Psalmen 69

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op Schoschannim. Verlos mij, o God! want de wateren zijn gekomen tot aan de ziel.

Ein Psalm Davids von den Rosen, vorzusingen. Gott, hilf mir; denn das Wasser gehet mir bis an die Seele.

2 Ik ben gezonken in grondeloze modder, waar men niet kan staan; ik ben gekomen in de diepten der wateren, en de vloed overstroomt mij.

Ich versinke in tiefem Schlamm, da kein Grund ist; ich bin im tiefen Wasser, und die Flut will mich ersäufen.

3 Ik ben vermoeid van mijn roepen, mijn keel is ontstoken, mijn ogen zijn bezweken, daar ik ben hopende op mijn God.

Ich habe mich müde geschrieen, mein Hals ist heisch; das Gesicht vergehet mir, daß ich so lange muß harren auf meinen Gott.

4 Die mij zonder oorzaak haten, zijn meer dan de haren mijns hoofds; die mij zoeken te vernielen, die mij om valse oorzaken vijand zijn, zijn machtig geworden; wat ik niet geroofd heb, moet ik alsdan wedergeven.

Die mich ohne Ursache hassen, der ist mehr, denn ich Haare auf dem Haupt habe. Die mir unbillig feind sind und mich verderben, sind mächtig. Ich muß bezahlen, das ich nicht geraubt habe.

5 O God! Gij weet van mijn dwaasheid, en mijn schulden zijn voor U niet verborgen.

Gott, du weißest meine Torheit, und meine Schulden sind dir nicht verborgen.

6 Laat hen door mij niet beschaamd worden, die U verwachten, o Heere, HEERE der heirscharen, laat hen door mij niet te schande worden, die U zoeken, o God Israels!

Laß nicht zuschanden werden an mir, die dein harren, HERR, HERR Zebaoth! Laß nicht schamrot werden an mir, die dich suchen, Gott Israels!

7 Want om Uwentwil draag ik versmaadheid; schande heeft mijn aangezicht bedekt.

Denn um deinetwillen trage ich Schmach, mein Angesicht ist voller Schande.

8 Ik ben mijn broederen vreemd geworden, en onbekend aan mijner moeders kinderen.

Ich bin fremd worden meinen Brüdern und unbekannt meiner Mutter Kindern.

9 Want de ijver van Uw huis heeft mij verteerd; en de smaadheden dergenen, die U smaden, zijn op mij gevallen.

Denn ich eifere mich schier zu Tod um dein Haus; und die Schmach derer, die dich schmähen, fallen auf mich.

10 En ik heb geweend in het vasten mijner ziel; maar het is mij geworden tot allerlei smaad.

Und ich weine und faste bitterlich; und man spottet mein dazu.

11 En ik heb een zak tot mijn kleed aangedaan; maar ik ben hun tot een spreekwoord geworden.

Ich hab einen Sack angezogen; aber sie treiben das Gespött draus.

12 Die in de poort zitten, klappen van mij; en ik ben een snarenspel dergenen, die sterken drank drinken.

Die im Tor sitzen, waschen von mir, und in den Zechen singet man von mir.

13 Maar mij aangaande, mijn gebed is tot U, o HEERE; er is een tijd des welbehagens, o God! door de grootheid Uwer goedertierenheid; verhoor mij door de getrouwheid Uws heils.

Ich aber bete, HERR, zu dir zur angenehmen Zeit. Gott, durch deine große Güte, erhöre mich mit deiner treuen Hilfe!

14 Ruk mij uit het slijk, en laat mij niet verzinken; laat mij gered worden van mijn haters, en uit de diepten der wateren.

Errette mich aus dem Kot, daß ich nicht versinke, daß ich errettet werde von meinen Hassern und aus dem tiefen Wasser,

15 Laat de watervloed mij niet overstromen, en laat de diepte mij niet verslinden; en laat den put zijn mond over mij niet toesluiten.

daß mich die Wasserflut nicht ersäufe und die Tiefe nicht verschlinge und das Loch der Grube nicht über mir zusammengehe.

16 Verhoor mij, o HEERE, want Uw goedertierenheid is goed; zie mij aan naar de grootheid Uwer barmhartigheden.

Erhöre mich, HERR, denn deine Güte ist tröstlich; wende dich zu mir nach deiner großen Barmherzigkeit

17 En verberg Uw aangezicht niet van Uw knecht, want mij is bange; haast U, verhoor mij.

und verbirg dein Angesicht nicht vor deinem Knechte; denn mir ist angst; erhöre mich eilend!

