Psalmen 61

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester, op de Neginoth. O God! hoor mijn geschrei, merk op mijn gebed.

HEAR my cry, O God; attend unto my prayer.

2 Van het einde des lands roep ik tot U als mijn hart overstelpt is; leid mij op een rotssteen, die mij te hoog zou zijn.

From the end of the earth will I cry unto thee, when my heart is overwhelmed: lead me to the rock that is higher than I.

3 Want Gij zijt mij een Toevlucht geweest, een sterke Toren voor den vijand.

For thou hast been a shelter for me, and a strong tower from the enemy.

4 Ik zal in Uw hut verkeren in eeuwigheden; ik zal mijn toevlucht nemen in het verborgene Uwer vleugelen. (Sela)

I will abide in thy tabernacle for ever: I will trust in the covert of thy wings. (Selah)

5 Want Gij, o God! hebt gehoord naar mijn geloften; Gij hebt mij gegeven de erfenis dergenen, die Uw Naam vrezen.

For thou, O God, hast heard my vows: thou hast given me the heritage of those that fear thy name.

6 Gij zult dagen tot des konings dagen toedoen; zijn jaren zullen zijn als van geslacht tot geslacht;

Thou wilt prolong the king’s life: and his years as many generations.

7 Hij zal eeuwiglijk voor Gods aangezicht zitten; bereid goedertierenheid en waarheid, dat zij hem behoeden.

He shall abide before God for ever: O prepare mercy and truth, which may preserve him.

8 Zo zal ik Uw Naam psalmzingen in eeuwigheid; opdat ik mijn geloften betale, dag bij dag.

So will I sing praise unto thy name for ever, that I may daily perform my vows.