Psalmen 78

1 Een onderwijzing van Asaf. O mijn volk! neem mijn leer ter oren; neigt ulieder oor tot de redenen mijns monds.

Asəfin maskili. Ey xalqım, təlimimi dinləyin, Dilimdən çıxan sözləri eşidin.

2 Ik zal mijn mond opendoen met spreuken; ik zal verborgenheden overvloediglijk uitstorten, van ouds her;

Ağzımı bu məsəllə açıb Keçmişdəki müəmmaları bəyan edəcəyəm.

3 Die wij gehoord hebben en weten ze, en onze vaders ons verteld hebben.

Bunları eşitmişik, bilirik, Bizə atalarımız nəql edib.

4 Wij zullen het niet verbergen voor hun kinderen, voor het navolgende geslacht, vertellende de loffelijkheden des HEEREN, en Zijn sterkheid, en Zijn wonderen, die Hij gedaan heeft.

Bunu onların nəvələrindən gizlətməyəcəyik; Rəbbin həmdə layiq işlərini, Onun qüdrətini, etdiyi xariqələri Gələcək nəsillərə söyləyəcəyik.

5 Want Hij heeft een getuigenis opgericht in Jakob, en een wet gesteld in Israel; die Hij onzen vaderen geboden heeft, dat zij ze hun kinderen zouden bekend maken;

Rəbb öyüd vermək üçün Yaqub nəslinə – İsrailə bir təlim qoydu. Ata-babalarımıza əmr etdi ki, Bu təlimi övladlarına öyrətsin.

6 Opdat het navolgende geslacht die weten zou, de kinderen, die geboren zouden worden; en zouden opstaan, en vertellen ze hun kinderen;

Qoy gələcək nəsil də bilsin, Gələcəkdə doğulacaq övladlar da Balalarına bu təlimi verə bilsin.

7 En dat zij hun hoop op God zouden stellen, en Gods daden niet vergeten, maar Zijn geboden bewaren;

Qoy ümidlərini Allaha bağlasınlar, Allahın işlərini unutmasınlar, Əmrlərini yerinə yetirsinlər.

8 En dat zij niet zouden worden gelijk hun vaders, een wederhorig en wederspannig geslacht; een geslacht, dat zijn hart niet richtte, en welks geest niet getrouw was met God.

Qoy ata-babaları kimi olmasınlar, Çünki onlar dikbaş, üsyankar bir nəsil idi. Allaha ürəkləri dönük, Könülləri vəfasız idi.

9 (De kinderen van Efraim, gewapende boogschutters, keerden om ten dage des strijds.)

Efrayim övladları ox-kamanla silahlandılar, Amma döyüş günü tez geriyə qayıtdılar.

10 Zij hielden Gods verbond niet, en weigerden te wandelen in Zijn wet.

Allahın əhdini pozanlar belə etdilər, Sənin qanunlarınla yaşamaq istəmədilər.

11 En zij vergaten Zijn daden, en Zijn wonderen, die Hij hun had doen zien.

Allahın işlərini, Göstərdiyi xariqələrini unutdular.

12 Voor hun vaderen had Hij wonder gedaan, in Egypteland, in het veld van Zoan.

Allah Misir torpağında, Soan bölgəsində, Ata-babalarının gözləri önündə xariqələr göstərmişdi.

13 Hij kliefde de zee, en deed er hen doorgaan; en de wateren deed Hij staan als een hoop.

Dənizi yarıb onları keçirmişdi, Suları divar kimi saxlamışdı.

14 En Hij leidde hen des daags met een wolk, en den gansen nacht met een licht des vuurs.

Onlara gündüz buludla, Bütün gecə şəfəq saçan alovla yol göstərmişdi.

15 Hij kliefde de rotsstenen in de woestijn, en drenkte hen overvloedig, als uit afgronden.

Çöldə qayaları yarmışdı, İçsinlər deyə ümman kimi bol su çıxarmışdı.

16 Want Hij bracht stromen voort uit de steenrots, en deed de wateren afdalen als rivieren.

Qayadan suları sel kimi çıxarmışdı, Bu suları çaylar kimi axıtmışdı.