18 Nader tot mijn ziel, bevrijd ze; verlos mij om mijner vijanden wil.

Mache dich zu meiner Seele und erlöse sie; erlöse mich um meiner Feinde willen!

19 Gij weet mijn versmaadheid, en mijn schaamte, en mijn schande; al mijn benauwers zijn voor U.

Du weißest meine Schmach, Schande und Scham; meine Widersacher sind alle vor dir.

20 De versmaadheid heeft mijn hart gebroken, en ik ben zeer zwak; en ik heb gewacht naar medelijden, maar er is geen; en naar vertroosters, maar heb ze niet gevonden.

Die Schmach bricht mir mein Herz und kränket mich. Ich warte, ob es jemand jammerte, aber da ist niemand; und auf Tröster, aber ich finde keine.

21 Ja, zij hebben mij gal tot mijn spijs gegeven; en in mijn dorst hebben zij mij edik te drinken gegeven.

Und sie geben mir Galle zu essen und Essig zu trinken in meinem großen Durst.

22 Hun tafel worde voor hun aangezicht tot een strik, en tot volle vergelding tot een valstrik.

Ihr Tisch müsse vor ihnen zum Strick werden, zur Vergeltung und zu einer Falle!

23 Laat hun ogen duister worden, dat zij niet zien; en doe hun lenden gedurig waggelen.

Ihre Augen müssen finster werden, daß sie nicht sehen; und ihre Lenden laß immer wanken!

24 Stort over hen Uw gramschap uit; en de hittigheid Uws toorns grijpe hen aan.

Geuß deine Ungnade auf sie, und dein grimmiger Zorn ergreife sie!

25 Hun paleis zij verwoest; in hun tenten zij geen inwoner.

Ihre Wohnung müsse wüste werden, und sei niemand, der in ihren Hütten wohne!

26 Want zij vervolgen, dien Gij geslagen hebt; en maken een praat van de smart Uwer verwonden.

Denn sie verfolgen, den du geschlagen hast, und rühmen, daß du die Deinen übel schlagest.

27 Doe misdaad tot hun misdaad, en laat hen niet komen tot Uw gerechtigheid.

Laß sie in eine Sünde über die andere fallen, daß sie nicht kommen zu deiner Gerechtigkeit.

28 Laat hen uitgedelgd worden uit het boek des levens, en met de rechtvaardigen niet aangeschreven worden.

Tilge sie aus dem Buch der Lebendigen, daß sie mit den Gerechten nicht angeschrieben werden.

29 Doch ik ben ellendig en in smart; Uw heil, o God! zette mij in een hoog vertrek.

Ich aber bin elend, und mir ist wehe. Gott, deine Hilfe schütze mich!

30 Ik zal Gods Naam prijzen met gezang, en Hem met dankzegging grootmaken.

Ich will den Namen Gottes loben mit einem Liede und will ihn hoch ehren mit Dank.

31 En het zal den HEERE aangenamer zijn dan een os, of een gehoornde var, die de klauwen verdeelt.

Das wird dem HERRN baß gefallen denn ein Farr, der Hörner und Klauen hat.

32 De zachtmoedigen, dit gezien hebbende, zullen zich verblijden; en gij, die God zoekt, ulieder hart zal leven.

Die Elenden sehen und freuen sich; und die Gott suchen, denen wird das Herz leben.

33 Want de HEERE hoort de nooddruftigen, en Hij veracht Zijn gevangenen niet.

Denn der HERR höret die Armen und verachtet seine Gefangenen nicht.

34 Dat Hem prijzen de hemel en de aarde, de zeeen, en al wat daarin wriemelt.

Es lobe ihn Himmel, Erde und Meer und alles, was sich drinnen reget.

35 Want God zal Sion verlossen, en de steden van Juda bouwen; en aldaar zullen zij wonen, en haar erfelijk bezitten;

Denn Gott wird Zion helfen und die Städte Judas bauen, daß man daselbst wohne und sie besitze.

36 En het zaad Zijner knechten zal haar beerven; en de liefhebbers Zijns Naams zullen daarin wonen.