Psalmen 50

1 Een psalm van Asaf. De God der goden, de HEERE spreekt, en roept de aarde, van den opgang der zon tot aan haar ondergang.

En Psalme af Asaf. Den Almægtige, Gud Herren har talt og kaldet ad Jorden, fra Solens Opgang indtil dens Nedgang.

2 Uit Sion, de volkomenheid der schoonheid, verschijnt God blinkende.

Fra Zion, Skønhedens Krone, aabenbarede Gud sig herligt.

3 Onze God zal komen en zal niet zwijgen; een vuur voor Zijn aangezicht zal verteren, en rondom Hem zal het zeer stormen.

Vor Gud skal komme og ikke tie; en Ild for hans Ansigt skal fortære, og omkring ham stormer det saare.

4 Hij zal roepen tot den hemel van boven, en tot de aarde, om Zijn volk te richten.

Han kalder ad Himmelen oventil og ad Jorden for at dømme sit Folk.

5 Verzamelt Mij Mijn gunstgenoten, die Mijn verbond maken met offerande!

„Samler mig mine hellige, som have sluttet Pagt med mig ved Offer‟.

6 En de hemelen verkondigen Zijn gerechtigheid; want God Zelf is Rechter. (Sela)

Og Himlene kundgjorde hans Retfærdighed; thi Gud, han er Dommer. (Sela)

7 Hoort, Mijn volk! en Ik zal spreken; Israel! en Ik zal onder u betuigen; Ik, God, ben uw God.

Hør, mit Folk, og jeg vil tale; Israel! og jeg vil vidne imod dig; jeg er Gud, din Gud.

8 Om uw offeranden zal Ik u niet straffen, want uw brandofferen zijn steeds voor Mij.

Jeg vil ikke gaa i Rette med dig for dine Slagtofre og for dine Brændofre, som ere altid for mig.

9 Ik zal uit uw huis geen var nemen, noch bokken uit uw kooien;

Jeg vil ikke tage en Okse af dit Hus, ej heller Bukke af dine Stalde.

10 Want al het gedierte des wouds is Mijn, de beesten op duizend bergen.

Thi alle Dyrene i Skoven høre mig til, Dyrene paa Bjergene i Tusindtal.

11 Ik ken al het gevogelte der bergen, en het wild des velds is bij Mij.

Jeg kender alle Fuglene paa Bjergene, og hvad der vrimler paa Marken, er hos mig.

12 Zo Mij hongerde, Ik zou het u niet zeggen; want Mijn is de wereld en haar volheid.

Dersom jeg hungrede, vilde jeg ikke sige dig det; thi Jorderige hører mig til og dets Fylde.

13 Zou Ik stierenvlees eten, of bokkenbloed drinken?

Skulde jeg vel æde Oksers Kød eller drikke Bukkes Blod?

14 Offert Gode dank, en betaalt den Allerhoogste uw geloften.

Offer Gud Taksigelse og betal den Højeste dine Løfter!

15 En roept Mij aan in den dag der benauwdheid; Ik zal er u uithelpen, en gij zult Mij eren.

Og kald paa mig paa Nødens Dag; jeg vil udfri dig, og du skal ære mig.

16 Maar tot den goddeloze zegt God: Wat hebt gij Mijn inzettingen te vertellen, en neemt Mijn verbond in uw mond?

Men til den ugudelige siger Gud: Hvad kommer det dig ved at tale om mine Skikke og at tage min Pagt i din Mund,

17 Dewijl gij de kastijding haat, en Mijn woorden achter u henenwerpt.

da du dog hader Tugt og kaster mine Ord bag dig?

18 Indien gij een dief ziet, zo loopt gij met hem; en uw deel is met de overspelers.

Dersom du ser en Tyv, da er du Ven med ham, og med Horkarle er din Del.

19 Uw mond slaat gij in het kwade, en uw tong koppelt bedrog.

Du skikker din Mund til ondt, og med din Tunge digter du Svig.

20 Gij zit, gij spreekt tegen uw broeder; tegen den zoon uwer moeder geeft gij lastering uit.

Du sidder og taler imod din Broder, du sætter Klik paa din Moders Søn.

21 Deze dingen doet gij, en Ik zwijg; gij meent, dat Ik te enenmale ben, gelijk gij; Ik zal u straffen, en zal het ordentelijk voor uw ogen stellen.

Disse Ting har du gjort, og jeg har tiet; du har tænkt, at jeg vel var som du; men jeg vil straffe dig og stille det frem for dine Øjne.

22 Verstaat dit toch, gij godvergetenden! opdat Ik niet verscheure en niemand redde.

Forstaar dog dette, I, som have glemt Gud! at jeg ikke skal rive bort, og der ingen er, som frier.

23 Wie dankoffert, die zal Mij eren; en wie zijn weg wel aanstelt, dien zal Ik Gods heil doen zien.

Den, som ofrer Taksigelse, han ærer mig, og den, som agter paa Vejen, ham vil jeg lade se Guds Frelse.