Openbaring 10
1 En ik zag een anderen sterken engel, afkomende van den hemel, die bekleed was met een wolk; en een regenboog was boven zijn hoofd; en zijn aangezicht was als de zon, en zijn voeten waren als pilaren van vuur.
Andin keyin, ǝrxtin qüxüwatⱪan yǝnǝ bir küqlük pǝrixtini kɵrdüm. U bir parqǝ bulut bilǝn yepinƣan bolup, bexining üstidǝ bir ⱨǝsǝn-ⱨüsǝn bar idi. Qirayi ⱪuyaxⱪa, putliri ot tüwrükkǝ ohxaytti;
2 En hij had in zijn hand een boeksken, dat geopend was; en hij zette zijn rechtervoet op de zee, en den linker op de aarde.
ⱪolida bir kiqik eqiⱪliⱪ oram yazma bar idi. U ong putini dengiz üstigǝ, sol putini ⱪuruⱪluⱪⱪa ⱪoyup turup,
3 En hij riep met een grote stem, gelijkerwijs een leeuw brult; en als hij geroepen had, spraken de zeven donderslagen hun stemmen.
xirning ⱨɵrkirixigǝ ohxax ⱪattiⱪ awaz bilǝn warⱪiridi. U warⱪiriƣanda, yǝttǝ güldürmama ɵz awazlirini anglitip sɵz ⱪildi.
4 En toen de zeven donderslagen hun stemmen gesproken hadden, zo zou ik ze geschreven hebben; en ik hoorde een stem uit den hemel, die tot mij zeide: Verzegel hetgeen de zeven donderslagen gesproken hebben, en schrijf dat niet.
Yǝttǝ güldürmama sɵz ⱪilƣanda, degǝnlirini hatiriliwalmaⱪqi bolup turattim. Biraⱪ asmandin: — «Yǝttǝ güldürmamining eytⱪanlirini mɵⱨürlǝp, ularni hatirilimǝ» degǝn awazni anglidim.
5 En de engel, dien ik zag staan op de zee, en op de aarde, hief zijn hand op naar den hemel.
Dengiz ⱨǝm ⱪuruⱪluⱪning üstidǝ turƣan, mǝn kɵrgǝn u pǝrixtǝ ong ⱪolini asmanƣa kɵtürüp,
6 En hij zwoer bij Dien, Die leeft in alle eeuwigheid, Die den hemel geschapen heeft en hetgeen daarin is, en de aarde en hetgeen daarin is, en de zee en hetgeen daarin is, dat er geen tijd meer zal zijn; (aiōn g165)
asmanlar ⱨǝm ularda bolƣanlarning ⱨǝmmisini, yǝr-zemin ⱨǝm uningda bolƣanlarning ⱨǝmmisini, dengiz ⱨǝm uningda bolƣan ⱨǝmmisini Yaratⱪuqi, yǝni ǝbǝdil’ǝbǝdgiqǝ ⱨayat Yaxiƣuqi bilǝn ⱪǝsǝm ⱪilip: — Waⱪit yǝnǝ kǝynigǝ sürülmǝydu; (aiōn g165)
7 Maar in de dagen der stem des zevenden engels, wanneer hij bazuinen zal, zo zal de verborgenheid Gods vervuld worden, gelijk Hij Zijn dienstknechten, den profeten, verkondigd heeft.
bǝlki yǝttinqi pǝrixtǝ kanay qelix aldida, yǝni awazi anglinix aldidiki künlǝrdǝ, Hudaning Ɵz ⱪul-hizmǝtkarliri bolƣan pǝyƣǝmbǝrlǝrgǝ hux hǝwirini yǝtküzginidǝk Uning siri tügǝllinip, ǝmǝlgǝ axidu, — dedi.
8 En de stem, die ik gehoord had uit den hemel, sprak wederom met mij, en zeide: Ga henen, neem het boeksken, dat geopend en in de hand des engels is, die op de zee en op de aarde staat.
Mǝn asmandin angliƣan awaz manga yǝnǝ sɵzlǝp: — Berip, dengiz ⱨǝm ⱪuruⱪluⱪning üstidǝ turƣan pǝrixtining ⱪolidiki eqiⱪliⱪ oram yazmini alƣin, dedi.
9 En ik ging henen tot den engel, zeggende tot hem: Geef mij dat boeksken. En hij zeide tot mij: Neem dat en eet het op; en het zal uw buik bitter maken, maar in uw mond zal het zoet zijn als honig.
Mǝn berip, pǝrixtining kiqik oram yazmini manga berixini soridim. U manga: — Buni elip yǝ! Axⱪaziningni zǝrdab ⱪilidu, biraⱪ aƣzing ⱨǝsǝldǝk tatliⱪ bolidu, dedi.
10 En ik nam dat boeksken uit de hand des engels, en ik at dat op; en het was in mijn mond zoet als honig, en als ik het gegeten had, werd mijn buik bitter.
Mǝn xuning bilǝn kiqik oram yazmini pǝrixtining ⱪolidin elip yedim; dǝrwǝⱪǝ aƣzimƣa ⱨǝsǝldǝk tatliⱪ tetidi, lekin yegǝndin keyin axⱪazinim zɵrdab boldi.
11 En hij zeide tot mij: Gij moet wederom profeteren voor vele volken, en natien, en talen, en koningen.
Xuning bilǝn manga: — Sǝn kɵp millǝtlǝr, ǝllǝr wǝ ⱨǝr hil tillarda sɵzlixidiƣanlar wǝ padixaⱨlar toƣrisidiki wǝⱨiy-bexarǝtlǝrni yǝnǝ jakarlixing lazim, deyildi.
