Openbaring 10

1 En ik zag een anderen sterken engel, afkomende van den hemel, die bekleed was met een wolk; en een regenboog was boven zijn hoofd; en zijn aangezicht was als de zon, en zijn voeten waren als pilaren van vuur.

ਅਨਨ੍ਤਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਅਵਰੋਹਨ੍ ਅਪਰ ਏਕੋ ਮਹਾਬਲੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ, ਸ ਪਰਿਹਿਤਮੇਘਸ੍ਤਸ੍ਯ ਸ਼ਿਰਸ਼੍ਚ ਮੇਘਧਨੁਸ਼਼ਾ ਭੂਸ਼਼ਿਤੰ ਮੁਖਮਣ੍ਡਲਞ੍ਚ ਸੂਰ੍ੱਯਤੁਲ੍ਯੰ ਚਰਣੌ ਚ ਵਹ੍ਨਿਸ੍ਤਮ੍ਭਸਮੌ|

2 En hij had in zijn hand een boeksken, dat geopend was; en hij zette zijn rechtervoet op de zee, en den linker op de aarde.

ਸ ਸ੍ਵਕਰੇਣ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣਮੇਕੰ ਕ੍ਸ਼਼ੂਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਧਾਰਯਤਿ, ਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਚਰਣੇਨ ਸਮੁਦ੍ਰੇ ਵਾਮਚਰਣੇਨ ਚ ਸ੍ਥਲੇ ਤਿਸ਼਼੍ਠਤਿ|

3 En hij riep met een grote stem, gelijkerwijs een leeuw brult; en als hij geroepen had, spraken de zeven donderslagen hun stemmen.

ਸ ਸਿੰਹਗਰ੍ਜਨਵਦ੍ ਉੱਚੈਃਸ੍ਵਰੇਣ ਨ੍ਯਨਦਤ੍ ਨਿਨਾਦੇ ਕ੍ਰੁʼਤੇ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤਾਨਿ ਸ੍ਵਕੀਯਾਨ੍ ਸ੍ਵਨਾਨ੍ ਪ੍ਰਾਕਾਸ਼ਯਨ੍|

4 En toen de zeven donderslagen hun stemmen gesproken hadden, zo zou ik ze geschreven hebben; en ik hoorde een stem uit den hemel, die tot mij zeide: Verzegel hetgeen de zeven donderslagen gesproken hebben, en schrijf dat niet.

ਤੈਃ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤੈ ਰ੍ਵਾਕ੍ਯੇ ਕਥਿਤੇ (ਅ)ਹੰ ਤਤ੍ ਲੇਖਿਤੁਮ੍ ਉਦ੍ਯਤ ਆਸੰ ਕਿਨ੍ਤੁ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਵਾਗਿਯੰ ਮਯਾ ਸ਼੍ਰੁਤਾ ਸਪ੍ਤ ਸ੍ਤਨਿਤੈ ਰ੍ਯਦ੍ ਯਦ੍ ਉਕ੍ਤੰ ਤਤ੍ ਮੁਦ੍ਰਯਾਙ੍ਕਯ ਮਾ ਲਿਖ|

5 En de engel, dien ik zag staan op de zee, en op de aarde, hief zijn hand op naar den hemel.

ਅਪਰੰ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਨ੍ ਯੋ ਦੂਤੋ ਮਯਾ ਦ੍ਰੁʼਸ਼਼੍ਟਃ ਸ ਗਗਨੰ ਪ੍ਰਤਿ ਸ੍ਵਦਕ੍ਸ਼਼ਿਣਕਰਮੁੱਥਾਪ੍ਯ

6 En hij zwoer bij Dien, Die leeft in alle eeuwigheid, Die den hemel geschapen heeft en hetgeen daarin is, en de aarde en hetgeen daarin is, en de zee en hetgeen daarin is, dat er geen tijd meer zal zijn; (aiōn g165)

ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਸ੍ਯ ਰਵੋ ਮਯਾਸ਼੍ਰਾਵਿ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਂ ਸਮ੍ਭਾਵ੍ਯਾਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਤ੍ ਤੰ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ, ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤੰ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ (ਅ)ਸੌ ਦੀਯਤਾਂ| (aiōn g165)

7 Maar in de dagen der stem des zevenden engels, wanneer hij bazuinen zal, zo zal de verborgenheid Gods vervuld worden, gelijk Hij Zijn dienstknechten, den profeten, verkondigd heeft.

