achttiende jaar van Josafat, den koning van Juda, en hij regeerde twaalf jaren.
Иорам, фиул луй Ахаб, а ынчепут сэ домняскэ песте Исраел ла Самария, ын ал оптспрезечеля ан ал луй Иосафат, ымпэратул луй Иуда. А домнит дойспрезече ань.
2 En hij deed dat kwaad was in de ogen des HEEREN, doch niet gelijk zijn vader en gelijk zijn moeder; want hij deed dag opgerichte beeld van Baal weg, hetwelk zijn vader gemaakt had.
Ел а фэкут че есте рэу ынаинтя Домнулуй, тотушь ну ка татэл сэу ши ка мама са. А рэстурнат стылпий луй Баал пе каре-й фэкусе татэл сэу,
3 Evenwel hing hij de zonden van Jerobeam, den zoon van Nebat, aan, die Israel deed zondigen; hij week daarvan niet af.
дар с-а дедат ла пэкателе луй Иеробоам, фиул луй Небат, каре фэкусе пе Исраел сэ пэкэтуяскэ, ши ну с-а абэтут де ла еле.
4 Mesa nu, de koning der Moabieten, was een veehandelaar, en bracht op aan den koning van Israel honderd duizend lammeren, en honderd duizend rammen met de wol.
Меша, ымпэратул Моабулуй, авя турме марь ши плэтя ымпэратулуй луй Исраел ун бир де о сутэ де мий де мей ши о сутэ де мий де бербечь ку лына лор.
5 Maar het geschiedde, als Achab gestorven was, dat de koning der Moabieten van den koning van Israel afviel.
Ла моартя луй Ахаб, ымпэратул Моабулуй с-а рэскулат ымпотрива ымпэратулуй луй Исраел.
6 Zo toog de koning Joram ter zelfder tijd uit Samaria, en monsterde gans Israel.
Ымпэратул Иорам а ешит атунч дин Самария ши а нумэрат пе тот Исраелул.
7 En hij ging heen, en zond tot Josafat, den koning van Juda, zeggende: De koning der Moabieten is van mij afgevallen, zult gij met mij trekken in den oorlog tegen de Moabieten? En hij zeide: Ik zal opkomen; zo zal ik zijn, gelijk gij zijt, zo mijn volk als uw volk, zo mijn paarden als uw paarden.
А порнит ши а тримис сэ спунэ луй Иосафат, ымпэратул луй Иуда: „Ымпэратул Моабулуй с-а рэскулат ымпотрива мя. Врей сэ вий ку мине сэ луптэм ымпотрива Моабулуй?” Иосафат а рэспунс: „Вой мерӂе, еу ка тине, попорул меу ка попорул тэу, каий мей ка ай тэй.”
8 En hij zeide: Door welken weg zullen wij optrekken? Hij dan zeide: Door den weg der woestijn van Edom.
Ши а зис: „Пе каре друм сэ не суим?” Иорам а зис: „Пе друмул каре дуче ын Пустиул Едомулуй.”
9 Alzo toog de koning van Israel heen, en de koning van Juda, en de koning van Edom; en als zij zeven dagreizen omgetogen waren, zo had het leger en het vee, dat hen navolgde, geen water.
Ымпэратул луй Исраел, ымпэратул луй Иуда ши ымпэратул Едомулуй ау плекат ши, дупэ ун друм де шапте зиле, н-ау авут апэ пентру оштире ши пентру вителе каре веняу дупэ еа.
10 Toen zeide de koning van Israel: Ach, dat de HEERE deze drie koningen geroepen heeft, om die in der Moabieten hand te geven!
Атунч, ымпэратул луй Исраел а зис: „Вай! Домнул а кемат пе ачешть трей ымпэраць ка сэ-й дя ын мыниле Моабулуй!”
11 En Josafat zeide: Is hier geen profeet des HEEREN, dat wij door hem den HEERE mochten vragen? Toen antwoordde een van de knechten des konings van Israel, en zeide: Hier is Elisa, de zoon van Safat, die water op Elia's handen goot.
Дар Иосафат а зис: „Ну есте аич ничун пророк ал Домнулуй, прин каре сэ путем ынтреба пе Домнул?” Унул дин служиторий ымпэратулуй луй Исраел а рэспунс: „Есте аич Елисей, фиул луй Шафат, каре турна апэ пе мыниле луй Илие.”
12 En Josafat zeide: Des HEEREN woord is bij hem. Zo togen tot hem af de koning van Israel, en Josafat, en de koning van Edom.
Ши Иосафат а зис: „Кувынтул Домнулуй есте ку ел.” Ымпэратул луй Исраел, Иосафат, ши ымпэратул Едомулуй с-ау коборыт ла ел.
13 Maar Elisa zeide tot den koning van Israel: Wat heb ik met u te doen? Ga heen tot de profeten uws vaders, en tot de profeten uwer moeder. Doch de koning van Israel zeide tot hem: Neen, want de HEERE heeft deze drie koningen geroepen, om die in der Moabieten hand te geven.
Елисей а зис ымпэратулуй луй Исраел: „Че ам еу а фаче ку тине? Ду-те ла пророчий татэлуй тэу ши ла пророчий мамей тале.” Ши ымпэратул луй Исраел й-а зис: „Ну, кэч Домнул а кемат пе ачешть трей ымпэраць ка сэ-й дя ын мыниле Моабулуй!”
14 En Elisa zeide: Zo waarachtig als de HEERE der heirscharen leeft, voor Wiens aangezicht ik sta, zo ik niet het aangezicht van Josafat, den koning van Juda, opnam, ik zou u niet aanschouwen, noch u aanzien!
