Psalmen 95

1 Komt, laat ons den HEERE vrolijk zingen; laat ons juichen den Rotssteen onzes heils.

Jertek, ujjongjunk az Örökkévalónak, riadjunk üdvünk sziklájának.

2 Laat ons Zijn aangezicht tegemoet gaan met lof; laat ons Hem juichen met psalmen.

Járuljunk szine elé hálaszóval, dalokkal riadjunk neki!

3 Want de HEERE is een groot God; ja, een groot Koning boven alle goden;

Mert nagy Isten az Örökkévaló s nagy király mind az istenek fölött;

4 In Wiens hand de diepste plaatsen der aarde zijn, en de hoogten der bergen zijn Zijne;

kinek kezében vannak a föld mélységei, s övéi a hegyek magasságai;

5 Wiens ook de zee is, want Hij heeft ze gemaakt; en Zijn handen hebben het droge geformeerd.

kié a tenger, s ő készítette, s a szárazföldet kezei alkották.

6 Komt, laat ons aanbidden en nederbukken; laat ons knielen voor den HEERE, Die ons gemaakt heeft.

Jőjjetek, boruljunk le s hajoljunk meg, térdeljünk az Örökkévaló, a mi teremtőnk előtt.

7 Want Hij is onze God, en wij zijn het volk Zijner weide, en de schapen Zijner hand. Heden, zo gij Zijn stem hoort,

Mert Ő a mi Istenünk, s mi legelésének népe és kezének juhai – e napon vajha hallgatnátok szavára.

8 Verhardt uw hart niet, gelijk te Meriba, gelijk ten dage van Massa in de woestijn;

Ne keményítsétek meg szíveteket mint Meribánál, mint Massza napján a pusztában,

9 Waar Mij uw vaders verzochten, Mij beproefden, ook Mijn werk zagen.

a hol megkisértettek engem őseitek, próbára tettek, bár látták cselekvésemet.

10 Veertig jaren heb Ik verdriet gehad aan dit geslacht, en heb gezegd: Zij zijn een volk, dwalende van hart, en zij kennen Mijn wegen niet.

Negyven évig undorodtam a nemzedéktől s mondtam: tévelygő szívűek népe ők, s ők nem ismerik utjaimat;

11 Daarom heb Ik in Mijn toorn gezworen: Zo zij in Mijn rust zullen ingaan!

úgy hogy megesküdtem haragomban: nem fognak bemenni nyugvó helyembe!