Psalmen 73
1 Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
Resnično, Bog je dober do Izraela, torej tistim, ki so čistega srca.
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
Toda kar se mene tiče, so moja stopala skoraj odšla, moji koraki so malodane spodrsnili.
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
Kajti bil sem nevoščljiv nad nespametnimi, ko sem videl uspevanje zlobnih.
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
Kajti v njihovi smrti ni vezi, vendar je njihova moč trdna.
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
Niso v stiski, kakor drugi ljudje niti niso trpinčeni kakor drugi ljudje.
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
Zato jih ošabnost obdaja naokoli kakor veriga, nasilje jih pokriva kakor obleka.
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
Njihove oči izstopajo z mastnostjo. Imajo več, kot si lahko želi srce.
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
Izprijeni so in glede zatiranja govorijo zlobno, govorijo vzvišeno.
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
Svoja usta postavljajo zoper nebesa in njihov jezik hodi po zemlji.
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
Zato se njegovo ljudstvo vrača sèm in iztisnjene so jim polne čaše vode.
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
Pravijo: »Kako Bog ve? In ali je znanje v Najvišjem?«
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
Glej, to so brezbožni, ki uspevajo v svetu, povečujejo se v bogastvih.
13 Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
Resnično sem zaman očistil svoje srce in svoje roke umil v nedolžnosti.
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
Kajti ves dan sem bil trpinčen in kaznovan vsako jutro.
15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
Če rečem: »Govoril bom na ta način, « glej, bi se pregrešil zoper rod tvojih otrok.
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
Ko sem premišljeval, da to spoznam, je bilo zame preveč boleče,
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
dokler nisem odšel v Božje svetišče, potem sem razumel njihov konec.
18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
Zagotovo si jih postavil na spolzke kraje, podiraš jih v uničenje.
19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
Kako so v hipu privedeni v opustošenje! Popolnoma so použiti s strahotami.
20 Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
Kakor sanje, ko se nekdo zbudi; tako boš, oh Gospod, ko se zbudiš, preziral njihovo podobo.
21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
Tako je bilo moje srce užaloščeno in v svoji notranjosti sem bil zboden.
22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
Tako nespameten sem bil in neveden. Pred teboj sem bil kakor žival.
23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
Kljub temu sem nenehno s teboj. Prijel si me za mojo desnico.
24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
Usmerjal me boš s svojim nasvetom in potem me sprejmi v slavo.
25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Koga imam v nebesih razen tebe? In nikogar ni na zemlji, ki si ga želim poleg tebe.
26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Moje meso in moje srce odpovedujeta, toda Bog je moč mojega srca in moj delež na veke.
27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;
Kajti glej, tisti, ki so daleč od tebe, se bodo pogubili. Uničil si vse tiste, ki z vlačuganjem gredo od tebe.
28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
Toda zame je dobro, da se približam Bogu. Svoje trdno upanje sem položil v Gospoda Boga, da bom lahko oznanjal vsa tvoja dela.