17 Nog voeren zij wijders voort tegen Hem te zondigen, verbitterende den Allerhoogste in de dorre wildernis.

Amma onlar günah etməyi davam etdirdilər, Səhrada Haqq-Taalaya qarşı üsyankar oldular.

18 En zij verzochten God in hun hart, begerende spijs naar hun lust.

İştahaları artdı, yemək tələb etdilər, Ürəklərində Allahı sınağa çəkdilər.

19 En zij spraken tegen God, zij zeiden: Zou God een tafel kunnen toerichten in de woestijn?

Allahın əleyhinə belə danışdılar: «Məgər Allah çöldə süfrə qura bilər?

20 Ziet, Hij heeft den rotssteen geslagen, dat er wateren uitvloeiden, en beken overvloediglijk uitbraken, zou Hij ook brood kunnen geven? Zou Hij Zijn volke vlees toebereiden?

Nə olsun qayaya vuranda sular axdı, Sellər aşıb-daşdı. Görəsən O, çörək verə bilərmi? Xalqına ət verə bilərmi?»

21 Daarom hoorde de HEERE, en werd verbolgen; en een vuur werd ontstoken tegen Jakob, en toorn ging ook op tegen Israel;

Rəbb bunu eşidərkən qəzəbləndi, Yaquba qarşı alovunu yerə tökdü, İsrailə qarşı hiddəti artdı.

22 Omdat zij in God niet geloofden, en op Zijn heil niet vertrouwden.

Çünki onlar Allaha inanmırdılar, Onun qurtuluşuna arxalanmırdılar.

23 Daar Hij den wolken van boven gebood, en de deuren des hemels opende;

Bununla belə, uca səmaya əmr etdi, Göylərin qapılarını açdırdı.

24 En regende op hen het Man om te eten, en gaf hun hemels koren.

Onlara yemək üçün manna yağdırdı, Göylərin taxılını verdi.

25 Een iegelijk at het brood der Machtigen; Hij zond hun teerkost tot verzadiging.

İnsan mələklərin çörəyindən yedi, Onlara doyunca yemək verildi.

26 Hij dreef den oostenwind voort in den hemel, en voerde den zuidenwind aan door Zijn sterkte;

Göylərdə şərq küləyini əsdirdi, Qüdrəti ilə cənub küləyini gətirdi.

27 En regende op hen vlees als stof, en gevleugeld gevogelte als zand der zeeen;

Başlarına toz kimi ət yağdırdı, Onlara dənizdəki qum qədər quşlar göndərdi.

28 En deed het vallen in het midden zijns legers, rondom zijn woningen.

Düşərgələrinin ortasına, Qaldıqları yerin ətrafına səpələdi.

29 Toen aten zij, en werden zeer zat; zodat Hij hun hun lust toebracht.

Onlar doyunca, çox yedi, İştahaları çəkən şeyləri onlara verdi.

30 Zij waren nog niet vervreemd van hun lust; hun spijs was nog in hun mond,

Lakin iştahaları qurtarmamış, Yemək ağızlarında olarkən

31 Als Gods toorn tegen hen opging, dat Hij van hun vetsten doodde, en de uitgelezenen van Israel nedervelde.

Allah onlara qarşı hiddətini artırdı, Ətli-canlılarını qırdı, İsrail igidlərini vurub yerə sərdi.

32 Boven dit alles zondigden zij nog, en geloofden niet, door Zijn wonderen.

Bununla belə, günahlarını davam etdirdilər, Onun xariqələrinə inanmadılar.

33 Dies deed Hij hun dagen vergaan in ijdelheid, en hun jaren in verschrikking.

Buna görə də günlərini puç etdi, Dəhşətlə ömürlərini sona yetirdi.

34 Als Hij hen doodde, zo vraagden zij naar Hem, en keerden weder, en zochten God vroeg;

Ölənləri görüb Allahı axtardılar, Geri dönüb Allahı səylə aradılar.

35 En gedachten, dat God hun Rotssteen was, en God, de Allerhoogste, hun Verlosser.

Yadlarına düşdü ki, Allah onların Qayası idi, Allah-Taala onların Satınalanı idi.

36 En zij vleiden Hem met hun mond, en logen Hem met hun tong.

Lakin ağızları ilə Ona yaltaqlanırdılar, Dilləri ilə Ona yalan danışırdılar.

