Psalmen 65
1 Een psalm van David, een lied, voor den opperzangmeester. De lofzang is in stilheid tot U, o God! in Sion; en U zal de gelofte betaald worden.
Til Sangmesteren. En Salme af David. En Sang.
2 Gij hoort het gebed; tot U zal alle vlees komen.
Lovsang tilkommer dig paa Zion, o Gud, dig indfrier man Løfter, du, som hører Bønner;
3 Ongerechtige dingen hadden de overhand over mij; maar onze overtredingen, die verzoent Gij.
alt Kød kommer til dig, naar Brøden tynger.
4 Welgelukzalig is hij, dien Gij verkiest, en doet naderen, dat hij wone in Uw voorhoven; wij zullen verzadigd worden met het goed van Uw huis, met het heilige van Uw paleis.
Vore Overtrædelser blev os for svare, du tilgiver dem.
5 Vreselijke dingen zult Gij ons in gerechtigheid antwoorden, o God onzes heils! o Vertrouwen aller einden der aarde, en der verre gelegenen aan de zee!
Salig den, du udvælger, lader bo i dine Forgaarde! Vi mættes af dit Huses Rigdom, dit Tempels Hellighed.
6 Die de bergen vastzet door Zijn kracht, omgord zijnde met macht.
Du svarer os underfuldt i Retfærd, vor Frelses Gud, du Tilflugt for den vide Jord, for fjerne Strande,
7 Die het bruisen der zeeen stilt, het bruisen harer golven, en het rumoer der volken.
du, som grundfæster Bjerge med Vælde, omgjordet med Kraft,
8 En die op de einden wonen, vrezen voor Uw tekenen; Gij doet de uitgangen des morgens en des avonds juichen.
du, som dæmper Havenes Brusen, deres Bølgers Brusen og Folkefærds Larm,
9 Gij bezoekt het land, en hebbende het begerig gemaakt, verrijkt Gij het grotelijks; de rivier Gods is vol waters; wanneer Gij het alzo bereid hebt, maakt Gij hunlieder koren gereed.
saa Folk ved Verdens Ende gruer for dine Tegn; hvor Morgen og Aften oprinder, bringer du Jubel.
10 Gij maakt zijn opgeploegde aarde dronken; Gij doet ze dalen in zijn voren; Gij maakt het week door de druppelen; Gij zegent zijn uitspruitsel.
Du saa til Landet, vanded det, gjorde det saare rigt, Guds Bæk er fuld af Vand, du bereder dets Korn,
11 Gij kroont het jaar Uwer goedheid; en Uw voetstappen druipen van vettigheid.
du vander dets Furer, jævner knoldene, bløder det med Regn, velsigner dets Sæd.
12 Zij bedruipen de weiden der woestijn; en de heuvelen zijn aangegord met verheuging.
Med din Herlighed kroner du Aaret, dine Vognspor flyder af Fedme;
13 De velden zijn bekleed met kudden, en de dalen zijn bedekt met koren; zij juichen, ook zingen zij.
de øde Græsgange flyder, med Jubel omgjordes Højene; Engene klædes med Faar, Dalene hylles i Korn, i Jubel bryder de ud og synger!