ਕਿਨ੍ਤੁ ਤੂਰੀਂ ਵਾਦਿਸ਼਼੍ਯਤਃ ਸਪ੍ਤਮਦੂਤਸ੍ਯ ਤੂਰੀਵਾਦਨਸਮਯ ਈਸ਼੍ਵਰਸ੍ਯ ਗੁਪ੍ਤਾ ਮਨ੍ਤ੍ਰਣਾ ਤਸ੍ਯ ਦਾਸਾਨ੍ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਦਿਨਃ ਪ੍ਰਤਿ ਤੇਨ ਸੁਸੰਵਾਦੇ ਯਥਾ ਪ੍ਰਕਾਸ਼ਿਤਾ ਤਥੈਵ ਸਿੱਧਾ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

8 En de stem, die ik gehoord had uit den hemel, sprak wederom met mij, en zeide: Ga henen, neem het boeksken, dat geopend en in de hand des engels is, die op de zee en op de aarde staat.

ਅਪਰੰ ਸ੍ਵਰ੍ਗਾਦ੍ ਯਸ੍ਯ ਰਵੋ ਮਯਾਸ਼੍ਰਾਵਿ ਸ ਪੁਨ ਰ੍ਮਾਂ ਸਮ੍ਭਾਸ਼਼੍ਯਾਵਦਤ੍ ਤ੍ਵੰ ਗਤ੍ਵਾ ਸਮੁਦ੍ਰਮੇਦਿਨ੍ਯੋਸ੍ਤਿਸ਼਼੍ਠਤੋ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਤ੍ ਤੰ ਵਿਸ੍ਤੀਰ੍ਣੰ ਕ੍ਸ਼਼ੁਦ੍ਰਗ੍ਰਨ੍ਥੰ ਗ੍ਰੁʼਹਾਣ,

9 En ik ging henen tot den engel, zeggende tot hem: Geef mij dat boeksken. En hij zeide tot mij: Neem dat en eet het op; en het zal uw buik bitter maken, maar in uw mond zal het zoet zijn als honig.

ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸਮੀਪੰ ਗਤ੍ਵਾ ਕਥਿਤੰ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ (ਅ)ਸੌ ਦੀਯਤਾਂ| ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਤੰ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤ੍ਵਾ ਗਿਲ, ਤਵੋਦਰੇ ਸ ਤਿਕ੍ਤਰਸੋ ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ ਕਿਨ੍ਤੁ ਮੁਖੇ ਮਧੁਵਤ੍ ਸ੍ਵਾਦੁ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਤਿ|

10 En ik nam dat boeksken uit de hand des engels, en ik at dat op; en het was in mijn mond zoet als honig, en als ik het gegeten had, werd mijn buik bitter.

ਤੇਨ ਮਯਾ ਦੂਤਸ੍ਯ ਕਰਾਦ੍ ਗ੍ਰਨ੍ਥੋ ਗ੍ਰੁʼਹੀਤੋ ਗਿਲਿਤਸ਼੍ਚ| ਸ ਤੁ ਮਮ ਮੁਖੇ ਮਧੁਵਤ੍ ਸ੍ਵਾਦੁਰਾਸੀਤ੍ ਕਿਨ੍ਤ੍ਵਦਨਾਤ੍ ਪਰੰ ਮਮੋਦਰਸ੍ਤਿਕ੍ਤਤਾਂ ਗਤਃ|

11 En hij zeide tot mij: Gij moet wederom profeteren voor vele volken, en natien, en talen, en koningen.

ਤਤਃ ਸ ਮਾਮ੍ ਅਵਦਤ੍ ਬਹੂਨ੍ ਜਾਤਿਵੰਸ਼ਭਾਸ਼਼ਾਵਦਿਰਾਜਾਨ੍ ਅਧਿ ਤ੍ਵਯਾ ਪੁਨ ਰ੍ਭਵਿਸ਼਼੍ਯਦ੍ਵਾਕ੍ਯੰ ਵਕ੍ਤਵ੍ਯੰ|