1 Thessalonicenzen 2
1 Want gij weet zelven, broeders, onzen ingang tot u, dat die niet ijdel is geweest;
For you yourselves know, brothers, that my visit to you did not fail of its purpose;
2 Maar, hoewel wij te voren geleden hadden, en ook ons smaadheid aangedaan was, gelijk gij weet, te Filippi, zo hebben wij nochtans vrijmoedigheid gebruikt in onzen God, om het Evangelie van God tot u te spreken in veel strijds.
for you remember that although I had already borne ill-treatment and insult at Philippi, I took courage in my God to tell you the gospel of God, in the face of much opposition.
3 Want onze vermaning is niet geweest uit verleiding, noch uit onreinigheid, noch met bedrog;
For my preaching was not grounded on a delusion, or on impure motives, on in deceit.
4 Maar, gelijk wij van God beproefd zijn geweest, dat ons het Evangelie zou toebetrouwd worden, alzo spreken wij, niet als mensen behagende, maar Gode, Die onze harten beproeft.
But as my fitness to be entrusted with the gospel has been tested and approved by God, I so speak, not to please men, but to please God, who is testing my motives.
5 Want wij hebben nooit met pluimstrijkende woorden omgegaan, gelijk gij weet, noch met enig bedeksel van gierigheid; God is Getuige!
For as you well know, I never resorted to flattery, nor to any pretext for enriching myself. God is my witness!
6 Noch zoekende eer uit mensen, noch van u, noch van anderen; hoewel wij u tot last konden zijn als Christus' apostelen;
Now was I seeking glory from men, either yourselves or others, although I might have exercised authority as Christ’s apostle.
7 Maar wij zijn vriendelijk geweest in het midden van u, gelijk als een voedster haar kinderen koestert;
On the contrary I showed myself among you as gentle as a mother, when she tenderly nurses her own children.
8 Alzo wij, tot u zeer genegen zijnde, hebben u gaarne willen mededelen niet alleen het Evangelie van God, maar ook onze eigen zielen, daarom dat gij ons lief geworden waart.
So in my fond affection it was my joy to give you, not only the gospel of God, but my very life also, because you had become dear to me.
9 Want gij gedenkt, broeders, onzen arbeid en moeite; want nacht en dag werkende, opdat wij niemand onder u zouden lastig zijn, hebben wij het Evangelie van God onder u gepredikt.
You recall, brothers, my labor and toil; how, while working at my trade day and night, so as not to become a burden to any of you, I proclaimed to you the gospel of God.
10 Gij zijt getuigen, en God, hoe heilig, en rechtvaardig, en onberispelijk wij u, die gelooft, geweest zijn.
You are witnesses - and so is God - how pure and just and blameless was my behavior among you believers.
11 Gelijk gij weet, hoe wij een iegelijk van u, als een vader zijn kinderen, vermaanden en vertroostten,
You know how I was wont to treat each of you as a father treats his children,
12 En betuigden, dat gij zoudt wandelen, waardiglijk Gode, Die u roept tot Zijn Koninkrijk en heerlijkheid.
exhorting and imploring and adjuring each one among you to lead a life worthy of the God who called you into his own kingdom and glory.
13 Daarom danken wij ook God zonder ophouden, dat, als gij het Woord der prediking van God van ons ontvangen hebt, gij dat aangenomen hebt, niet als der mensen woord, maar (gelijk het waarlijk is) als Gods Woord, dat ook werkt in u, die gelooft.
For this reason also I am giving continual thanks to God, because when you heard from me the spoken word of God, you received it not as the word of men, but as the word of God (which in truth it is), who himself is effectually at work in you believe.
14 Want gij, broeders, zijt navolgers geworden der Gemeenten Gods, die in Judea zijn, in Christus Jezus; dewijl ook gij hetzelfde geleden hebt van uw eigen medeburgers, gelijk als zij van de Joden;
For you, brothers, began to follow the example of the churches of God in Judea, which are in Christ Jesus; and you in your turn suffered at the hands of your fellow citizens persecutions like to those which they endured from the Jews -
15 Welke ook gedood hebben den Heere Jezus, en hun eigen profeten; en ons hebben vervolgd, en Gode niet behagen, en alle mensen tegen zijn;
The men who killed both the Lord Jesus and the prophets, and drove us out - they are displeasing to God, and are the enemies of all mankind.
16 En verhinderen ons te spreken tot de heidenen, dat zij zalig mochten worden; opdat zij te allen tijd hun zonden vervullen zouden. En de toorn is over hen gekomen tot het einde.
They forbid me to speak to the Gentiles with a view to their salvation. They continue always to fill up the measure of their sins; but the wrath of God is come upon them to the full!
17 Maar wij, broeders, van u beroofd geweest zijnde voor een kleine wijle tijds, naar het aangezicht, niet naar het hart, hebben ons te overvloediger benaarstigd, om uw aangezicht te zien, met grote begeerte.
But I, my brothers, although torn from you for a short season (in presence, not in heart), made eager efforts to behold you face to face with strong longing.
18 Daarom hebben wij tot u willen komen (immers ik Paulus) eenmaal en andermaal, maar de satanas heeft ons belet.
For that reason I would fain have visited you - I, Paul, again and again - but Satan hindered me.
19 Want welke is onze hoop, of blijdschap, of kroon des roems? Zijt gij die ook niet voor onzen Heere Jezus Christus in Zijn toekomst?
For what is my hope, or joy? What is the victor’s wreath in which I exult? What but your own selves in the presence of our Lord Jesus, at his coming!
20 Want gij zijt onze heerlijkheid en blijdschap.
For you are my pride and my delight.
