Psalmen 73
1 Een psalm van Asaf. Immers is God Israel goed, dengenen, die rein van harte zijn.
| מזמור לאסף אך טוב לישראל אלהים לברי לבב׃ |
2 Maar mij aangaande, mijn voeten waren bijna uitgeweken; mijn treden waren bijkans uitgeschoten.
| ואני כמעט נטוי רגלי כאין שפכה אשרי׃ |
3 Want ik was nijdig op de dwazen, ziende der goddelozen vrede.
| כי קנאתי בהוללים שלום רשעים אראה׃ |
4 Want er zijn geen banden tot hun dood toe, en hun kracht is fris.
| כי אין חרצבות למותם ובריא אולם׃ |
5 Zij zijn niet in de moeite als andere mensen, en worden met andere mensen niet geplaagd.
| בעמל אנוש אינמו ועם אדם לא ינגעו׃ |
6 Daarom omringt hen de hovaardij als een keten; het geweld bedekt hen als een gewaad.
| לכן ענקתמו גאוה יעטף שית חמס למו׃ |
7 Hun ogen puilen uit van vet; zij gaan de inbeeldingen des harten te boven.
| יצא מחלב עינמו עברו משכיות לבב׃ |
8 Zij mergelen de lieden uit, en spreken boselijk van verdrukking; zij spreken uit de hoogte.
| ימיקו וידברו ברע עשק ממרום ידברו׃ |
9 Zij zetten hun mond tegen den hemel, en hun tong wandelt op de aarde.
| שתו בשמים פיהם ולשונם תהלך בארץ׃ |
10 Daarom keert zich Zijn volk hiertoe, als hun wateren eens vollen bekers worden uitgedrukt,
| לכן ישיב עמו הלם ומי מלא ימצו למו׃ |
11 Dat zij zeggen: Hoe zou het God weten, en zou er wetenschap zijn bij den Allerhoogste?
| ואמרו איכה ידע אל ויש דעה בעליון׃ |
12 Ziet, dezen zijn goddeloos; nochtans hebben zij rust in de wereld; zij vermenigvuldigen het vermogen.
| הנה אלה רשעים ושלוי עולם השגו חיל׃ |
13 Immers heb ik te vergeefs mijn hart gezuiverd, en mijn handen in onschuld gewassen.
| אך ריק זכיתי לבבי וארחץ בנקיון כפי׃ |
14 Dewijl ik den gansen dag geplaagd ben, en mijn straffing is er alle morgens.
| ואהי נגוע כל היום ותוכחתי לבקרים׃ |
15 Indien ik zou zeggen: Ik zal ook alzo spreken; ziet, zo zou ik trouweloos zijn aan het geslacht Uwer kinderen.
| אם אמרתי אספרה כמו הנה דור בניך בגדתי׃ |
16 Nochtans heb ik gedacht om dit te mogen verstaan; maar het was moeite in mijn ogen;
| ואחשבה לדעת זאת עמל היא בעיני׃ |
17 Totdat ik in Gods heiligdommen inging, en op hun einde merkte.
| עד אבוא אל מקדשי אל אבינה לאחריתם׃ |
18 Immers zet Gij hen op gladde plaatsen; Gij doet hen vallen in verwoestingen.
| אך בחלקות תשית למו הפלתם למשואות׃ |
19 Hoe worden zij als in een ogenblik tot verwoesting, nemen een einde, worden te niet van verschrikkingen!
| איך היו לשמה כרגע ספו תמו מן בלהות׃ |
20 Als een droom na het ontwaken! Als Gij opwaakt, o Heere, dan zult Gij hun beeld verachten.
| כחלום מהקיץ אדני בעיר צלמם תבזה׃ |
21 Als mijn hart opgezwollen was, en ik in mijn nieren geprikkeld werd,
| כי יתחמץ לבבי וכליותי אשתונן׃ |
22 Toen was ik onvernuftig, en wist niets; ik was een groot beest bij U.
| ואני בער ולא אדע בהמות הייתי עמך׃ |
23 Ik zal dan geduriglijk bij U zijn; Gij hebt mijn rechterhand gevat;
| ואני תמיד עמך אחזת ביד ימיני׃ |
24 Gij zult mij leiden door Uw raad; en daarna zult Gij mij in heerlijkheid opnemen.
| בעצתך תנחני ואחר כבוד תקחני׃ |
25 Wien heb ik nevens U in den hemel? Nevens U lust mij ook niets op de aarde!
| מי לי בשמים ועמך לא חפצתי בארץ׃ |
26 Bezwijkt mijn vlees en mijn hart, zo is God de Rotssteen mijns harten, en mijn Deel in eeuwigheid.
| כלה שארי ולבבי צור לבבי וחלקי אלהים לעולם׃ |
27 Want ziet, die verre van U zijn, zullen vergaan; Gij roeit uit, al wie van U afhoereert;
| כי הנה רחקיך יאבדו הצמתה כל זונה ממך׃ |
28 Maar mij aangaande, het is mij goed nabij God te wezen; ik zet mijn betrouwen op den Heere HEERE, om al Uw werken te vertellen.
| ואני קרבת אלהים לי טוב שתי באדני יהוה מחסי לספר כל מלאכותיך׃ |
