< Psalmen 139 >

1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
Načelniku godbe: psalm Davidov. Gospod, preiskuješ me in spoznavaš.
2 Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
Ti poznavaš sedenje moje in vstajanje moje; misel mojo umeš od daleč.
3 Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
Hojo mojo in ležo mojo obsezaš, in znana so ti vsa pota moja.
4 Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.
Ko ni še govor na jeziku mojem, glej, Gospod, poznaš ga vsega.
5 Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
Zadaj in spredaj me obdajaš, in name pokladaš roko svojo.
6 De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
Prečudovita je vednost tvoja, da bi te varal; visoka je, ne morem je preseči.
7 Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
Kam naj grem pred duhom tvojim, ali kam naj bežim pred tvojim obličjem?
8 Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
Ko bi stopil na nebesa, tam si; ali bi ležišče izbral v grobu, glej tu si. (Sheol h7585)
9 Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
Ko bi si vzel zarije peroti, da bi prebival na pokrajini morja,
10 Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
Tudi tja bi me spremljala tvoja roka, in zgrabila bi me desnica tvoja.
11 Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
Ko bi pa rekel: Temé me bodo vsaj pokrile kakor z mrakom; vendar noč je svetloba okolo mene.
12 Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
Tudi temé ne morejo tako omračiti, da bi ti ne videl skozi; ampak noč razsvetljuje kakor dan, tako so temé kakor luč.
13 Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
Ti namreč imaš v lasti ledvice moje; pokrival si me v telesu matere moje.
14 Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
Slavim te zato, ker ogledujoč tista dela strmim, čudovita dela tvoja predobro pozna srce moje.
15 Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
Skrita ni tebi moja moč, odkar sem ustvarjen bil na skrivnem; umetno narejen, kakor v zemlje globočinah.
16 Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
Testo moje vidijo tvoje oči, in v knjigi tvoji je pisano vse to; od kar se je narejalo, ko ni bilo še nič tega.
17 Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
Zatorej pri meni, o kako dražestne so misli tvoje, o Bog mogočni! Kako preobila njih števila!
18 Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
Našteval bi jih, a več jih je ko peska, čujem naj še s teboj.
19 O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
O da bi pokončal, o Bog, krivičnega; in može krvoločne, rekoč: Poberite se izpred mene.
20 Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
Kateri zoper tebe govoré pregrešno; kateri povzdigujejo nično sovražnike tvoje.
21 Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
Ali ne sovražim, o Gospod, sovražnikov tvojih, in se ne mučim v zaničevanji do njih, ki se spenjajo zoper tebe?
22 Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
S popolnim sovraštvom jih sovražim; za neprijatelje so meni.
23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
Preiskuj me, Bog mogočni, in spoznaj srce moje; izkusi me in spoznaj misli moje.
24 En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
In glej, hodim li po potu, tebi nadležnem; in vodi me po večnem potu.

< Psalmen 139 >