Psalmen 147
1 Looft den HEERE, want onzen God te psalmzingen is goed, dewijl Hij liefelijk is; de lof is betamelijk.
Praise ye Yah, For it is good, to make melody to our GOD, —For it is delightful, seemly is praise!
2 De HEERE bouwt Jeruzalem; Hij vergadert Israels verdrevenen.
Yahweh, is building Jerusalem, The outcasts of Israel, will he gather together.
3 Hij geneest de gebrokenen van hart, en Hij verbindt hen in hun smarten.
He is healing the broken in heart, —and binding up their hurts.
4 Hij telt het getal der sterren; Hij noemt ze allen bij namen.
Counting the number of the stars, To all of them—names, he giveth.
5 Onze Heere is groot en van veel kracht; Zijns verstands is geen getal.
Great is our Lord, and of abounding strength, And, his knowledge, cannot be expressed.
6 De HEERE houdt de zachtmoedigen staande; de goddelozen vernedert Hij, tot de aarde toe.
Yahweh, relieveth the humbled! casting the lawless down to the earth.
7 Zingt den HEERE bij beurte met dankzegging; psalmzingt onzen God op de harp.
Respond to Yahweh with thanksgiving, Make melody to our God with the lyre.
8 Die de hemelen met wolken bedekt, Die voor de aarde regen bereidt; Die het gras op de bergen doet uitspruiten;
Who covereth the heavens with clouds, preparing rain for the earth, who causeth the mountains to sprout grass:
9 Die het vee zijn voeder geeft; aan de jonge raven, als zij roepen.
Giving, to the beast, its food, to the young ravens, when they cry.
10 Hij heeft geen lust aan de sterkte des paards; Hij heeft geen welgevallen aan de benen des mans.
Not in the strength of the horse, doth he delight, Not in the legs of a man, hath he pleasure:
11 De HEERE heeft een welgevallen aan hen, die Hem vrezen, die op Zijn goedertierenheid hopen.
Yahweh, hath pleasure, in them who revere him, in them who wait for his lovingkindness.
12 O Jeruzalem! roem den HEERE; o Sion! loof uw God.
Laud thou, O Jerusalem, Yahweh, Praise thy God, O Zion:
13 Want Hij maakt de grendelen uwer poorten sterk; Hij zegent uw kinderen binnen in u.
For he hath strengthened the bars of thy gates, He hath blessed thy children in thy midst:
14 Die uw landpalen in vrede stelt; Hij verzadigt u met het vette der tarwe.
Who maketh thy boundaries to be peace, With the marrow of wheat, doth he satisfy thee:
15 Hij zendt Zijn bevel op aarde; Zijn woord loopt zeer snel.
Who sendeth his utterance to the earth, How swiftly, runneth his word!
16 Hij geeft sneeuw als wol; Hij strooit den rijm als as.
Who giveth snow like wool, Hoar-frost—like ashes, he scattereth:
17 Hij werpt Zijn ijs heen als stukken; wie zou bestaan voor Zijn koude?
Casting forth his ice like crumbs, Before his cold, who can stand?
18 Hij zendt Zijn woord, en doet ze smelten; Hij doet Zijn wind waaien, de wateren vloeien henen.
He sendeth forth his word and melteth them, He causeth his wind to blow, the waters, stream along:
19 Hij maakt Jakob Zijn woorden bekend, Israel Zijn inzettingen en Zijn rechten.
Declaring his word unto Jacob, His statutes and his regulations, unto Israel.
20 Alzo heeft Hij geen volk gedaan; en Zijn rechten, die kennen zij niet. Hallelujah!
He hath not dealt so with any nation, and, his regulations, he maketh not known to them. Praise ye Yah!
