Psalmen 73
1 Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
He himene na Ahapa. He pono, he pai te Atua ki a Iharaira; ki te hunga ngakau ma.
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
Ko ahau ia, wahi iti kua tapepa oku waewae: me i kotahi kua paheke oku takahanga.
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
I hae hoki ahau ki te hunga whakahi, i toku kitenga i te tangata hara e kake ana.
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
Kahore hoki he whakawiringa a te mate i a ratou: he maro ano o ratou uaua.
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
Kahore nga mea whakapouri tangata e pa ki a ratou; kahore ano ratou e whiua tahitia me te mano tangata.
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
Na reira, ano he hei te whakakake e awhi nei i a ratou, ano he kakahu te tutu e hipokina nei ratou.
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
Pupuhi ana o ratou kanohi i te ngako: nui ake nga mea i a ratou i a o ratou ngakau i hiahia ai.
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
E whakahi ana ratou, e korero kino ana mo te whakatoi: kei runga noa ake a ratou korero.
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
Tutuki tonu to ratou mangai ki nga rangi: e kopikopiko ana hoki to ratou arero i runga i te whenua.
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
Koia tona iwi i hoki mai ai ki konei: a e whakawiria ana he wai mo ratou, ki tonu te kapu.
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
E mea ana ratou, Ma te aha e matau ai te Atua? He matauranga koia to te Runga Rawa?
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
Nana, ko te hunga kino tenei, kei runga tonu i te whenua rangatira, e hua ana o ratou taonga.
13 Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
He pono he maumau taku mea i toku ngakau kia ma, taku horoi hoki i oku ringa ki te harakore.
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
E whiua ana hoki ahau i te roa o te ra, e pakia ana i nga ata katoa.
15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
Me i ki ahau, Ka penei taku korero; na e tinihanga ana ahau ki te whakatupuranga o au tamariki.
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
I taku meatanga kia matauria tenei, ka kite ahau he mahi whakauaua rawa;
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
Tae noa ahau ki te wahi tapu o te Atua, katahi ahau ka mohio ki to ratou mutunga.
18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
He pono i whakaturia ratou e koe ki nga wahi pahekeheke; a whakataka ana e koe ki te ngaromanga.
19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
Ano te panga whakareretanga o to ratou hunanga! kua pau rawa i nga wehi.
20 Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
Ka rite ki te rekanga kanohi, ina ara ake te tangata, tau whakahawea ki to ratou ahua, e te Ariki, ina ara ake koe.
21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
Na mamae noa iho toku ngakau, a hukihuki ana oku whatumanawa.
22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
He whakaarokore hoki ahau, he kuware: me te mea he kirehe ahau i tou aroaro.
23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
Ahakoa ra kei a koe tonu ahau; e puritia ana e koe toku ringa matau.
24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
Ma tou whakaaro ahau e arahi; muri iho ka riro ahau i a koe ki te kororia.
25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
Ko wai hoki toku i te rangi ko koe anake? Kahore atu hoki oku i te whenua e hiahia ai, ko koe anake.
26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
Hemo iho oku kikokiko me toku ngakau: ko te Atua ia te kaha o toku ngakau, toku wahi ake ake.
27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;
Na, ko te hunga e mamao atu ana i a koe ka mate: ka ngaro i a koe te hunga puremu katoa e whakarere nei i a koe.
28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
Ko ahau ia, he pai ki ahau te whakatata ki te Atua: kua waiho e ahau te Ariki, a Ihowa, hei whakawhirinakitanga moku, kia whakapuakina ai e ahau au mahi katoa.