Елисей а зис: „Виу есте Домнул оштирилор, ал кэруй служитор сунт, кэ, дакэ н-аш авя ын ведере пе Иосафат, ымпэратул луй Иуда, пе тине ну те-аш бэга делок ын сямэ ши нич ну м-аш уйта ла тине.
15 Nu dan, brengt mij een speelman. En het geschiedde, als de speelman op de snaren speelde, dat de hand des HEEREN op hem kwam.
Акум адучеци-мь ун кынтэрец ку харпа.” Ши, пе кынд кынта кынтэрецул дин харпэ, мына Домнулуй а фост песте Елисей.
16 En hij zeide: Zo zegt de HEERE: Maakt in dit dal vele grachten.
Ши а зис: „Аша ворбеште Домнул: ‘Фачець гропь ын валя ачаста, гроапэ лынгэ гроапэ!’
17 Want zo zegt de HEERE: Gijlieden zult geen wind zien, en gij zult geen regen zien; nochtans zal dit dal met water vervuld worden, zodat gij zult drinken, gij en uw vee, en uw beesten.
Кэч аша ворбеште Домнул: ‘Ну вець ведя вынт ши ну вець ведя плоае, дар тотушь валя ачаста се ва умпле де апэ ши вець бя вой, турмеле воастре ши вителе воастре.’
18 Daartoe is dat slecht in de ogen des HEEREN, Hij zal ook de Moabieten in ulieder hand geven.
Дар ачаста есте пуцин лукру ынаинтя Домнулуй. Ел ва да пе Моаб ын мыниле воастре;
19 En gij zult alle vaste steden, en alle uitgelezene steden slaan, en zult alle goede bomen vellen, en zult alle waterfonteinen stoppen; en alle goede stukken lands zult gij met stenen verderven.
вець сфэрыма тоате четэциле ынтэрите ши тоате четэциле алесе, вець тэя тоць копачий чей бунь, вець аступа тоате извоареле де апэ ши вець стрика ку петре тоате огоареле челе май буне.”
20 En het geschiedde des morgens, als men het spijsoffer offert, dat er, ziet, water door den weg van Edom kwam, en het land met water vervuld werd.
Ши диминяца, ын клипа кынд се адучя жертфа, ятэ кэ а венит апа де пе друмул Едомулуй ши с-а умплут цара де апэ.
21 Toen nu al de Moabieten hoorden, dat koningen opgetogen waren, om tegen hen te strijden, zo werden zij samen geroepen, van al degenen af, die den gordel aangordden en daarboven, en zij stonden aan de landpale.
Ынсэ тоць моабиций, аузинд кэ ымпэраций се суе сэ лупте ымпотрива лор, ау кемат пе тоць чей ын вырстэ сэ поарте армеле, ши май марь кяр, ши ау стат ла хотар.
22 En toen zij zich des morgens vroeg opmaakten, en de zon over dat water oprees, zagen de Moabieten dat water tegenover rood, gelijk bloed.
С-ау скулат дис-де-диминяцэ ши, кынд а стрэлучит соареле песте апе, моабиций ау вэзут ын фаца лор апеле роший ка сынӂеле.
23 En zij zeiden: Dit is bloed; de koningen hebben voorzeker zich met het zwaard verdorven, en hebben de een de ander verslagen; nu dan aan den buit, gij Moabieten!
Ей ау зис: „Есте сынӂе! Ымпэраций ау скос сабия ынтре ей, с-ау тэят уний пе алций. Акум, ла прадэ, моабиць!”
24 Maar als zij aan het leger van Israel kwamen, maakten zich de Israelieten op, en sloegen de Moabieten; en zij vloden van hun aangezicht; ja, zij kwamen in het land, slaande ook de Moabieten.
Ши ау мерс ымпотрива таберей луй Исраел. Дар Исраел с-а скулат ши а бэтут пе Моаб, каре а луат-о ла фугэ динаинтя лор. Ау пэтрунс ын царэ ши ау бэтут пе Моаб.
25 De steden nu braken zij af, en een iegelijk wierp zijn steen op alle goede stukken lands, en zij vulden ze, en stopten alle waterfonteinen, en velden alle goede bomen, totdat zij in Kir-hareseth alleen de stenen daarvan lieten overblijven; en de slingeraars omsingelden en sloegen hen.
Ау сфэрымат четэциле, ау арункат, фиекаре, петре ын тоате огоареле челе май буне ши ле-ау умплут ку петре, ау аступат тоате извоареле де апэ ши ау тэят тоць копачий чей бунь; прэштиаший ау ынконжурат ши ау бэтут Кир-Харесетул, дин каре н-ау лэсат декыт петреле.
26 Doch als de koning der Moabieten zag, dat hem de strijd te sterk was, nam hij tot zich zevenhonderd mannen, die het zwaard uittogen, om door te breken tegen den koning van Edom; maar zij konden niet.
Ымпэратул Моабулуй, вэзынд кэ фусесе ынфрынт ын луптэ, а луат ку ел шапте суте де оамень каре скотяу сабия сэ-шь крояскэ друм пынэ ла ымпэратул Едомулуй, дар н-ау путут.
27 Toen nam hij zijn eerstgeboren zoon, die in zijn plaats koning zou worden, en offerde hem ten brandoffer op den muur. Daaruit werd een zeer grote toorn in Israel; daarom trokken zij van hem af, en keerden weder in hun land.
А луат атунч пе фиул сэу ынтый нэскут, каре требуя сэ домняскэ ын локул луй, ши л-а адус ка ардере-де-тот пе зид. Ши о маре мыние а купринс пе Исраел, каре с-а депэртат де ымпэратул Моабулуй ши с-а ынторс ын царэ.

< 2 Koningen 3 >