Psalmen 14

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. De dwaas zegt in zijn hart: Er is geen God. Zij verderven het, zij maken het gruwelijk met hun werk; er is niemand, die goed doet.

ME pweipwei o kin indinda nan monion i: Jota Kot. Jota katepa’rail, o arail tiak meid jued; jota amen mia, me kin wia me mau.

2 De HEERE heeft uit den hemel nedergezien op de mensenkinderen, om te zien, of iemand verstandig ware, die God zocht.

Ieowa kin ireron aramaj akan jan nanlan, pwen majani, ma amen mia, me lolekon o rapaki Kot.

3 Zij zijn allen afgeweken, te zamen zijn zij stinkende geworden; er is niemand, die goed doet, ook niet een.

A ir karoj juedelar o karoj jota kon on, jota me kin wiada me mau, jota amen.

4 Hebben dan alle werkers der ongerechtigheid geen kennis, die mijn volk opeten, alsof zij brood aten? Zij roepen den HEERE niet aan.

Irail karoj me kin wiada mejued, jota ar lolekon, o me kin kawela nai aramaj akan, lao medi kila, a re jota kin likwir on Ieowa?

5 Aldaar zijn zij met vervaardheid vervaard; want God is bij het geslacht des rechtvaardigen.

I waja re kin majak, pwe Kot kotikot ren kadaudok en me pun kan.

6 Gijlieden beschaamt den raad des ellendigen, omdat de HEERE zijn Toevlucht is.

Komail kin kawela inon en me luet; aki Ieowa, me a kin kaporoporeki.

7 Och, dat Israels verlossing uit Sion kwame! Als de HEERE de gevangenen Zijns volks zal doen wederkeren, dan zal zich Jakob verheugen, Israel zal verblijd zijn.

O i men, jauaj pan Ijrael en kodo jan nan Jion, o Ieowa en kotin lapwada japwilim a jalidi kan! I me Iakop pan injenemauki o Ijrael pan pereperenki.