Psalmen 73
1 Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
MELEL, Kot kompoke pan men Israel, irail me makelekel nan mongiong arail.
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
A ngai, ekis ta, a nä i kat pan lodi, o i koren iong krisedi ni ai kakakawei.
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
Pwe i suedeki me aklapalap akan, ni ai kilanger en me sapung kan ar pwaidar.
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
Pwe sota apwal kot lel ong irail ni ar pan mela, re kin kelail o war arail wilar melel.
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
Sota ar apwal kot dueta aramas tei kan, o re sota pan kalokolok dueta aramas tei kan.
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
Ari aklapalap, iei kapwat en tapin wor arail, o arail likau, iei arail tiak weit.
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
Por en mas arail tikitik o sued kilar ar wilar, o re kin wiada, me re inong iong.
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
Re kin mamaleki meakaros, o re kin lokelokaia me sued, o re kin lalaue o lokaia ni ar aklapalap.
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
Dene arail lokaia tapi sang nanlang, o me irail indinda, dene i eta me pung nin sappa.
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
I me aramas akan lokidi ong irail; o pil totoia re kin nimala.
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
Re kin inda: Iaduen, Kot pan kotin insenoki irail? O menda ren me lapalap irail?
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
Kilang, iduen me doo sang Kot akan; irail meid pai nin sappa, o re pan kapwapwala.
13 Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
Iaduen, likamata sota katepa ai kamakelekeladar mongiong i o kaminela pa i kat ni me pung?
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
Pwe ran karos i pan kalokolok, o ni mansang karos ai kamekam mia.
15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
Koren iong i pil pan indinda dueta irail, a so, pwe i de pan suedeki sapwilim omui seri kan karos sang mas kokodo lel met.
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
I ap madamadaua duen mepukat, pwen dedeki, a i sota kak ong.
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
Ngai lao pedelong ong mon mol en Kot saraui o kilanger imwin me doo sang Kot akan.
18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
Melel kom kotin pwili kin irail edi wasa likakeris; kom kotin kapup irail edi ong nani pwel.
19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
Iaduen arail madang soredier. Irail lokidokila, o imwila’rail meid kamasapwek.
20 Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
Maing Ieowa, kom kin kotin kawela mom arail nan kanim o dueta auramen.
21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
Ni ai madak nan mongiong i, o waiwairok nan ai mudilik kan,
22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
I ap diaradar, me ngai ol pweipwei men, me sota asa meakot; dueta man amen mo omui.
23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
Ari so, i pan mimieta re omui kokolata, pwe komui kotin kolekol eta pa i pali maun.
24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
Komui kin kalua ia duen kupur omui, o kom pan kotin kasamo ia nan lingan omui.
25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Ma komui ta ai Kot, i sota pan anane meakot nanlang de sappa.
26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Ma pali war ai o ngen i pan dupokala, pil menda, pwe komui Maing Kot kamait pa i o pwais ai kokolata.
27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;
Pwe kom kotin mangi irail, me muei sang komui pan lokidokila; Kom pan kotin kasapokela karos, me wuki wei sang komui.
28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
A iet ai peren, i en tengeteng ong Kot, o i en kaporoporeki Kot Ieowa, pwen kalok sili omui wiawia kan karos.
