Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Чуј, народе мој, наук мој, пригни ухо своје к речима уста мојих.

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

Отварам за причу уста своја, казаћу старе приповетке.

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

Шта слушасмо и дознасмо, и што нам казиваше оци наши,

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

Нећемо затајити од деце њихове, нараштају позном јавићемо славу Господњу и силу Његову и чудеса која је учинио.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

Сведочанство подиже у Јакову, и у Израиљу постави закон, који даде оцима нашим да га предаду деци својој;

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

Да би знао потоњи нараштај, деца која ће се родити, па и они да би казивали својој деци.

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

Да полажу на Бога надање своје, и не заборављају дела Божијих, и заповести Његове да држе;

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

И да не буду као оци њихови, род неваљао и упоран, род који не беше чврст срцем својим, нити веран Богу духом својим.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

Синови Јефремови наоружани, који стрељају из лука, вратише се натраг, кад беше бој.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

Не сачуваше завет Божји, и по закону Његовом не хтеше ходити.

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

Заборавише дела Његова, и чудеса, која им је показао,

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

Како пред очима њиховим учини чудеса у земљи мисирској, на пољу Соану;

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

Раздвоји море, и проведе их, од воде начини зид;

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

И води их дању облаком, и сву ноћ светлим огњем;

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

Раскида стене у пустињи, и поји их као из велике бездане;

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

Изводи потоке из камена, и води воду рекама.

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Али они још једнако грешише Њему, и гневише Вишњег у пустињи.

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

И кушаше Бога у срцу свом, иштући јела по вољи својој,

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

И викаше на Бога, и рекоше: "Може ли Бог зготовити трпезу у пустињи?"

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Ево! Он удари у камен, и потече вода, и реке устадоше; може ли и хлеба дати? Хоће ли и меса поставити народу свом?

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Господ чу и разљути се, и огањ се разгоре на Јакова, и гнев се подиже на Израиља.

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

Јер не вероваше Богу и не уздаше се у помоћ Његову.

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Тада заповеди облацима одозго, и отвори врата небеска,

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

И пусти, те им подажде мана за јело, и хлеб небески даде им.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

Хлеб анђеоски јеђаше човек; посла им јела до ситости.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

Пусти небом устоку, и наведе силом својом југ;

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

И као прахом засу их месом, и као песком морским птицама крилатим;

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

Побаца их сред логора њиховог, око шатора њихових.

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

И наједоше се и даде им шта су желели.

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

Али их још и не прође жеља, још беше јело у устима њиховим,

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

Гнев се Божји подиже на њих и помори најјаче међу њима, и младиће у Израиљу поби.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

Преко свега тога још грешише, и не вероваше чудесима Његовим.

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

И пусти, те дани њихови пролазише узалуд, и године њихове у страху.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

Кад их убијаше, онда притецаху к Њему, и обраћаху се и искаху Бога;

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

И помињаху да је Бог одбрана њихова, и Вишњи Избавитељ њихов.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

Ласкаху Му устима својим, и језиком својим лагаху Му.

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

А срце њихово не беше Њему верно, и не беху тврди у завету Његовом.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

Али Он беше милостив, и покриваше грех, и не помори их, често заустављаше гнев свој, и не подизаше све јарости своје.

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

Опомињаше се да су тело, ветар, који пролази и не враћа се.

40 Hocc e dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

Колико Га пута расрдише у пустињи, и увредише у земљи где се не живи!

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

Све наново кушаше Бога, и Свеца Израиљевог дражише.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

Не сећаше се руке Његове и дана, у који их избави из невоље,

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

У који учини у Мисиру знаке своје и чудеса своја на пољу Соану;

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

И проврже у крв реке њихове и потоке њихове, да не могоше пити.

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

Посла на њих бубине да их кољу, и жабе да их море.

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

Летину њихову даде црву, и муку њихову скакавцима.

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

Винограде њихове поби градом, и смокве њихове сланом.

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

Граду предаде стоку њихову, и стада њихова муњи.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

Посла на њих огњени гнев свој, јарост, срдњу и мржњу, чету злих анђела.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

Равни стазу гневу свом, не чува душе њихове од смрти, и живот њихов предаде помору.

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Поби све првенце у Мисиру, први пород по колибама Хамовим.

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

И поведе народ свој као овце, и води их као стадо преко пустиње.

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

Води их поуздано, и они се не бојаше, а непријатеље њихове затрпа море.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

И доведе их на место светиње своје, на ову гору, коју задоби десница Његова.

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

Одагна испред лица њиховог народе; жребом раздели њихово достојање, и по шаторима њиховим насели колена Израиљева.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

Али они кушаше и срдише Бога Вишњег и уредбе Његове не сачуваше.

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

Одусташе и одвргоше се, као и оци њихови, слагаше као рђав лук.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

Увредише Га висинама својим, и идолима својим раздражише Га.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

Бог чу и разгневи се и расрди се на Израиља веома.

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

Остави насеље своје у Силому, шатор, у коме живљаше с људима.

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

И оправи у ропство славу своју и красоту своју у руке непријатељеве.

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

И предаде мачу народ свој, и на достојање своје запламте се.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

Младиће његове једе огањ, и девојкама његовим не певаше сватовских песама;

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Свештеници његови падаше од мача, и удовице његове не плакаше.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

Најпосле, као иза сна пробуди се Господ, прену се као јунак кад се напије вина.

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

И поби непријатеље своје с леђа, вечној срамоти предаде их.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

И не хте шатор Јосифов, и колено Јефремово не изабра.

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

Него изабра колено Јудино, гору Сион, која Му омиле.

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

И сагради светињу своју као горње своје станове, и као земљу утврди је довека.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

И изабра Давида, слугу свог, и узе га од торова овчијих,

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

И од дојилица доведе га да пасе народ Његов, Јакова, и наследство Његово, Израиља.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

И он их пасе чистим срцем, и води их мудрим рукама.