Psalmen 147
1 Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
Lobet Jehova! [Hallelujah!] denn es ist gut, unseren Gott zu besingen; denn es ist lieblich, es geziemt sich Lobgesang.
2 De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
Jehova baut Jerusalem, die Vertriebenen Israels sammelt er.
3 Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
Der da heilt, die zerbrochenen Herzens sind, und ihre Wunden verbindet;
4 Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
Der da zählt die Zahl der Sterne, sie alle nennt mit Namen.
5 Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
Groß ist unser Herr, und groß [O. reich] an Macht; seiner Einsicht ist kein Maß. [Eig. keine Zahl]
6 De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
Jehova hält aufrecht die Elenden; er erniedrigt bis zur Erde die Gesetzlosen.
7 Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
Stimmet Jehova einen Lobgesang [O. Danklied] an, singet Psalmen unserem Gott mit der Laute!
8 Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
Ihm, der die Himmel mit Wolken bedeckt, der Regen bereitet für die Erde, der Gras sprossen läßt auf den Bergen;
9 Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
Der dem Vieh sein Futter gibt, den jungen Raben, die da rufen.
10 Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
Er hat nicht Lust an der Stärke des Rosses, noch Gefallen an den Beinen des Mannes;
11 De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
Jehova hat Gefallen an denen, die ihn fürchten, an denen, die auf seine Güte harren.
12 O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
Rühme, Jerusalem, Jehova! lobe, Zion, deinen Gott!
13 Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
Denn er hat befestigt die Riegel deiner Tore, hat deine Kinder gesegnet in deiner Mitte;
14 Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
Er, der Frieden stellt in deine Grenzen, dich sättigt mit dem Fette des Weizens;
15 Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
Der seinen Befehl auf die Erde sendet: sehr schnell läuft sein Wort;
16 Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
Der Schnee gibt wie Wolle, Reif wie Asche streut;
17 Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
Der sein Eis [d. h. den Hagel] wirft wie Brocken: wer kann bestehen vor seinem Frost?
18 Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
Er sendet sein Wort und schmelzt sie; er läßt seinen Wind wehen: es rieseln die Wasser.
19 Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
Er verkündet [O. verkündete] Jakob sein Wort, Israel seine Satzungen und seine Rechte.
20 Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
Keiner Nation hat er also getan; und die Rechte, sie haben sie nicht gekannt. [O. kennen sie nicht] Lobet Jehova! [Hallelujah!]
