Psalmen 63

1 Een psalm van David, als hij was in de woestijn van Juda. O God! Gij zijt mijn God! ik zoek U in den dageraad; mijn ziel dorst naar U; mijn vlees verlangt naar U, in een land, dor en mat, zonder water.

Zsoltár Dávidtól. Midőn Jehúda pusztájában volt. Isten, én Istenem vagy, kereslek; szomjuhozik reád lelkem, eped utánad testem, száraz és bágyadt földön, víz nélkül.

2 Voorwaar, ik heb U in het heiligdom aanschouwd, ziende Uw sterkheid en Uw eer;

Így szemléltelek a szentélyben, látván erődet és dicsőségedet.

3 Want Uw goedertierenheid is beter dan het leven; mijn lippen zouden U prijzen.

Mert jobb a szereteted az életnél; ajkaim dicsérnek téged.

4 Alzo zou ik U loven in mijn leven; in Uw Naam zou ik mijn handen opheffen.

Így áldalak életemben, nevedben emelem föl kezeimet.

5 Mijn ziel zou als met smeer en vettigheid verzadigd worden, en mijn mond zou roemen met vrolijk zingende lippen.

Mintegy zsírral és zsiradékkal lakik jól a lelkem, és ujjongó ajkakkal dicsér szájam.

6 Als ik Uwer gedenk op mijn legerstede, zo peins ik aan U in de nachtwaken.

Ha reád emlékezem ágyamon, őrszakonként elmélkedem rólad.

7 Want Gij zijt mij een hulp geweest; en in de schaduw Uwer vleugelen zal ik vrolijk zingen.

Mert segítség voltál nekem, és szárnyaid árnyekában ujjongok.

8 Mijn ziel kleeft U achteraan; Uw rechterhand ondersteunt mij.

Ragaszkodott hozzád a lelkem, engem tartott a te jobbod.

9 Maar dezen, die mijn ziel zoeken tot verwoesting, zullen komen in de onderste plaatsen der aarde.

Azok pedig veszedelemre keresik lelkemet, majd bejutnak a föld mélységeibe.

10 Men zal hen storten door het geweld des zwaards; zij zullen de vossen ten deel worden.

A kard hatalmába hányják, rókák osztályrésze lesznek.

11 Maar de koning zal zich in God verblijden; een iegelijk, die bij Hem zweert, zal zich beroemen; want de mond der leugensprekers zal gestopt worden.

A király pedig örvendezni fog Istenben; dicsekszik mindaz, ki esküszik rá, mert bezárul a hazugságot beszélők szája.