Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Nimm zu Ohren, mein Volk, mein Gesetz, zu meines Mundes Reden neigt euer Ohr!

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

Ich will in Sprüchen meinen Mund auftun, ich lasse aus der Vorzeit Rätsel hervorquellen.

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

Was wir gehört und erkannt, und unsere Väter uns erzählt,

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

Nicht wollen wir es verhehlen ihren Söhnen, wollen dem späteren Geschlecht Jehovahs Lob erzählen, und Seine Stärke und Seine Wunder, die Er getan hat.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

Und Er richtete ein Zeugnis auf in Jakob und setzte ein Gesetz in Israel ein, das unseren Vätern Er gebot, sie ihren Söhnen zu wissen zu tun.

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

Auf daß es erkennete das spätere Geschlecht, die Söhne, die geboren werden, daß sie aufstünden und es ihren Söhnen erzähleten.

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

Und daß sie auf Gott ihr Zutrauen setzeten, und nicht der Taten Gottes vergäßen, und Seine Gebote bewahrten.

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

Und nicht wie ihre Väter würden ein aufrührerisches und widerspenstiges Geschlecht, dessen Herz nicht fest war, und dessen Geist nicht treu war mit Gott.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

Die Söhne Ephraims waren bewaffnete Bogenschützen, die am Tage des Kampfes sich umkehrten.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

Sie hielten den Bund Gottes nicht, und weigerten sich, in Seinem Gesetz zu wandeln.

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

Und sie vergaßen Seiner Taten und Seiner Wunder, die Er sie sehen ließ.

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

Vor ihren Vätern tat Er Wunder im Lande Ägypten, in Zoans Gefilde.

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

Er spaltete das Meer und führte sie hindurch, und stellte die Wasser wie einen Haufen auf.

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

Und Er führte sie am Tag in einer Wolke, und die ganze Nacht im Lichte des Feuers.

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

Er spaltete in der Wüste Felsen, und tränkte sie viel wie aus Abgründen.

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

Und Bächlein ließ Er aus der Felsklippe ausgehen, und Wasser wie Flüsse herabflie-ßen.

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Und noch fuhren sie fort zu sündigen gegen Ihn, sich in der Dürre dem Höchsten zu widersetzen.

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

Und sie versuchten Gott in ihrem Herzen, und fragten um Speise für ihre Seele.

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

Und sie redeten wider Gott, sie sagten: Kann Gott in der Wüste einen Tisch zurichten?

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Siehe, Er schlug den Felsen und Wasser floß und Bäche fluteten; wird Er auch Brot geben können? wird Er Fleisch bereiten Seinem Volk?

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Darum hörte Jehovah, und Er wütete, und Feuer loderte auf gegen Jakob, und Zorn stieg auch auf wider Israel.

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

Weil sie an Gott nicht glaubten und auf Sein Heil nicht vertrauten.

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Und Er gebot den Ätherkreisen oben und öffnete des Himmels Türen.

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

Und Er ließ Manna auf sie regnen, zu essen, und gab ihnen Korn des Himmels.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

Brot der Gewaltigen aß der Mann, Zehrung sandte Er ihnen zur Sättigung.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

Und Er ließ herfahren am Himmel den Ostwind, und trieb in Seiner Stärke den Südwind her.

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

Und ließ Fleisch regnen auf sie wie Staub, und wie Sand der Meere das geflügelte Gevögel.

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

Und ließ sie fallen mitten in sein Lager, rings um seine Wohnungen.

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

Und sie aßen und wurden sehr satt. Er brachte ihnen, wonach sie gelüsteten.

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

Sie waren ihren Gelüsten nicht entfremdet, ihre Speise war noch in ihrem Munde,

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

Da stieg auf wider sie der Zorn Gottes. Und Er würgte unter ihren Fetten, und streckte nieder Israels Jünglinge.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

Bei all dem sündigten sie noch und glaubten nicht an Seine Wunder.

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

Und Er ließ ihre Tage sich verzehren in Nichtigkeit, und ihre Jahre in Bestürzung.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

Wenn Er sie würgte, fragen sie nach Ihm, und kehrten zurück und verlangten frühe nach Gott.

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

Und sie gedachten, daß Gott ihr Fels und Gott, der Allerhöchste, ihr Erlöser sei.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

Und sie beredeten Ihn mit ihrem Munde und redeten Ihm Falsches mit ihrer Zunge.