37 Want hun hart was niet recht met Hem, en zij waren niet getrouw in Zijn verbond.

Qəlblərində Ona qarşı dönük olmuşdular, Əhdinə vəfasız çıxmışdılar.

38 Doch Hij, barmhartig zijnde, verzoende de ongerechtigheid, en verdierf hen niet; maar wendde dikwijls Zijn toorn af, en wekte Zijn ganse grimmigheid niet op.

Allah isə rəhmlidir, günahı bağışlayır, Günahkarı yox etmir. Dəfələrlə qəzəbini saxlayır, Hiddətini tamamilə oyanmağa qoymayır.

39 En Hij dacht, dat zij vlees waren, een wind, die henengaat en niet wederkeert.

Yada saldı ki, onlar yalnız bəşərdir, Onlar əsən, geri dönməyən küləyə bənzəyir.

40 Hocc e dikwijls verbitterden zij Hem in de woestijn, deden Hem smart aan in de wildernis!

Neçə dəfə səhrada Ona qarşı üsyankar oldular, Neçə dəfə çöllükdə Onu kədərləndirdilər!

41 Want zij kwamen alweder, en verzochten God, en stelden den Heilige Israels een perk.

Allahı dönə-dönə sınadılar, İsrailin Müqəddəsinin xətrinə dəydilər.

42 Zij dachten niet aan Zijn hand, aan den dag, toen Hij hen van den wederpartijder verloste;

Xatırlamadılar Onun qüdrətini, Düşməndən azad etdiyi günü,

43 Hoe Hij Zijn tekenen stelde in Egypte, en Zijn wonderheden in het veld van Zoan;

Misirdə göstərdiyi əlamətləri, Soan bölgəsində göstərdiyi möcüzələri.

44 En hun vloeden in bloed veranderde, en hun stromen, opdat zij niet zouden drinken.

Misirlilər sulardan içə bilməsinlər deyə Suları qana döndərib çaylardan axıtmışdı.

45 Hij zond een vermenging van ongedierte onder hen, dat hen verteerde, en vorsen, die hen verdierven.

Onları göndərdiyi mozalanlara yem etmişdi, Göndərdiyi qurbağalar ölkələrini xarabaya çevirmişdi.

46 En Hij gaf hun gewas den kruidworm, en hun arbeid den sprinkhaan.

Əkinlərini tırtıllara, Zəhmətlərinin bəhərini çəyirtkələrə vermişdi.

47 Hij doodde hun wijnstok door den hagel, en hun wilde vijgebomen door vurigen hagelsteen.

Üzümlərini dolu ilə, Firon ənciri ağaclarını şaxta ilə məhv etmişdi.

48 Ook gaf Hij hun vee den hagel over, en hun beesten aan de vurige kolen.

Naxırlarını dolu ilə, Sürülərini şimşəklə qırmışdı.

49 Hij zond onder hen de hittigheid Zijns toorns, verbolgenheid, en verstoordheid, en benauwdheid, met uitzending der boden van veel kwaads.

Onların üzərinə qızğın qəzəbini, Hirsini, hiddətini, dərdləri, Bir qoşun ölüm mələklərini tökmüşdü.

50 Hij woog een pad voor Zijn toorn; Hij onttrok hun ziel niet van den dood; en hun gedierte gaf Hij aan de pestilentie over.

Qızğın qəzəbinə yol açmışdı, Əsirgəmədən canlarına ölüm vermişdi, Həyatlarına bəla gətirmişdi.

51 En Hij sloeg al het eerstgeborene in Egypte, het beginsel der krachten in de tenten van Cham.

Hər Misirlinin ilk oğlunu, Ham nəslindən hər kişinin belindən gələn ilk oğlunu qırmışdı.

52 En Hij voerde Zijn volk als schapen, en leidde hen, als een kudde, in de woestijn.

Öz xalqını isə qoyun kimi oradan çıxarmışdı, Çöldən onları sürü kimi aparmışdı.

53 Ja, Hij leidde hen zeker, zodat zij niet vreesden; want de zee had hun vijanden overdekt.

Onları qorxudan uzaq, asayiş içində aparmışdı, Düşmənləri isə dənizdə qərq olmuşdu.

