Psalmen 38
1 Een psalm van David, om te doen gedenken. O HEERE! straf mij niet in Uw groten toorn, en kastijd mij niet in Uw grimmigheid.
Dávid zsoltára emlékeztetőül. Uram, haragodban ne fenyíts meg engem; felgerjedésedben ne ostorozz meg engem!
2 Want Uw pijlen zijn in mij gedaald, en Uw hand is op mij nedergedaald.
Mert nyilaid belém akadtak, és kezed rám nehezült.
3 Er is niets geheels in mijn vlees, vanwege Uw gramschap; er is geen vrede in mijn beenderen, vanwege mijn zonde.
Nincs épség testemben a te haragodtól; nincs békesség csontjaimban vétkeim miatt.
4 Want mijn ongerechtigheden gaan over mijn hoofd; als een zware last zijn zij mij te zwaar geworden.
Mert bűneim elborítják fejemet; súlyos teherként, erőm felett.
5 Mijn etterbuilen stinken, zij zijn vervuild, vanwege mijn dwaasheid.
Megsenyvedtek, megbűzhödtek sebeim oktalanságom miatt.
6 Ik ben krom geworden, ik ben uitermate zeer nedergebogen; ik ga den gansen dag in het zwart.
Lehorgadtam, meggörbedtem nagyon; naponta szomorúan járok.
7 Want mijn darmen zijn vol van een verachtelijke plage, en er is niets geheels in mijn vlees.
Mert derekam megtelt gyulladással, és testemben semmi ép sincsen.
8 Ik ben verzwakt, en uitermate zeer verbrijzeld; ik brul van het geruis mijns harten.
Erőtlen és összetört vagyok nagyon, s szívem keserűsége miatt jajgatok.
9 HEERE! voor U is al mijn begeerte; en mijn zuchten is voor U niet verborgen.
Uram, előtted van minden kívánságom, és nincs előled elrejtve az én nyögésem!
10 Mijn hart keert om en om, mijn kracht heeft mij verlaten; en het licht mijner ogen, ook zij zelven zijn niet bij mij.
Szívem dobogva ver, elhágy erőm, s szemem világa – az sincs már velem.
11 Mijn liefhebbers en mijn vrienden staan van tegenover mijn plage, en mijn nabestaanden staan van verre.
Szeretteim és barátaim félreállanak csapásomban; rokonaim pedig messze állanak.
12 En die mijn ziel zoeken, leggen mij strikken; en die mijn kwaad zoeken, spreken verdervingen, en zij overdenken den gansen dag listen.
De tőrt vetnek, a kik életemre törnek, és a kik bajomra törnek; hitványságokat beszélnek, és csalárdságot koholnak mindennap.
13 Ik daarentegen ben als een dove, ik hoor niet, en als een stomme, die zijn mond niet opendoet.
De én, mint a siket, nem hallok, és olyan vagyok, mint a néma, a ki nem nyitja föl száját.
14 Ja, ik ben als een man, die niet hoort, en in wiens mond geen tegenredenen zijn.
És olyanná lettem, mint az, a ki nem hall, és szájában nincsen ellenmondás.
15 Want op U, HEERE! hoop ik; Gij zult verhoren, HEERE, mijn God!
Mert téged vártalak Uram, te hallgass meg Uram, Istenem!
16 Want ik zeide: Dat zij zich toch over mij niet verblijden! Wanneer mijn voet zou wankelen, zo zouden zij zich tegen mij groot maken.
Mert azt gondolom: csak ne örülnének rajtam; mikor lábam ingott, hatalmaskodtak ellenem!
17 Want ik ben tot hinken gereed, en mijn smart is steeds voor mij.
És bizony közel vagyok az eleséshez, és bánatom mindig előttem van.
18 Want ik maak U mijn ongerechtigheid bekend, ik ben bekommerd vanwege mijn zonde.
Sőt bevallom bűneimet, bánkódom vétkem miatt.
19 Maar mijn vijanden zijn levende, worden machtig; en die mij om valse oorzaken haten, worden groot.
De ellenségeim élnek, erősödnek; megsokasodtak hazug gyűlölőim,
20 En die kwaad voor goed vergelden, staan mij tegen, omdat ik het goede najaag.
És a kik jóért roszszal fizetnek; ellenem törnek, a miért én jóra törekszem.
21 Verlaat mij niet, o HEERE, mijn God! wees niet verre van mij.
Ne hagyj el Uram Istenem, ne távolodjál el tőlem!
22 Haast U tot mijn hulp, HEERE, mijn Heil!
Siess segítségemre, oh Uram, én szabadítóm!
