Psalmen 139
1 Een psalm van David, voor den opperzangmeester. HEERE! Gij doorgrondt en kent mij.
Dāvida dziesma, dziedātāju vadonim. Kungs, Tu mani pārmani un pazīsti.
2 Gij weet mijn zitten en mijn opstaan; Gij verstaat van verre mijn gedachten.
Tu zini manu sēdēšanu un celšanos, Tu noproti manas domas no tālienes.
3 Gij omringt mijn gaan en mijn liggen; en Gij zijt al mijn wegen gewend.
Lai eju, lai guļu, Tu esi ap mani, un Tev zināmi visi mani ceļi.
4 Als er nog geen woord op mijn tong is, zie, Heere! Gij weet het alles.
Jo nav ne vārda uz manas mēles; redzi, Kungs, to visu Tu zini.
5 Gij bezet mij van achteren en van voren, en Gij zet Uw hand op mij.
Tu meties ap mani pakaļā un priekšā un turi Savu roku pār mani.
6 De kennis is mij te wonderbaar, zij is hoog, ik kan er niet bij.
Šī atzīšana man ir visai brīnišķa un augsta, es to nevaru izprast.
7 Waar zou ik heengaan voor Uw Geest en waar zou ik heenvlieden voor Uw aangezicht?
Kur man būs aiziet no Tava Gara, un kur man būs bēgt no Tava vaiga?
8 Zo ik opvoer ten hemel, Gij zijt daar; of bedde ik mij in de hel, zie, Gij zijt daar. (Sheol h7585)
Ja es kāptu debesīs, tad Tu tur esi; ja es nogultos ellē, redzi, Tu tur arīdzan esi. (Sheol h7585)
9 Nam ik vleugelen des dageraads, woonde ik aan het uiterste der zee;
Ja es ņemtu ausekļa spārnus un paliktu jūras galā.
10 Ook daar zou Uw hand mij geleiden, en Uw rechterhand zou mij houden.
Tad arī tur Tava roka mani vadīs, un Tava labā roka mani turēs.
11 Indien ik zeide: De duisternis zal mij immers bedekken; dan is de nacht een licht om mij.
Ja es sacītu: Lai tumsība mani apklāj un par nakti lai paliek gaisma ap mani:
12 Ook verduistert de duisternis voor U niet; maar de nacht licht als de dag; de duisternis is als het licht.
Tad ir tumsība Tavā priekšā nebūtu tumša, un nakts spīdētu kā diena, tumsība būtu kā gaisma.
13 Want Gij bezit mijn nieren; Gij hebt mij in mijner moeders buik bedekt.
Jo Tu esi radījis manas īkstis, Tu mani esi apsedzis manas mātes miesās.
14 Ik loof U, omdat ik op een heel vreselijke wijze wonderbaarlijk gemaakt ben; wonderlijk zijn Uw werken! ook weet het mijn ziel zeer wel.
Es Tev pateicos, ka es ļoti brīnišķi esmu darīts, brīnišķi ir Tavi darbi, un mana dvēsele to it labi zin.
15 Mijn gebeente was voor U niet verholen, als ik in het verborgene gemaakt ben, en als een borduursel gewrocht ben, in de nederste delen der aarde.
Mani kauli Tev nebija apslēpti, kad es slepenībā tapu darīts, kad es tapu iztaisīts zemes dziļumos.
16 Uw ogen hebben mijn ongevormden klomp gezien; en al deze dingen waren in Uw boek geschreven, de dagen als zij geformeerd zouden worden, toen nog geen van die was.
Tavas acis redzēja mani, vēl neiztaisītu pīti(miesas iedīgli), un visas nākamās dienas bija rakstītas Tavā grāmatā, kad vēl nebija nevienas.
17 Daarom, hoe kostelijk zijn mij, o God, Uw gedachten! hoe machtig veel zijn haar sommen!
Cik dārgas man ir Tavas domas, ak Dievs! Cik liels ir viņu skaits!
18 Zoude ik ze tellen? Harer is meer, dan des zands; word ik wakker, zo ben ik nog bij U.
Kad tās jāskaita, tad viņu vairāk nekā smiltis. Es uzmostos un vēl esmu pie Tevis.
19 O God! dat Gij den goddeloze ombracht! en gij, mannen des bloeds, wijkt van mij!
Ak Dievs, kaut Tu bezdievīgo nokautu, un kaut asinsvainīgie no manis atstātos.
20 Die van U schandelijk spreken, en Uw vijanden ijdellijk verheffen.
Tie par Tevi runā ar negantību un Tavi ienaidnieki lepojās ar viltu.
21 Zou ik niet haten, HEERE! die U haten? en verdriet hebben in degenen, die tegen U opstaan?
Vai man nebūs ienīdēt, kas Tevi, Kungs, ienīst, un ieriebt, kas pret Tevi ceļas?
22 Ik haat hen met volkomen haat, tot vijanden zijn zij mij.
Ienīdēt es tos ienīstu, tie man ir ienaidnieki.
23 Doorgrond mij, o God! en ken mijn hart; beproef mij, en ken mijn gedachten.
Pārbaudi mani, ak Dievs, un atzīsti manu sirdi, izmeklē mani un atzīsti manas domas,
24 En zie, of bij mij een schadelijke weg zij; en leid mij op den eeuwigen weg.
Un redzi, vai es esmu negantā ceļā, un vadi mani uz mūžīgu ceļu.