54 En Hij bracht hen tot de landpale Zijner heiligheid, tot dezen berg, dien Zijn rechterhand verkregen heeft.

Onları Öz müqəddəs torpağına, Sağ əli ilə aldığı dağlar diyarına gətirdi.

55 En Hij verdreef voor hun aangezicht de heidenen, en deed hen vallen in het snoer hunner erfenis, en deed de stammen Israels in hun tenten wonen.

Onların qarşısından başqa millətləri qovdu, Torpaqlarını da İsrail qəbilələrinə mülk olaraq payladı, Yaşamaq üçün yurd-yuvalarını onlara verdi.

56 Maar zij verzochten en verbitterden God, den Allerhoogste, en onderhielden Zijn getuigenissen niet.

Lakin onlar Allah-Taalanı sınadılar, Ona qarşı üsyankar oldular, Göstərişlərinə əməl etmədilər.

57 En zij weken terug, en handelden trouwelooslijk, gelijk hun vaders; zij zijn omgekeerd, als een bedriegelijke boog.

Ataları kimi dönüklük və xəyanət etdilər, Xarab kamandan atılan ox kimi əyri getdilər.

58 En zij verwekten Hem tot toorn door hun hoogten, en verwekten Hem tot ijver door hun gesneden beelden.

Onu səcdəgahları ilə qəzəbləndirdilər, Onu yonma bütləri ilə qısqandırdılar.

59 God hoorde het en werd verbolgen, en versmaadde Israel zeer.

Bunları eşidən Allah çox hiddətləndi, İsraili tamamilə rədd etdi.

60 Dies verliet Hij den tabernakel te Silo, de tent, die Hij tot een woning gesteld had onder de mensen.

İnsanlar arasında qaldığı çadırını, Şilodakı məskənini tərk etdi.

61 En Hij gaf Zijn sterkte in de gevangenis, en Zijn heerlijkheid in de hand des wederpartijders.

Qüdrətini əsarətə, Şərəfini düşmən əlinə təslim etdi.

62 En Hij leverde Zijn volk over ten zwaarde, en werd verbolgen tegen Zijn erfenis.

Öz xalqını qılıncdan keçirtdi, Öz irsini qəzəbinə düçar etdi.

63 Het vuur verteerde hun jongelingen, en hun jonge dochters werden niet geprezen.

İgidləri alov uddu, Nişanlı qızlara toy çalınmadı.

64 Hun priesters vielen door het zwaard, en hun weduwen weenden niet.

Kahinləri qılınclarla qırıldı, Arvadları dul qaldı, gözlərinin yaşı qurudu.

65 Toen ontwaakte de Heere, als een slapende, als een held, die juicht van den wijn.

O zaman Xudavənd yuxulu insan kimi oyandı, Sanki şərabın təsirindən ayılan bir pəhləvandır.

66 En Hij sloeg Zijn wederpartijders aan het achterste; Hij deed hun eeuwige smaadheid aan.

Düşmənlərini vuraraq geri atdı, Əbədi olaraq onları rüsvay etdi.

67 Doch Hij verwierp de tent van Jozef, en den stam van Efraim verkoos Hij niet.

Yusifin nəslini rədd etdi, Efrayim qəbiləsini seçmədi.

68 Maar Hij verkoos den stam van Juda, den berg Sion, dien Hij liefhad.

Yəhuda qəbiləsini, Sevdiyi Sion dağını seçdi.

69 En Hij bouwde Zijn heiligdom als hoogten, als de aarde, die Hij gegrond heeft in eeuwigheid.

Öz Müqəddəs məkanını səma kimi, Əbədi qurduğu dünya kimi tikdi.

70 En Hij verkoos Zijn knecht David, en nam hem van de schaapskooien;

Çoban olan qulu Davudu seçdi, Onu qoyun ağıllarından götürdü.

71 Van achter de zogende schapen deed Hij hem komen, om te weiden Jakob, Zijn volk, en Israel, Zijn erfenis.

Əmlik quzuların qayğısına qalanı gətirdi, Xalqı Yaqub nəslinin və Öz irsi İsrailin çobanı etdi.

72 Ook heeft hij hen geweid naar de oprechtheid zijns harten, en heeft hen geleid met een zeer verstandig beleid zijner handen.

Davud onları kamil ürəklə otardı, Əlindən gələn məharətlə onları irəli apardı.