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

Ihr Herz aber war nicht fest bei Ihm und waren nicht treu in Seinem Bund.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

Er aber ist erbarmungsvoll, Er sühnte die Missetat und verdarb sie nicht, und kehrte vielmals zurück von Seinem Zorn und erweckte nicht all Seinen Grimm.

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

Und Er gedachte, daß Fleisch sie sind, ein Hauch, der hingeht und nicht zurückkehrt.

40 Hocc e dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

Wie oft waren sie widerspenstig wider Ihn in der Wüste, machten Ihm Schmerzen im Wüstenland.

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

Und sie versuchten wieder Gott, und machten Kummer dem Heiligen Israels.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

Sie gedachten nicht Seiner Hand des Tages, da Er aus der Drangsal sie einlöste.

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

Wie Er tat Seine Zeichen in Ägypten und Seine Wahrzeichen in Zoans Gefilde.

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

Und Er verwandelte in Blut ihre Ströme und ihre Bächlein, daß sie nicht trinken konnten.

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

Er sandte wider sie das Ungeziefer und es fraß sie, und den Frosch und er verdarb sie.

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

Und Er gab dem Käfer ihr Gewächs und ihren Erwerb der Heuschrecke.

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

Er zerschlug mit Hagel ihren Weinstock und mit Schloßen ihre Maulbeerfeigenbäume.

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

Und ihr Getier gab Er dem Hagel preis und ihre Viehherden den Glühkohlen.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

Er sandte wider sie Seines Zornes Glut, Wut und Unwille und Drangsal, eine Entsendung böser Engel.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

Er ebnete Seinem Zorn den Steig, und hielt ihre Seele nicht zurück vom Tod, und gab der Pest ihr Leben preis.

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Und Er schlug alle Erstgeburt in Ägypten, die Erstlinge der Vollkraft in den Zelten Chams.

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

Und wie Schafe ließ Er aufbrechen Sein Volk und geleitete es wie eine Herde in der Wüste.

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

Und Er führte sie sicher, daß sie vor nichts schauderten; und ihre Feinde deckte das Meer.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

Und brachte sie zur Grenze Seines Heiligtums, zum Berge da, den Seine Rechte hat erworben.

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

Und trieb die Völkerschaften aus vor ihnen, und ließ es ihnen zufallen, nach dem Stricke als Erbe, und ließ die Stämme Israels in ihren Zelten wohnen.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

Sie aber versuchten und erbitterten Gott, den Allerhöchsten, und hielten nicht Seine Zeugnisse.

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

Und wichen zurück und wurden treulos wie ihre Väter, und kehrten sich ab wie ein trüglicher Bogen;

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

Und reizten Ihn durch ihre Opferhöhen, und erregten Ihn zum Eifer mit ihren Schnitzbildern.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

Gott hörte es und wütete, und verschmähte Israel sehr;

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

Er gab dahin die Wohnung Schilos, das Zelt, darin unter Menschen Er wohnte,

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

Und gab Seine Stärke in Gefangenschaft, und Seinen Schmuck in des Drängers Hand;

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

Er überantwortete Sein Volk dem Schwerte und wütete wider Sein Erbe.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

Es fraß das Feuer Seine Jünglinge, und Seine Jungfrauen wurden nicht gefreit.

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Es fielen Seine Priester durch das Schwert, und Seine Witwen weinten nicht.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

Aber der Herr erwachte, wie ein Schlafender, wie ein Held aufjauchzt vom Wein.

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

Und schlug Seine Dränger von hinten, und ewige Schmach legte Er auf sie.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

Aber Er verschmähte Josephs Zelt, und wählte den Stamm Ephraim nicht.

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

Und Er erwählte Jehudahs Stamm, den Berg Zion, den Er liebte.

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

Und baute wie die Höhen Sein Heiligtum, wie die Erde, die auf ewig Er gegründet hat.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

Und erwählte David, Seinen Knecht, und nahm ihn von der Schafe Hürden.

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

Hinter den Milchschafen weg brachte Er ihn, daß er weide Jakob, Sein Volk, und Israel, Sein Erbe.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

Und er weidete sie nach der Rechtschaffenheit seines Herzens, und führte sie nach der Einsicht seiner Hände.